Bryg ''Sieg''

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trupów, niestety, było sporo, ale pracowaliście w kilka osób tylko kilka minut, z czasem, w milczeniu, dołączali do Was kolejni marynarze, aż po kilku chwilach prawie cała załoga pracowała nad tym, aby oddać ostatnią przysługę swoim zmarłym kompanom. Tak czy inaczej, po jakimś czasie wszystko było gotowe.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jak daleko od portów? W sumie, korzystając z okazji, że większość tutaj była… Zwrócił się do dwójki marynarzy.
‐Zawołajcie nieobecnych na ostatnie pożegnanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Większość była na głównym pokładzie, ale szybko zawołano ostatnich spóźnialskich, może z wyjątkiem sternika, który musiał zostać na miejscu, jeśli nie chcieliście przypadkiem rozbić się o statek kupiecki lub zmienić nagle kurs.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To ma sens. Teraz wszedł wyżej i zapukał w drewno, by zwrócić uwagę reszty na siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się to, a jeden z uczynnych załogantów podsunął Ci kopnięciem jedną ze skrzyń, jakie walały się po pokładzie, w sam raz na podwyższenie na czas przemowy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zaczął.
‐Zebraliśmy się tutaj, żeby po raz ostatni pożegnać naszych przyjaciół.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To było oczywiste, ale ten wstęp dodał im tylko powagi, lecz nikt nie płakał, te stare wilki morskie były na to zbyt twarde.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nasz fach jest trudny i często przynosi właśnie takie skutki. Śmierć, rany, uszczerbek na zdrowiu psychicznym. Dlatego też każdy, który do nas dołączy może nie być pewny swojego jutra. Jednakże oni się do nas przyłączyli. Byli z nami, towarzyszyli nam i walczyli ramię w ramię przeciwko wspólnemu wrogowi. Od początku do końca. Zginęli, byśmy my mogli żyć dalej i o nich pamiętać. Jesteśmy jedną rodziną i, proszę was, nieśmy ich w swoich sercach. Wtedy nasi towarzysze będą zawsze z nami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krótki aplauz był wystarczającą odpowiedzią ze strony marynarzy, a po chwili z tylnych szeregów poniosły się w dal słowa jednej z żałobnych pieśni żeglarskiej braci, jaką był “Mglisty Łabędź.”

[Kubeł1001]

Vader0PL

W sumie, czemu nie. Przyłączył się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy odśpiewaliście pierwszą zwrotkę oraz, dwukrotnie, refren, pierwsze trumny obarczone kamieniami lądowały jedna po drugiej za burtą (bo chyba jakoś tak wyglądał ostatni pogrzeb na brygu, jeśli nie, to mnie popraw, ale graj dalej, wiesz ogółem o co chodzi).

[Kubeł1001]

Vader0PL

Niech ceremonia trwa, bo co mieli robić dalej?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właściwie nic, lepsze pytanie: Co będą robić po ceremonii? Owszem, ta już się skończyła, a marynarze stali niepewnie, nie wiedząc, czy mają się rozejść, czy to jednak nie wszystko, co dla nich zaplanowałeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dał im sygnał do rozejścia się.
‐Stypę urządzimy w porcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W sumie dobrze byłoby wiedzieć, kiedy do takowego zawiniecie.
//Z tego co pamiętam, to miało być Imalin. Mylę się?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Imalin, lub Gilgasz. Możesz wybrać///
Ruszył więc do sternika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Imalin jest ostatni takie ciche.//
Znalazłeś to na swoim miejscu, czyli przy sterze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ile czasu zajęło, zanim dopłyniemy do Imalinu?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli ten prąd i wiatr się utrzymają, a nas nie zatrzymają piraci ani nic innego? ‐ zapytał sternik, choć nie oczekiwał odpowiedzi. ‐ Dwa dni, trzy góra.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiwnął głową.
‐Rozumiem.