Kryjówka Łaków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wiem tylko, że został skradziony, a moje Łaki, które miały zabrać go do znajomego Maga, zostały zabite. Więcej nie powiem, co najmniej, że było to jakieś pięć kilometrów stąd, na rozstaju gościńca.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Dziękujemy, o Wielki Magu. Powiadomimy naszego Pana o twojej szczodrości.
Powiedział wychodząc z księgą. Przygonił do siebie drużynę.
‐Dawno nie prowadziłem negocjacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Widać. ‐ mruknął najemnik, choć Mag i Nag wydawali się darzyć Cię odrobinę większą sympatią, niż wcześniej. Odrobinę.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Mówi to człowiek który podczas całej naszej wyprawy powiedział maksymalnie 20 wyrazów. Na pewno dyplomata z ciebie świetny.
Odchrząknął przeglądając księgę i kierując kroki ku wyjściu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie muszę negocjować, jeśli zbytnio się boją, żeby mieć coś do powiedzenia. ‐ odrzekł, a później wlepił w Ciebie oczy. ‐ Lub gdy wszyscy są martwi i nie ma komu negocjować.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Koleś, nie wiem czym cie matka za młodu karmiła, ale musiało mieć to dużą dawkę nienawiści do świata. Zluzuj majty.
Rzucił krótko czytając księgę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zdążyłeś przeczytać choćby jednego słowa, gdy poczułeś na gardle nieprzyjemne zimno wysadzanego klejnotami sztyletu, a gdy ten lekko przeciął Ci skórę, powoli czułeś się jeszcze gorzej, jakby wysysał on z Ciebie energię witalną.
‐ Nigdy. Więcej. Ze. Mną. Nie. Zadzieraj. ‐ warknął najemnik, intonując każde słowo nader dobitnie, później zaś zabierając swoją broń jednym, płynnym ruchem.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Przemoc oznacza niemoc, ale dobra, wygrałeś. Życie mi jeszcze miłe.
Powiedział czytając dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zapisana była w nieznanym Ci języku (choć nie był to Język Pradawnych), więc szło opornie.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Magus potrafisz to odczytać?
Zapytał czarodzieja pokazując mu księgę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Magnus. ‐ burknął, choć odebrał od Ciebie zwój i wlepił w niego swoje oczy, które biegały od jednego symbolu do drugiego, czasem też kiwał głową ze zrozumieniem lub czymś w tym guście.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Co tam jest?
Zapytał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pismo Magów Starego Tchnienia, pisałem o nich referat jeszcze gdy byłem uczniem Gildii… Nie jest zbyt skomplikowane, dajcie mi kwadrans. ‐ odpowiedział, zabierając się do dalszego czytania.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Okej.
Powiedział idąc dalej przed siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie… Co chcecie wiedzieć? ‐ spytał, gdy zakończył już wertowanie księgi. ‐ Wbrew pozorom, jest tego sporo.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐A o czym to tak w ogóle? Dał nam dobra księgę?
Zapytał dla pewności.
‐Poza tym w jakim zakresie mamy pytania zadawać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak, dał dobrą księgę, może nawet lepszą, niż sądzi. ‐ odparł Mag, jak to Mag, czyli lakonicznie i enigmatycznie zarazem.
‐ To lepiej powiedz nam coś konkretnego zanim zapuścimy brody na tym gościńcu. ‐ burknął Enteri, podrzucając i chwytając w locie swój wysadzany klejnotami sztylet.
‐ Więc… Jest to magiczne ostrze, niewiele więcej wiem. Za to kojarzę jego autora, Alojzego Klucznika, wybitnego zaklinacza i Demonologa. Jeśli jest to dzieło tego samego Maga, spod którego ręki wyszły słynne konstrukty i lewitujące ostrza to możemy spodziewać się czegoś iście spektakularnego.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Demonologa? Może spotkamy jakąś fajną sukkubkę…
Zaczął rozmarzać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aż tak marzy Ci się nowy wymiar cierpienia? ‐ spytał ze śmiechem Enteri i chyba była to jego jedyna wesoła wypowiedzieć od początku tej misji.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Dużo już widziałem, a śmierć podczas stosunku była by jednym z lepszych sposobów na zdechnięcie.