Wioska w Księstwie Orków

[Kubeł1001]

tadeusz999

Ral‐Tal zawołał jednego ze swoich Hobbitów imieniem Lote.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak na Hobbita i niewolnika przystało, niezwłocznie pojawił się przy Tobie, gotów wypełnić każde polecenie swego pana lub, jakby to powiedział Ork, swojego szefo.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Zjadłbym jakieś owoce. Zawołaj Enhera, pójdziemy do najbliższego miasta i coś tam zwiniecie, będzie niezła zabawa. Podzielimy się po równo ‐ zagadał do Lote.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał ochoczo głową i pobiegł po swego rodaka.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Szybko! Musimy zjeść coś pysznego, bo później zajmiemy się jakimś szczytnym celem ‐ znów zwrócił się do Lote.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po kilku chwilach Hobbici byli gotowi do drogi, więc pozostaje niewiele więcej jak tylko ruszać.

[Kubeł1001]

tadeusz999

No to ruszył z nimi, hehe.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, nie zaszedłeś daleko, gdy na horyzoncie ujrzałeś swego szamano, który zastąpił Ci drogę.
‐ Szefo, sprawa jest. ‐ powiedział i odetchnął głębiej kilka razy, aby przygotować się na przekazanie Ci wieści albo zaczerpnąć tchu po długim biegu.

[Kubeł1001]

tadeusz999

//Raczej to on powinien być szefem, wedle opisu wioski, ale dobra :_:

‐ Szefie, ku*wa, szefie! Pie**olę ten orkowy styl życia…

‐ Czego, szamano?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Uznałem, że skoro wioska jest Twoja, a on traci poparcie ludności ją zamieszkującą, to równie dobrze może na Ciebie mówić per “szefo.”//
‐ Probylm mamy. Znaczy… No, taki trochę problym, a trochę ni. ‐ powiedział i wskazał na górę na horyzoncie, jakieś trzydzieści kilometrów stąd. ‐ Szefo, ja mieć wizję, a w wizji być ta góra, dużo złota i Smoczydło.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Zapytaj generała. Jest twardy jak sku*wysyn, może pójdzie na te twoje chore wizje. Ja mam ważniejsze sprawy ‐ odpowiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ważniejsze od Smoczydła…? ‐ spytał zdziwiony, w końcu nie przywykł, aby wizje, o których mówił były ignorowane. Zwłaszcza, że mówił przeważnie o tych, które z reguły się sprawdzają, w ten lub inny sposób, inne zostawiając dla siebie.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Tak, wybieram się do Gildii Magów. Chcę opanować Magię Umysłu na mistrza. Tylko biorę tych dwóch ‐ wskazał na hobbitów ‐ ze sobą. Ofiaruję jednego z nich w hołdzie Wielkiemu Mistrzowi Magii. Ale najpierw idę kupić owoce, bo dostanę bladej ku*wicy. Potrzebuję czegoś soczystego. Smoczydło też jest soczyste, ale pobawimy się z nim później, obiecuję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pogadamy z generałem. ‐ odparł i odszedł w kierunku jego obozu, zostawiając Was samych, choć widać po nim, że ta sytuacja nie była mu zbytnio w smak.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Dobra, to idziemy ‐ zagadał do hobbitów i sunął w dalszą drogę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I tak całą drogę na pieszo? ‐ zagadnął jeden po jakimś czasie.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Dobre owoce to ważny kontrahent biznesowy. Do owoców trzeba dotrzeć z pokorą, odbyć pielgrzymkę na ich cześć. Okazalibyśmy im brak szacunku popialając sobie na konikach albo kilku kółkach. Nie tędy droga ‐ odpowiedział Ork, któremu chyba już odpialało po długim czasie wpi***alania samych owoców.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No to może Warga weźmiemy?

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Jeszcze raz zadasz mi takie pytanie, to wsadzę Ci tego warga w dupę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Posłusznie się uciszył, podobnie jak jego kompan i dalszą drogę pokonaliście w milczeniu, wczesnym wieczorem stając na skraju miasta.