Karaz-a-Karak

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Witaj Karaz‐a‐Karak, miastu najdroższe memu sercu. Nie wiadomo mi czy doszły was wieści z kontynentu. Ale już dłużej nie służę Cesarzowi, bowiem nie stoi przed wami wasz Książę, stoi Król który na tej oto wyspie spotka się ze swym dawnym suwerenem, aby dyktować mu warunki!‐ mówił przemieszczając się ku tłumowi powoli, co jakiś czas rzucając okiem na ową postać ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ledwie kilka razy rzuciłeś na nią okiem, po tej wypowiedzi tłum wpadł w euforię i otoczył Cię na tyle szczelnie, że dostrzeżenie czegoś poza nim jest niemożliwe.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Każdemu mężczyźnie poklepał ramie, pocałował kilka rąk krasnoludek, potrzymał dzieci i tak dalej ‐ dalej jednak zastanawiał się nad nadejściem owego osobnika ‐ powoli starając się wydostać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy Ci się to udało, przed Tobą stał Twój wieloletni kompan, hrabia i namiestnik wyspy ‐ Walon Vau ‐ w pełnej krasie, krzyżując ramiona na masywnej piersi i patrząc na Ciebie z takim uśmiechem na twarzy, jakby znalazł na ulicy pół litra.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Od razu rozłożył ramiona aby objąć go w niedźwiedzim uścisku, śmiejąc się radośnie

‐ Walon, stary przyjacielu, jak ja żem za tobą ku*wa tęsknił. Aj, i aj mam dla ciebie wieści.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie będę z Tobą gadał. ‐ odparł, chyba wyraźnie obruszony, choć uścisk wcześniej oddał. Niemniej, po chwili twarz mu się rozjaśniła i wskazał na dworek.
‐ Nie o suchym pysku przecie. Idziemy?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No oczywiście, ty to wiesz jak przemówić do mojego serca.‐ uśmiechnął się Baron szeroko nad brodą i klepnął Walona w plecy, samemu ruszając ku pałacu ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy weszliście w mały zagajnik pełen zarówno drzew rodzimych jak i ozdobnych oraz owocowych, poczułeś się dziwnie, tak jakbyś był obserwowany, a przez obserwatora postrzegany jako potencjalna ofiara…

[Kubeł1001]

Bilolus1

Cicho rozglądał się a jego ręka zawędrowała w stronę włóczni

‐ Czy jest tu twój pies…Walon ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I nie tylko. ‐ odparł wymijająco.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Musimy się na chwilę tego pozbyć, wpadnie tu do nas Cesarz. Do Króla Krasnoludów, na dwór Księcia Regenta Walona Vau.‐ odparł jakby owy tytuł był mu już nadany ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie znam typa. ‐ odrzekł z uśmiechem. ‐ A swoich zwierzaków stąd nie wyrzucę, równie dobrze możesz kazać także i mi wypi***alać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dobra, spi***alaj.‐ powiedział lekko z poważnego tonu po czym hucznie się zaśmiał, klepiąc się po boku ‐. Ale dobra słuchej…zrób nam tu ładny kącik, trochę wina, ściągnij Agrogosa też…i będziemy mieli dyskusje z Cesarzem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoje żelazne legiony już stoją pod jego stolicą? ‐ spytał z powagą, Ty zaś nie mogłeś być pewny czy mówi na serio, czy żartuje, jak Ty wcześniej.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Uśmiechnął się do niego z lekka

‐ Nie, ale powoli zbliżamy się do jego stolicy…dzisiaj planuje odzyskać twierdze stracone za Ogougha…jedynie Durin wie co w sobie kryją. Potem czeka nas podbój.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A teraz od nowa i na spokojnie, bo nie jestem w temacie. ‐ wyjaśnił, gdy wreszcie zaczęliście zbliżać się do dworku.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No cóż, zostałem niedawno Królem Krasnoludów i wygląda mi na to że cały świat aż zesrał się z wrażenia, i tak po jakimś czasie sprawiłem że Cesarz do nas przypłynie, aby porozmawiać z nami o nowych układach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwał głową w milczeniu, zatrzymując się przed samymi, bogato zdobionymi, drzwiami.
‐ I co? Wpakujesz mu topór w łeb albo będziesz trzymać jako zakładnika?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Będę się z nim targował, i spróbuje zdobyć dla nas jak najwięcej…zanim topory ruszą w bój.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie że jestem pesymistą albo wywrotowcem, ale wątpię, żebyś wygrał z Cesarstwem.