Las Lerolga

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy obok głowy świsnęła Ci strzała, która wbiła się w pień drzewa tuż obok niej, musiałeś przymusowo przerwać podróż, tak jak towarzyszące Ci pokurcze, które zbiły się plecami do Ciebie, dobywając broni (Krasnolud wręczył jednoręczny toporek Hobbitowi, aby i on nie pozostał bezbronny).

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sam również wyciągnął swoją broń, jednakże nie ustawił się w pozycji do walki. Zawsze może zaszarżować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak właściwie to jakakolwiek walka tutaj była złym pomysłem, ale jak mus to mus. Niemniej, otoczyła Was grupa Elfów zeskakująca z drzew czy wychodząca z zarośli w łącznej liczbie ośmiu wojowników zbrojnych w jednoręczne miecze, oszczepy, włócznie i sztylety, ale na pewno wielu łuczników i oszczepników czai się gdzieś w pobliżu, aby w razie potrzeby wesprzeć swych towarzyszy.
‐ Kim jesteście i czego tu szukacie? ‐ spytał bez ogródek jeden z Elfów, najpewniej przywódca, dzierżący krótką włócznię o długim grocie i kolcu z przeciwnej strony oraz kilka oszczepów na plecach i sztylet przy pasku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

W odpowiedzi pokazał zwiniętą mapę.
‐Kluczy szukam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kluczy? ‐ powtórzył, unosząc brew. ‐ Powiadasz, że szukasz kluczy? A do czegóż potrzebne Ci te klucze?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Klucze, jak to klucze mają w zwyczaju, otwierają różne rzeczy. Skrzynie, drzwi, drogę do skarbu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widać, że jego znudzenie i niedowierzanie Twoim słowom przerwało dopiero zaciekawienie, gdy wspomniałeś o skarbach, a więc zachęcił Cię gestem, abyś mówił dalej i przede wszystkim więcej na ten temat.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Obecnie szukamy kluczy do tego, a jeden z nich jest w tym Lesie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Co to niby za skarb? I gdzie się znajduje? Gdzie są pozostałe klucze? ‐ wypytywał Elf, którego najwidoczniej bardzo zaciekawiła ta informacja, w końcu mógłby być bogaty… Albo zapewnić złoto swojemu państwu, żeby mogło skuteczniej odpierać ataki Mrocznych Elfów…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tutaj będzie najprawopodobniej mapa i klucz. Dopóki nie zdobędziemy mapy, to możemy iść tylko do tego punktu, w którym ma się znajdować pierwszy klucz. Klucze są w całym naszym świecie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie ruszajcie, a ja i reszta mojego oddziału będziemy Was… eskortować, aby dopilnować, żeby mieszkańcy puszczy zbytnio się Wam nie naprzykrzali. ‐ wyjaśnił i zaraz zniknął z resztą w koronach drzew lub gęstwinie. O tym, że będą z Wami, aby sprawdzić ile w Waszym gadaniu o skarbie jest prawdy, a także czy nie jesteście aby szpiegami wroga, nie mówili, ale to w sumie oczywiste.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył więc dalej.
‐Wystarczyła rozmowa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dlaczego mam złe przeczucia co do tego? ‐ zagadnął Krasnolud, aby późnij uściślić: ‐ No wiesz, że nas okradną i zabiją, albo na odwrót, hmmm…?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie ma to najmniejszego sensu, gdyż będą mieli tylko jeden klucz, a pozostałe jedenaście będą sami zmuszeni zdobyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A jak będą nas śledzić, żeby nam odebrać skarb, jak już sami odwalimy robotę z kluczami?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mamy klucz u Elfów, a pozostała jedenastka może być wszędzie, także u was, Krasnoludzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zamilknął i nie miał żadnych pytań, a Wy trafiliście pod rozłożysty dąb, którego nijak moglibyście objąć w najwęższym miejscu całą trójką, a może nawet i z pomocą Elfów, zaś jego korony kończyły się jakieś kilkadziesiąt, jeśli nie sto, metrów nad ziemią. Jeśli mapa się nie myli, to właśnie w miejscu, gdzie ten rośnie, znajduje się klucz…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Hm. To tutaj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdzie? ‐ zapytał Krasnolud, rozglądając się wokół. ‐ Że we drzewie? ‐ dodał, wskazując na olbrzyma wśród flory.
Hobbit nie mówił nic, zbyt był tym wszystkim urzeczony, co nie zmieniło się właściwie od chwili wejścia do lasu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mapa wskazuje bezpośrednio jaskinię, więc jest to pod tym drzewem.
Postarał się przejść naokoło drzewa, szukając czegokolwiek przy jego korzeniach.