Martwe Bagna

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zrobił to co kazałeś, a w sumie nic, bo stał tam, gdzie wcześniej, lecz zaczął znów śmiać się opętańczo.

[Kubeł1001]

Zeromus

Nie chcąc za bardzo zużywać energii wysyłam w tamtą stronę tylko jedną kulę ognia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nawet wysyłając jedną zmarnowałeś ową energię, gdyż zdołał on magicznie skontrować Twój pocisk. I nie przestawał się śmiać, a to coraz bardziej doprowadzało Cię do wściekłości.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Kim jesteś! Odpowiadaj! ‐ Wykrzyczałem… Nie wiedziałem nawet, czym to coś może być, jednak to ,może być ciekawe starcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tobą. ‐ odparł z szerokim uśmiechem. ‐ Tym wszystkim, czego się boisz, czego się obawiasz, co Cię prześladuje. Jestem uosobieniem Twoich największych koszmarów.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie… To niemożliwe! Nie możesz być mną, nie ma przecież żadnego sposobu na rozdzielenie istoty na dwie. ‐ Powiedziałem spoglądając na niego, coraz mocniej też zaciskałem dłoń na mieczu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ On tak potrafi. ‐ odrzekł ze spokojem, nader dziwnym, jeśli wziąć pod uwagę jego wcześniejsze salwy śmiechu.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Kto? O kim mówisz? Gadaj! ‐ Byłem zdenerwowany i mocno zdziwiony, jak ten ktoś może wygadywać takie rzeczy… To nie może być prawda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uśmiechnął się jeszcze szerzej i ruchem głowy wskazał gdzieś za Ciebie.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie… Ja nie mogę tego potrafić! Przecież nie może to być… ‐ Na moment się zawahałem. ‐ Nie… To nie może być prawda… Nie ma przecież żadnej magii, która potrafi rozdzielić zarówno kogoś cieleśnie jak i duchowo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Stoi za Tobą. ‐ powiedział z uśmiechem, a Ty rzeczywiście poczułeś się dość nieprzyjemnie, co spotęgował jeszcze podmuch gorącego powietrza na plecach.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Co jest? Jak? ‐ Gwałtownie się obróciłem wykonując zamach mieczem nie wiedząc, kto to jest za bardzo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie kto, a co. Zamach nic nie dał, ostrze przecięło tylko powietrze. Mimo to zauważyłeś, że z wody wyłania się wielka bestia, czyli Smok Cienia w całej swej okazałości, nie mąconej nawet przez ściekającą z niego wodę oraz wiszącą tam roślinność wszelkiej maści.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ J… Jak to! Jak to możliwe! ‐ Byłem teraz przerażony, jednak cały czas zaciskałem dłoń na mieczu, nie wiedziałem co powinienem zrobić, jednak musiałem coś szybko wymyślić… Na razie musiałem jednak czekać. ‐ Czego ode mnie chcesz!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdyby monstrualny gad potrafił, na pewno by się zaśmiał, ale że nie mógł, to jedynie otworzył szeroko pysk i dziko oraz przeraźliwie zaryczał.

[Kubeł1001]

Zeromus

Nie mogę tak stać spokojnie, muszę jakoś zareagować… Chcąc jakoś ich zawiadomoć po prostu wbijam miecz w ziemię. ‐ Nie… Ty nie jesteś prawdziwy! Nie możesz być

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ich? W sensie, że Krasnala, Drakonida i człowieka?//

[Kubeł1001]

Zeromus

//yupp//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wbicie miecza w ziemię nic nie dało, zaś Smok i Twój zły sobowtór ruszyli z dwóch stron powoli w Twoim kierunku.

[Kubeł1001]

Zeromus

Przez chwilę skupiam się na mieczu robiąc jednocześnie dwie rzeczy… Chcąc wezwać smoka i wytworzyć słup ognia, który miałby być sygnałem.