Karaz-a-Karak

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie znam typa. ‐ odrzekł z uśmiechem. ‐ A swoich zwierzaków stąd nie wyrzucę, równie dobrze możesz kazać także i mi wypi***alać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dobra, spi***alaj.‐ powiedział lekko z poważnego tonu po czym hucznie się zaśmiał, klepiąc się po boku ‐. Ale dobra słuchej…zrób nam tu ładny kącik, trochę wina, ściągnij Agrogosa też…i będziemy mieli dyskusje z Cesarzem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoje żelazne legiony już stoją pod jego stolicą? ‐ spytał z powagą, Ty zaś nie mogłeś być pewny czy mówi na serio, czy żartuje, jak Ty wcześniej.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Uśmiechnął się do niego z lekka

‐ Nie, ale powoli zbliżamy się do jego stolicy…dzisiaj planuje odzyskać twierdze stracone za Ogougha…jedynie Durin wie co w sobie kryją. Potem czeka nas podbój.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A teraz od nowa i na spokojnie, bo nie jestem w temacie. ‐ wyjaśnił, gdy wreszcie zaczęliście zbliżać się do dworku.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No cóż, zostałem niedawno Królem Krasnoludów i wygląda mi na to że cały świat aż zesrał się z wrażenia, i tak po jakimś czasie sprawiłem że Cesarz do nas przypłynie, aby porozmawiać z nami o nowych układach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwał głową w milczeniu, zatrzymując się przed samymi, bogato zdobionymi, drzwiami.
‐ I co? Wpakujesz mu topór w łeb albo będziesz trzymać jako zakładnika?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Będę się z nim targował, i spróbuje zdobyć dla nas jak najwięcej…zanim topory ruszą w bój.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie że jestem pesymistą albo wywrotowcem, ale wątpię, żebyś wygrał z Cesarstwem.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Walon, ty jakoś zawsze masz problem żeby we mnie wierzyć, ale powiem ci…potrzymaj mi piwo.‐ uśmiechnął się z lekka, otwierając drzwi ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I wszedłeś do okazałego holu zdobionego białym dębem, srebrem, bursztynem, w ograniczonej ilości również złotem, oraz marmurem i granitem. Z przedpokoju miałeś drzwi prowadzące do piwniczki, spiżarni, piwniczki z winami, kuchni, jadalni, pokojów dla służby oraz piętra, na którym mieściły się zapewne szlacheckie komnaty, bo tam, po czerwonym dywanie i marmurowych schodach, udał się Walon.

[Kubeł1001]

Bilolus1

A on zaraz za nim podążył na swoich krótki krasnoludzkich nóżkach.

‐ Słuchaj Walonie, masz tu aby jaki wyjebisty ogród którego moglibyśmy użyć do obrad ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niby mam, ale żona i córki za bardzo lubią w nim przebywać, wolę nie pchać im się w paradę, więc co najmniej zostaje mój sad, tam się już nie zapuszczają.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Pokaż mie ten sad.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Przechodziliśmy przez niego niedawno, to ten, w którym czułeś się nieswojo, jakby coś Cię miało zeżreć.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dobra, przynajmniej dyskusje będą ciekawsze.‐ tu Baron zaśmiał się z lekka ‐. Wyślij kogo po Agrogosa, daj tam jakiś ładny stół i krzesełka, znajdź fajne miejsce i mamy wszystko ustawione.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Taaa… Aż dziw, że nie spytałeś w ogóle, co ja tam trzymam. ‐ powiedział, jednocześnie posyłając jednego ze sługusów z ustnym rozkazem jakim było dokładnie to, o co poprosiłeś.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Jak zrobi to na nim to samo wrażenie, a pewnie nawet gorsze skoro jest człowiekiem, to nawet lepiej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No w sumie… Pamiętasz Ty mojego Mirda, nie?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No oczywiście, wspaniały zwierz.