Zielony Klejnot

[Kubeł1001]

Bilolus1

Od razu teleportował się przed nich tak żeby nie mogli go wyminąć, wbił miecze obok siebie i używając magii dźwięku wdarł się im do głów.

*‐ Witajcie dzieci Mittera, me imię Znait’es’kaf i jestem tu by wypełnić misję powierzoną mi przez Bogów, a mianowicie pilnowania dróg rozłożonych po tym świecie *‐. w ich umysłach miał być to głośny szept o metalicznym tonie, w dodatku dochodzić miał zewsząd ‐.Mam zamiar zadać wam trzy pytania…jeśli na nie odpowiecie dam wam iść a jeśli nie odbiorę wam życie. Które z was odpowie na me pytania ?‐ powłóczył po nich swym wzrokiem ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oczywiście byli zdziwieni, Elf wyjął nawet jednoręczny miecz.
‐ To jakaś kpina? ‐ zapytał, nie tyle wystraszony, co zdezorientowany.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Mego pancerza przełamać nie mogły o wiele potężniejsze siły niż twój miecz synu Mittera, więc to ty odpowiesz na moje pytania ?‐ spytał wpatrzony w niego, magią bólu zaczął wywoływać w nim jakiś nieokreślony dyskomfort

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wyraźnie się zawahał, ale schował miecz.
‐ Tak. ‐ odpowiedział z hardo uniesionym podbródkiem, ale nadal niepewnie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Strażnik był znany z zadawania wielu pytań…czasem łatwych…czasem trudnych, wszystko było całkowicie losowe…teraz postanowił zadać zagadkę napotkanemu.

‐ Każdy to ma, inni więcej, inni mniej. Żaden złodziej nie może tego ukraść, ani żaden bogacz kupić. Zdarza się iż kończy się w najgorszym momencie…lub najbardziej niespodziewanym.‐ przerwał na chwilę, jego głos miał się rozchodzić echem w głowie elfa‐. Co to jest ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Życie. ‐ odparł pewnie, niemal od razu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Nie dał żadnego znaku że odpowiedź jest poprawna, po prostu zaczął kolejne pytanie.

Piękna dama na czarnym wierzchowcu, mknie przez świat zabierając każdego kogo uzna godnego aby towarzyszył jej w jednej podróży. Gdy nadejdzie…nikt nie potrafi się jej oprzeć. Jak brzmi imię tej damy ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Śmierć? ‐ zapytał, powątpiewając nieco, ale chyba na nic lepszego nie było go stać.
‐ Albo wojna czy miłość. ‐ dodała Driada.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Gdy Elf odpowiedział Znait był gotów do zadania kolejnego pytania, jednak przez słowa Driady wyrwał z ziemii jeden miecz

*Twa odpowiedź jest błędna córo Mittera *‐. rozległ się w ich głowach donośy szept a Strażnik zamachnął się na driadę mieczem, a u Elfa wywołał skurcz mięśni żeby zatrzymać jakikolwiek jego ruch.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Driada nie była w stanie wykonać jakiegokolwiek ruchu, poza otworzeniem szeroko oczu, w geście bezradności, przerażenia i zaskoczenia. Pewnie tutaj i teraz skończyłby się jej żywot, gdyby nie Elf, który jakimś cudem przezwyciężył skurcz i zasłonił ją własną piersią, z wiadomym skutkiem.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Strażnik przechylił głowę ma bok po czym przysunął się bliżej zagłębiając ostrze coraz dalej w Elfa, na koniec złapał go za ramie i siłą wyrwał rzucając w bok.

*Poświęcił dla ciebie życie córo Mittera… mogę to zaakceptować. Jednak nadal pozostaje jedno pytanie…odpowiesz na nie ? *‐. rozszedł się w jej głowie szept

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widząc do czego jesteś zdolny, wiedziała, że raczej nie ma wyboru, i potwierdziła nerwowym skinieniem głowy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Strażnik ponownie wbił miecz w ziemie po czym zaczął swym upiornym szeptem

*Jest on ponad wszystkim, boją się go ludzie, orkowie, trolle i giganci. Klękają przed nim tytani a także bogowie…bowiem nic przed nim nie było. Jak brzmi jego imię ? *

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Elivatar. ‐ odparła, choć chwilę jej to zajęło.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Znait złapał za oba ze swych mieczy po czym teleportował się tak żeby stanąć obok niej.

Przeszłaś mój test, głoś że jesteś tą która odpowiedziała na pytania Strażnika…i nie bój się bowiem już nigdy nie stanę na twej drodze‐ odpowiedział jej ponownie owym szeptem po czym spojrzał na Elfa aby upewnić się że nie ma tu nikogo kogo miałby ścigać‐…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Elf był definitywnie martwy, Driada uciekła… Co do pytań, to wiewiórka na gałęzi drzewa obok wygląda na rozmowną.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Teleportował owe zwierzątko na swoją rękę magią mroku po czym wszedł do umysłu wiewiórki magią dźwięku.

Jak cię zwą mała istoto ?‐. spytał licząc na odpowiedź właśnie w jej umyśle ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiórka zapiszczała, użarła Cię w pancerz i uciekła w leśne ostępy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

No cóż…‐ przeszło przez myśli strażnika po czym teleportował się ku nowej ekscytującej rozmowie…wprost do przełęczy martwego orka…

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Hahaha. Nie. Weź jakąś inną lokację.
I porzucasz Barona dla jakiegoś strażnika (Teksasu huehuehuehuehue)? Ja Cię, ku*wa, nie poznaję ;‐;//