Kryjówka Łaków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zapisana była w nieznanym Ci języku (choć nie był to Język Pradawnych), więc szło opornie.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Magus potrafisz to odczytać?
Zapytał czarodzieja pokazując mu księgę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Magnus. ‐ burknął, choć odebrał od Ciebie zwój i wlepił w niego swoje oczy, które biegały od jednego symbolu do drugiego, czasem też kiwał głową ze zrozumieniem lub czymś w tym guście.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Co tam jest?
Zapytał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pismo Magów Starego Tchnienia, pisałem o nich referat jeszcze gdy byłem uczniem Gildii… Nie jest zbyt skomplikowane, dajcie mi kwadrans. ‐ odpowiedział, zabierając się do dalszego czytania.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Okej.
Powiedział idąc dalej przed siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie… Co chcecie wiedzieć? ‐ spytał, gdy zakończył już wertowanie księgi. ‐ Wbrew pozorom, jest tego sporo.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐A o czym to tak w ogóle? Dał nam dobra księgę?
Zapytał dla pewności.
‐Poza tym w jakim zakresie mamy pytania zadawać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak, dał dobrą księgę, może nawet lepszą, niż sądzi. ‐ odparł Mag, jak to Mag, czyli lakonicznie i enigmatycznie zarazem.
‐ To lepiej powiedz nam coś konkretnego zanim zapuścimy brody na tym gościńcu. ‐ burknął Enteri, podrzucając i chwytając w locie swój wysadzany klejnotami sztylet.
‐ Więc… Jest to magiczne ostrze, niewiele więcej wiem. Za to kojarzę jego autora, Alojzego Klucznika, wybitnego zaklinacza i Demonologa. Jeśli jest to dzieło tego samego Maga, spod którego ręki wyszły słynne konstrukty i lewitujące ostrza to możemy spodziewać się czegoś iście spektakularnego.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Demonologa? Może spotkamy jakąś fajną sukkubkę…
Zaczął rozmarzać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aż tak marzy Ci się nowy wymiar cierpienia? ‐ spytał ze śmiechem Enteri i chyba była to jego jedyna wesoła wypowiedzieć od początku tej misji.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Dużo już widziałem, a śmierć podczas stosunku była by jednym z lepszych sposobów na zdechnięcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dopuszczają do siebie tylko tych, których uznają za godnych, reszta musi zadowolić się ich Magią i właśnie cierpieniem. ‐ wyjaśnił najemnik, jakby odczuł jedno lub drugie (albo i oba) na własnej skórze.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Widzę, że kolega doświadczony. Czyżby sam Melkor?
Zażartował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie to imię, ale byłeś blisko.//
Widać, że dawka dobrego humoru mu się wyczerpała lub żart był nietrafiony, gdyż nic nie odpowiedział i przybrał ten swój śmiertelnie poważny wyraz twarzy.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐No i ku*wa znowu…
Sapnął pod nosem idąc dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Iść już nie musisz, gdyż wróciliście tam, gdzie zostawiliście wierzchowce, których nie ubyło, może poza jednym, rozpłatanym szablami dzika. No, ale i tak zawsze lepszy sposób na podróże niż wyciąganie nóg, nieprawdaż?

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Konia mi zaje**li. Mamy chwilę? Jeśli tak to chciałem go oskórować i później sobie z teog coś fajnego do ekwipunku zrobić
Rzekł do ekipy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, nie mamy. ‐ wyjaśnił, tym razem dla odmiany, Mag, wskazując Ci na wóz. ‐ Wsiadaj i jedziemy.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Dobra, dobra.
Sapnął waląc fikoła na wóz.