Dzikie Pola

[Kubeł1001]

Kuba1001

Złożyło się, że nikt, więc zaczęli zbierać się do wyjścia, zabierając ze sobą rannego, ciekawsze listy oraz związaną i zakneblowaną kobietę.

[Kubeł1001]

FD_God

No to cała wesoła ferajna może już spokojnie wrócić do górskiej kryjówki. Pewnie teraz na niego spadnie odpowiedzialność za takie pojmanie kobiety zamiast jej zabicie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Raczej nie, bowiem szef oddziału jasno stwierdził, że będą ją jeszcze chcieli przesłuchać, tak więc nie masz się chyba o co martwić. Niemniej, trafiliście pod górski stok, zaraz też ukazały się Wam drzwi, zapewne przez działania jakiegoś Maga Ziemi, być może samego Oghrena.

[Kubeł1001]

FD_God

No to można od razu wejść do środka, swoją misję wykonali bardzo dobrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i wróciliście, zaś ekipa się rozeszła: Ranny z jednym towarzyszem ruszył do medyka, dowódca z innym brodaczem poszedł do Oghrena, pozostali zaś ruszyli pewnie się czegoś napić, coś zjeść lub po prostu podzielić się wieściami. Zaś Ty zostałeś sam. No, prawie sam, gdyż był jeszcze gobliński skrytobójca.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ciekawe czy pokonanie fortu pełnego stalowych też pójdzie tak łatwo, ale zgaduję że mają tam jakieś gryfy, więc sprawy się lekko skomplikują.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Widziałeś kiedyś takiego w akcji? ‐ zagadnął Goblin, a później posmutniał. ‐ Ja widziałem. Nigdy, kurna, więcej.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Głównie z książek, raczej nie są zbyt odporne na stal, która wbije im się w przód głowy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak zabijesz jednego to dam Ci swój pierścień i zapas alkoholu na rok. ‐ mruknął, wskazując na złoty pierścionek na serdecznym palcu prawej dłoni.

[Kubeł1001]

FD_God

‐A ma ten pierścień wartość inną, niż materialną? Bo złoto potrafię tworzyć z niczego.‐ Powiedział śmiejąc się krótko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chodź, to Ci pokażę. ‐ powiedział i ruszył wgłąb krasnoludzkiego kompleksu.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Tym mnie zaciekawiłeś.‐ Powiedział i ruszył zaraz za swoim kompanem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znalazł on sporą, pustą przestrzeń, której zastosowania mogłeś się jedynie domyślać.
‐ Jak szybko biegasz? Lub latasz? ‐ spytał z przebiegłym uśmieszkiem na kaprawym ryju.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nie zwykłem biegać, latanie jest o wiele cichsze… A przeważnie jest to prędkość zwykłego ptaka. Czemu pytasz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ścigajmy się. Stąd do końca jaskini. To będzie z pięćdziesiąt metrów. Dobra?

[Kubeł1001]

FD_God

‐O ile nagle nie chcesz się o coś zakładać… Zgoda.‐ Powiedział szykując się do jakiejś próby przyśpieszenia się praktycznie rzucając swoją zbroją do przodu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I ruszyliście w tym samym czasie, Goblin początkowo był wyraźnie w tyle, ale później nagle przyspieszył i minął Cię z uśmiechem, ostatecznie dobiegając do końca trasy wyścigu, gdy Ty byłeś dopiero na trzydziestym metrze.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No proszę, rzeczywiście ciekawy pierścionek.‐ Powiedział po tym jak już do niego podleciał. Zgaduję, że nie możesz go tak cały czas sobie używać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tylko w kryzysowych sytuacjach, bo mi może nogi upie**olić. A co?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Tak tylko pytam, myślałem że można tego przez długi czas używać i poruszać się po kontynencie jak jakiś struś.