Martwe Bagna
-
Kuba1001 Pokiwał głową kilkukrotnie i skierował się do wyjścia, czyli tunelu, który tu wszedłeś.
‐ Jak rozumiem to trafiłeś tu dzięki wskazówkom Goblinów, tak? ‐ spytał, a później przyłożył dłoń do ściany. Początkowo wyglądało to tak, jakby używał Magii Ziemi, ale zamiast tego w jakiś sposób zneutralizował pułapki, być może za pomocą jakiegoś mechanizmu lub panelu? -
-
-
-
-
-
-
-
Kuba1001
‐ Dziwi mnie, że dotrwali. ‐ powiedział i ogłosił nieco głośniej tłumowi zebranych potworów: ‐ Magnurth powrócił! Wasz pan żyje!
O dziwo, istoty zareagowały dość entuzjastycznie na te słowa i zbliżyły się jeszcze bardziej, jakby chciały napawać się obecnością swego stwórcy. Zaś on sam ruszył na bagna, otoczony kordonem swych dzieł. -
-
-
-
-
-
Kuba1001
‐ Nie opuszczę Martwych Bagien, więc jeśli jest poza nimi to może być alternatywą wyłącznie dla Ciebie. ‐ powiedział i w tym momencie zatrzymał się. W sumie nic dziwnego, tutaj był już praktycznie środek bagien, więc o ile potwory nie robiły sobie z tego większego kłopotu to Wy mieliście problem, acz nie na długo, bo swoje zrobili Bagienni Giganci, chwytając Was i niosąc dalej.Trzeba wspominać, że Ciebie jeden chwycił za kołnierz szaty, podniósł i tak niósł, a czterej inni nieśli swego pana z nabożną niemal czcią?
-
-
Kuba1001
Lepsze to niż jako karma dla kociaka, prawda? Niemniej, po jakimś czasie w końcu trafiliście na miejsce, to jest: do położonego na wysepce fortu, starego, zarośniętego i wyglądającego na opuszczony, ale kręcące się po murach Gobliny oraz łopoczące na wietrze sztandary (z symbolem podobnym do tego, jaki znalazłeś na kamieniu, który doprowadził Cię do jaskini Plugawca) szybko sprawiły, że zmieniłeś zdanie w tej kwestii. Po kilku chwilach zastanowienia ruszyliście dalej, a Gobliny niezwłocznie otworzyły Wam bramę, którą na spotkanie z Wami wyszedł Goblin odziany w różne szmaty, kolczugę i paladyńśki hełm z podniesioną przyłbicą, o wiele za duży jak na jego zielony czerep.
‐ Szefunciu! ‐ zakrzyknął radośnie, wypuszczając z dłoni dwa miecze i klaskając w dłonie. ‐ Szefunciu, żyjesz!
‐ Żyję, em… Jak się zwiesz? ‐ spytał nieco zbity z tropu Magnurth.
Goblin natychmiast spoważniał i uderzył się pięścią w klatkę piersiową.
‐ Wodzu fortu i klanu Rechoczącego Czerepu, wnuk syna Borgotha, który zgodził się, żebyś był naszym szefo, szefo. A na imię mi Bragaht.
‐ Ach tak, Borgoth… Pamiętam go i z radością witam Ciebie, Bragahcie. Niemniej, omówmy wszystko w środku, zgoda? ‐ spytał Mag, a gdy Goblin pokiwał głową, całym towarzystwem weszliście do fortu, zaś za Wami zamknięto bramę. -
-
Kuba1001
Wkroczyliście do typowego goblińskiego fortu, zamieszkałego przez całe rodziny tych zielonych debili. Gdy Ty tak rozglądałeś się po budynku, jego lokatorach i wyposażeniu, nagle podszedł do Ciebie Magnurth.
‐ Dopóki Gobliny z moimi stworami nie zbudują mi nowej wieży, zamieszkamy tutaj. A wracając do Ciebie… Co chcesz wiedzieć w zamian za pomoc mi? -
