Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

gulasz88

Nieco zaskoczony przyjął instrument od Ruby.
‐ Heh, zdecydowanie lepiej radzę sobie z instrumentami smyczkowymi… ale spróbuje.
Chwycił sprzęt tak jak dziewczyna, i spróbował naśladować jej ruchy.

//No i czekamy na Kubę

[Kubeł1001]

Attero

Dodam tylko, że instrument jest ciężki, a w dotyku solidny.

//Pewnie wbije coś koło 22 :"|

[Kubeł1001]

gulasz88

//Nie słyszałaś? Podkładka chłodząca pod laptop mu padła, ergo laptop się spalił. A przynajmniej przegrzał na tyle, że jest nie du użytku przy obecnej pogodzie.

[Kubeł1001]

Attero

// Czyli dużo mnie ominęło tutaj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoja gra, była, łagodnie mówiąc, skrajnie różna od tego, co zaprezentowała wcześniej, ale na szczęście większość bywalców karczmy opuściła już parter, kierując się do swoich pokojów. Tym, którzy zostali, było właściwie wszystko jedno, kto i co gra, byli zbyt pijani, aby rozróżnić gniota od dobrej muzyki, tudzież mieli to w zasadzie gdzieś, jak jegomość w płaszczu, sprawiający wrażenie śniącego już od dawna.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ No cóż, kwestia praktyki prawda. ‐ Zaśmiał się pod nosem. ‐ Myślę, že póki co muzykowanie pozostawie w twoich bardziej wprawionych i delikatnych dłoniach.
Ostrożnie oddał dziewczynie jej instrument.

//W takim razie dobrze, że muzykowali w jego pokoju w piwnicy

[Kubeł1001]

Attero

‐ Prawda. ‐ wzięła od niego instrument i znowu położyła na kolanach. Teraz gra weselszą, taneczną melodię. Sama się uśmiecha i nuci w rytm oraz porusza ustami, jakby śpiewając tekst piosenki. W końcu przełamuje bezdźwięczne ruszanie ustami i śpiewa tekst, dość głośno i żywo.
‐ *Ja astua kuin yli kukkasten,
yli päivien kulkuriöiden.
Kun piikaani pihalla katselen,
renkinä ovia availen.

Onko piikanen milloinkaan katsonut
tätä koreaa henkselipoikaa?
Joka kesteissä pelimannin palkitsee:
”yli yön, yli työn yhä soikaa!”*

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Piękna pieśń. ‐ Powiedział zupełnie oczarowany talentem dziewczyny. ‐ Szkoda tylko że nie znam języka… o czym ona opowiada?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Jeśli mogę być szczera, też nie znam tłumaczenia. Dowiedziałam się, że to piosenka miłosna jakiegoś chłopca ze wsi do dziewczyny. ‐ nie przerywa grania, tym razem sama melodia.
‐ Kiedyś załapałam się na transport z jakąś kapelą, teraz nazwy sobie nie przypomnę, i od nich nauczyłam się tej piosenki. Śmieszni ludzie… Znaczy prawie ludzie. Pierwszy raz widziałam tak skocznego elfa. W dodatku mogącego wypić całkiem sporo jak na tę rasę. ‐ uśmiecha się szeroko patrząc w struny, najwyraźniej przyszły bardzo miłe wspnienia.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Musiałaś zwiedzić kawałek świata, prawda? ‐ Uśmiechnął się delikatnie. ‐ Podróżowanie z bandą grajków daje okazje do zobaczenia kilku ciekawych rzeczy. Masz jakieś ciekawe wspomnienia?

[Kubeł1001]

Attero

Odrywa się od gry i przeciąga.
‐ Mam jedną ciekawą historię, akurat z tą bandą. Mieliśmy grać w jakiejś karczmie, a kilka dni później na zamku szlachcica tamtejszych ziem. O ile się nie mylę to było całkiem niedaleko od Gilgasz… Ale wracając. Występ w karczmie się podobał, więc nie dość, że dostaliśmy sowite wynagrodzenie, to jeszcze napiwki od klientów, żeby grać bis. A resztę byłam zbyt pijana, żeby pamiętać. ‐ uśmiecha się chichocze pod nosem.
‐ Ci panowie to były całkiem przyjemne wariaty.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Ty upita? ‐ Prychnął z rozbawienia. ‐ Wybacz, ale ani trochę nie wyglądasz na imprezowiczkę. A poznałem ich wiele, oj wiele!

[Kubeł1001]

Attero

‐ Wygląd może być mylący, a i upiłam się tylko raz w życiu, akurat po tym występie. ‐ patrzy się uśmiechnięta na niego.
‐ Cóż, inni ludzie też reagują jak ty, kiedy wychodzi mi ścięcie drzewa szybkim wiatrem albo próżnia.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Na maga zdolnego dokonać czegoś w tym stylu akurat wyglądasz. Spotkałem kilku w swoim życiu więc potrafię ich rozpoznawać. Ty od samego początku wydawałaś się… wyjątkowa.

[Kubeł1001]

Attero

Speszyła się i zarumieniła aż po uszy.
‐ Mówisz tak dlatego, że wdarłam Ci się do głowy? ‐ mówi cicho i chowa pół twarzy w dłonie. Znowu w głowie jest kłębek różnych i kompletnie skrajnych myśli.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Wdarłaś mi się do głowy na długo zanim weszłaś do mojego umysłu. ‐ Uśmiechnął się ciepło i delikatnie położył swoją dłoń na jej dłoni.

[Kubeł1001]

Attero

Maksymalnie się speszyła i odsunęła od niego trochę.
‐ Dziękuję… ‐ rozgląda się trochę nerwowo.
‐ Potrafisz prawić komplementy.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Wszyscy mamy jakieś zalety. Ty, na ten przykład, jest niesamowicie piękna. A ja potrafie to piękno dostrzec.
Nie przysunął się bardziej, by nie płoszyć niepotrzennie dziewczyny. Zamiast tego uśmiechał się zalotnie i spoglądał jej w oczy.

[Kubeł1001]

Attero

‐ To miłe. ‐ co tu dużo mówić, na twarzy wygląda jak pomidorek, mimo to odwzajemnia lekko uśmiech.
‐ Potrafisz czarować słowem Savo.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ To moja praca, hobby i styl życia. ‐ Przysunął się nieco bliżej dziewczyny, ale nie za blisko.
‐ Wyglądasz uroczo kiedy się czerwienisz.