Obóz Walimur

[Kubeł1001]

bulorwas

Wyszedł z namiotu i rozejrzał się po całym widowisku. Cóż się działo?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ano, do obozu zawitali goście, konkretniej odziani w przedniej jakości kolczugi i elementy zbroi płytowej wraz z hełmami i wilczymi lub niedźwiedzimi futrami Orkowie, którzy to właśnie dosiadali Wargów, których ujadanie słyszałeś w namiocie. Obecnie awanturowali się oni z resztą ekipy, a obie strony dobyły już broni i były gotowe do przejścia z kłótni, do rękoczynów i mordobicia.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Stać! Róbcie miejsce!
Wykrzyczał donośnie I wszedł między swoich ludzi, którzy po rozkazie powinni się rozstąpić. Wskazał mieczem na którym się podpierał na jeźdźców.
‐Jestem przywódcą bandy. Kto wy i skąd macie Wargi w tych okolicach?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nieźle się dałeś poharatać, przywódco. ‐ odparł kpiąco jeden z Orków, chowając broń na miejsce. Po chwili reszta poszła w jego ślady, więc najpewniej to on jest przywódcą. ‐ Chętnie odpowiem na Twoje pytanie, ale na pewno nie przy nich wszystkich, w rozkazie była rozmowa w cztery oczy.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐W rozkazie też miałeś ten krzywy ryj czy to tylko dodatek z twojej strony?
Odgryzł się.
‐Złaź z Warga, pogadamy w namiocie. Chyba już wiem kto cię wysłał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie jesteśmy aż tak zdesperowani. Może wrócimy, gdy nauczysz się ogłady, podrzędny watażko. ‐ odparł równie dumnie, co wściekle Ork i zawrócił swego Warga, aby opuścić obóz, tak jak i jego towarzysze.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Dobra, spokojnie. Może za ostro się wyraziłem.
Dał komendę swoim ludziom by się rozeszli.
‐Mów co masz do przekazania

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zawrócił Warga, a więc oddalił się na tyle, że byłeś poza zasięgiem jego słuchu. A nawet jeśli, to co z tego? Najwidoczniej zbytnio uraziłeś jego dumę. Też coś, tacy to dostają manii wielkości od byle gówna.

[Kubeł1001]

bulorwas

Przyzwał do siebie goblina, któremu zawsze przekazywał rozkazy.
‐Podwoić straże tej nocy, każdy kto opuszcza obóz ma wziąć róg.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A skąd ma wziąć róg? Po kiego takie straże? ‐ wypytywał Goblin, po raz pierwszy zawodząc, bo w końcu nie zrozumiał Twoich rozkazów za pierwszym razem.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Róg gwizdek czy innego ch*jstwo. A straże są po to,że przed chwilą widzieliśmy Orków na wargach z dużymi umiejętnościami. Twierdzisz, że po tym, jak obnażyłem dumę ich dowódcy, nie zaatakują?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A po co atakować jak on nas chcieli… Ten no… Zwerbować?

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Ale na razie nie zwerbowali. Poza tym mogą chcieć nas sprawdzić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową, wreszcie wszystko rozumiejąc, a następnie opuścił namiot, przekazując Twoje rozkazy reszcie, do czego już się przyzwyczaili, choć do wzrostu pozycje byle jakiego zielonego debila najpewniej wciąż nie.

[Kubeł1001]

bulorwas

Położył się znowu spać

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasnąłeś, budząc się rano. Brak jakichkolwiek odgłosów walki w nocy oraz fakt, że żyjesz, udowodnia, że pomyliłeś się i odrzuceni Orkowie nie mieli zamiaru zaatakować lub miałeś rację, a oni zrobili to na tyle sprawnie, cicho i szybko, że nawet nie wiedziałeś, kiedy obudziłeś się jako jedyny Ork w obozie… Chociaż nie, słyszałeś ogrze chrapanie, także nie spełnił się chyba ten najczarniejszy scenariusz.

[Kubeł1001]

bulorwas

Jak z jego ranami? Na co mógł już sobie dzisiaj pozwolić?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sporo wskazuje na to, że na wszystko, włącznie z walką, choć tutaj musisz się oszczędzać i zbytnio nie forsować, aby rany się przypadkiem nie otworzyły.

[Kubeł1001]

bulorwas

Ruszył więc do namiotu swojej ukochanej

[Kubeł1001]

Kuba1001

Może ona miała podobny zamiar, a może był to zwykły przypadek, ale spotkaliście się w połowie drogi.