Gospodarstwo zielarza

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wziął drugi, trochę mniej upieczony, następnie kawałek urwał i rzucił wężowi na kolację.
Sam zaczął jeść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ty, wąż i zielarz zjedliście. Pustelnik zaczął smażyć kolejne kawałki mięsa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Powtarzał to dalej.
Pierwszy zielarz, drugi Xavier.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ostatecznie wszystko zostało usmażone, a wy byliście najedzeni.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Posprzątam
Jak powiedział, tak zrobił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie miałeś z tym problemu. Większość mięsa nadawała się do dłuższego przechowywania, ale kilka kawałków zielarz zabrał do domu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Po posprzątaniu wspiął się na starą jabłoń i usiadł na największej gałęzi.
To było jego ulubione miejsce, przychodził tutaj bardzo często.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Słońce było już nisko, ale jeszcze nie zachodzi.
Siedziałeś tak chwilę aż Twój wąż wpełzł na drzewo i “usiadł” na gałęzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Witaj ponownie mały, nie sądzisz, że za kilka lat będzie czas na daleką podróż?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wąż zasyczał tylko cicho i popatrzył na Ciebie oczami takimi jak u każdego gada ‐ ciemnymi, zimnymi i bez wyrazu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jednak za tymi oczami chowała się przyjaźń, wychowywałem go od jego urodzenia, a nawet wcześniej jego jajko. Teraz jest mym przyjacielem, prawdopodobnie jedynym, nie licząc Pustelnika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I kiedy tak siedzieliście usłyszałeś z dołu:
‐ Xavier! Hej, gdzie jesteś? ‐ krzyczał Pustelnik.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tam gdzie zawsze panie Andersenie!
Zeskoczył z drzewa i podszedł do Zielarza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chodź do mnie. Szybko!

[Kubeł1001]

Vader0PL

Biegnie do niego, zazwyczaj nie krzyczał. Coś musiało się stać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Posłuchaj mam dla Ciebie zadanie. Bardzo ważne.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jestem ci wdzięczny za wychowanie i naukę. Proś, o co tylko chcesz. Spełnię twoją prośbę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Weź to, jedź do miasta Hammer, poszukaj gospody “Pod Czarnoskrzydłym” zapytaj o Mirę i jej to przekaż. ‐ powiedział wręczając Ci mały pakunek. To była na pewno drewniana szkatułka sądząc po wadze i kształcie, ale z pewnością nie była pusta. Wręczył Ci też mały worek.
‐ Masz tam jedzenie, ubrania i wszytko potrzebne do podróży.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Spakowałeś mnie? Niesamowite. Mam się przebrać w eleganckie ubranie teraz, czy?
Odebrał worek i pakunek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie ma na to czasu. Niedaleko powinno być małe miasto. Jedź tam znajdź jakąś gospodę, przeczekaj noc i potem rusz w dalszą drogę. A na razie nie masz po co się przebierać. I tak wybrudzisz ubrania podczas jazdy…