Las Krathusa

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niewiele to dało, teraz najpewniej konałabyś z goblińskim grotem w brzuchu, gdyby nie strzała jakiegoś Elfa, która przebiła na wylot gardło Goblina, doprowadzając do jego bolesnej śmierci, której towarzyszył upiorny charkot, gdy bezskutecznie walczył o każdy haust powietrza.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Ściągnęła goblina z miecza i czekała gotowa na czyjś atak.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie czekałaś długo, po jeden z Worgenów zaatakował Cię, biegnąc na czterech łapach niczym wilk, bez broni czy pancerza. Chociaż jego długie kły i pazury mogły ją świetnie zastąpić, podobnie jak spora krzepa w obu parach kończyn.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Spróbowała pchnąć w niego ostrze, kiedy się zbliżył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uniknął ataku, przeskakując nad Tobą, aby po wylądowaniu przejść do pozycji wyprostowanej i zamachnąć się jedną z łap zaopatrzonych w ostre pazury prosto w Twoje gardło.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Spóbowała jakoś się schylić, żeby jej nie trafił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, a on ponownie przeskoczył nad Tobą. Nim zdążył zaatakować, jego głowa poleciała wprzód, odcięta jednym zamachem miecza Kira. Zauważyłaś, że wokół walka już się skończyła.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Odetchnęła z ulgą i schowała miecz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali robili podobnie, choć nie wszyscy: Dwóch Elfów zajmowało się rannymi, zaś trzech innych było definitywnie martwych. Cóż, przynajmniej ani Ty, ani żaden Twój towarzyszy nie otrzymał jakiejś większej rany.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

//totalnie zapomniałam o tej postaci ;‐;//
‐Co teraz będziemy robić? ‐ Zapytała się Kira.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//No popatrz, bo ja też ;‐;//
‐ Żebym ja to powiedział… Tak jakby to nie planowaliśmy tej akcji, więc… ‐ zaczął, ale przerwał mu dowodzący grupą Elf.
‐ Więc możecie zostać na jakiś czas, zdobyliście w tej bitwie nasze zaufanie. ‐ powiedział, ku uldze Mędrca i człowieka. Jedynie Krasnal miał to gdzieś, wciąż mocując się z szkieletem Goblina, w który wbił ostrze swego topora, a którego to nie mógł wyszarpnąć. Znaczy się tak, wyszarpnął topór z ciała zielonego, ale razem z nim kręgosłup…

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

No to czekała na to, co będzie dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nieco musiałaś poczekać, Elfy zajęły się grzebaniem zwłok wrogów, w czym pomogła reszta Twojej drużyny, oraz opatrywaniem rannych. Gdy już wszystko zrobili, zabrali swoich rannych i martwych kompanów, a później ruszyli, zapewne prowadząc Was do jednego ze swych miast.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

W sumie, to się trochę podekscytowała tym, że po raz pierwszy zobaczy elfickie miasto. Poszła za swoimi kompanami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Droga nie trwała długo i tak po chwili przeszliście przez ścieżkę między wilczymi dołami, wieże strażnicze i palisadę, aby znaleźć się w samym mieście, zbudowanym z drewna pod koronami wielkich drzew, na drzewach lub wewnątrz ich, które to dodatkowo połączono ze sobą systemem lin, kładek i wiszących mostów.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Niesamowite… Co jeszcze ciekawego tutaj mają?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Źródło wiecznego życia. ‐ powiedział żartobliwie Kir i zaraz został skarcony przez Mędrca pstryczkiem w ucho.
‐ Przestań, młoda nasłucha się bajek, w później będzie je wszystkim wokół rozpowiadać.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Nie mam za bardzo komu tego rozpowiadać… ‐ Mruknęła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak to? ‐ zainteresował się człowiek. ‐ To nie jest tak, że masz pełno rówieśników i przyjaciół?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐A skąd taki pomysł? Przecież nikt nie chce się ze mną zadawać.