Heresh

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
//Hehehe… Po bitwie gość musi chyba zmienić tytuł ;‐;//
‐ To nie było zwycięstwo. ‐ odparł. ‐ O zwycięstwie możemy mówić, gdy zmiażdżymy ich wszystkich.
FD_God:
Umył ręce i zaczął szykować mikstury oraz narzędzia, Tobie wskazując drewniany stół operacyjny.
‐ A to “czyszczenie szeregów” coś daje, jeśli i tak z powrotem ożywią swoich żołnierzy?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nawet jeżeli został po nich tylko proch? Z resztą oni wytracają na tym więcej sił.‐ Położył się zatem na tym stole.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Z tego co mi wiadomo o wojnach śmiertelnych jeśli jedna ze stron ucieknie a druga pozostanie na terenie o który walczono można uznać to za zwycięstwo.‐ stwierdził w głębokim zamyśleniu Znait.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ A nie martwisz, się o posiłki? ‐ zapytał, gdy zdejmował Ci elementy zbroi z nogi.
Bilo:
‐ Jeśli tak stawiasz sprawę, to owszem: wygraliśmy. Ale nie wojnę, czy nawet bitwę. Jedynie potyczkę.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Martwię, martwię… Z resztą nam też, by się jakieś przydały. Wciąż nie możemy jakoś przełamać tej fazy oblężenia i zniszczyć tej bramy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐Jaką część ich sił stanowią ci cali piechurzy Cesarstwa ?‐spytał wpatrzony w Gadeona‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
‐ To ich największa część, prawie cała czynna Armia Cesarstwa. Mogą ich być dziesiątki tysięcy.
FD_God:
Pokiwał głową i wymamrotał jakieś zaklęcie, a po Twojej ranie przebiegła zielona fala zaklęcia znieczulającego.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Mam nadzieję, że nie zamierzasz wstawić mi tam kikuta.‐ Zaśmiał się nieco.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, raczej nie. ‐ zaśmiał się. ‐ Chyba, że koniecznie chcesz. Mam taki fajny, srebrny na zapleczu.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Może na starość mi się przyda, póki co to najwyżej piękna blizna mi pomoże.‐ Zaśmiał się jeszcze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Również się zaśmiał i po chwili wypowiedział kolejne zaklęcia, a z jego palców spłynęła na ranę mlecznobiała mgła, dająca ukojenie w bólu, nawet większe niż zaklęcie wcześniej.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ciekawa ta magia leczenia, mogłem w sumie się jej uczyć, to może sam bym się poskładał w trakcie walki, heh…

[Kubeł1001]

Bilolus1

Znait nie wiedział po co śmiertelnicy się uśmiechają i jak wiedzą kiedy to robić, ale wiedział że teraz powinien się uśmiechnąć, i to zrobił.

‐ Dziesiątki tysięcy potencjalnych żołnierzy…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
‐ …, których trzeba najpierw zabić. ‐ dokończył Baron, również z nikłym uśmieszkiem. Chyba. W końcu miał chustę zasłaniającą twarz, podobno mocno poparzoną.
FD_God:
Po chwili Liszaj skończył i zaczął ucierać korzeń w moździerzu, dodając wodę i jakiś proszek. Po chwili otrzymał szarawą papkę o lepkiej konsystencji, którą nałożył obficie na ranę.
‐ W sumie to tyle. Zostaw maść, sama odpadnie po kilku godzinach. Wtedy będziesz jak nowy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐I tak pewnie do boju nie wrócę przez ten czas, potrzebuję nieco odpocząć, by znowu znacznie zwiększyć swoją użyteczność.‐ Postanowił usiąść zamiast tak cały czas leżeć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli to wszystko, to powinieneś iść. Mam tu innych pacjentów.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Kiwnął by lekko głową.

‐A to już moja część układu. Swoją drogą dzisiaj poraniłem tego ich aniołka…któż to jest ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pierwszy raz go widziałem. ‐ odparł. ‐ Musiał być tajną bronią Paladynów, chowaną na specjalną okazję.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Oczywiście Liszaj, to wszystko. Dzięki zatem za pomoc i życzę sukcesów w składaniu kolejnych.‐ Uśmiechnął się nieco, po czym skinął do niego głową i schodząc ze stołu opuścił namiot, udał się, póki co pod swój własny, by chwilę odpocząć.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐Walka jeden na jednego z nim nie wchodzi w grę, potrzeba by mi wielu godzin żeby go końcowo zabić, a to utrudnia sprawę mojego miejsca w innych częściach obrony.