Miasto Ruhn

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Nie jest źle. W końcu po to nas szkolono. Żeby zabijać takie stwory. ‐ powiedział jeden.
‐ Mieszkałem w Ruhn. Miałem tam rodzinę. To sprawa osobista. ‐ odparł smutno drugi.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ To mnie cieszy. Widzicie, wielu ludzi mówi, że paladyni to zgraja ludzi szkolonych do mordowania, kogo tylko Wielki Mistrz wskaże palcem. Dosyć raniące, wiem. Wiem też, że mimo błyszczących zbroi i mieczy, mimo odważnego serca każdy paladyn odczuwa te emocje, co zwykły człowiek. W tym też strach. Nie ma w tym nic złego. Powiedziałbym, że to nawet potrzebne do walki z wypranymi z uczuć łotrami. Dlatego też chciałem się upewnić, jako medyk, że strach nie przyćmiewa wam umysłu, że jesteście w stanie dzisiaj walczyć… Mam nadzieję, że jeszcze będziemy wspominać tę walkę razem w karczmie… Jak wam, panowie, na imię? ‐

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Podążał za armią.

[Kubeł1001]

Liszaj

//delikatnie przypominam, Dżejkob, że jeszcze tutaj jesteśmy ;)//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Atin.
‐ Hes, ale po tym co się stało mówią na mnie Darman. “Dar” to w języku Pradawnych nie, a “man” znaczy człowiek.
Dark Lord:
Jeszcze nie wyruszyliście, ale to kwestia czasu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Więc wyruszał.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Atinie, “Nie‐człowieku”, to zaszczyt was poznać ‐ ukłonił się ‐ A teraz, mam nadzieję, że nie zobaczę was na oczy do zakończenia walki ‐ uśmiechnął się, bo szczerze miał taką nadzieję. Nie chciał ich widzieć umierających w lazarecie, a pewnie na czas odbicia Ruhn to byłoby jedyną sytuacją, gdyby miał ich znów spotkać.
Taki czarny humor.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord:
Więc wyruszyłeś sam, bo Twój oddział nadal stoi w miejscu. Jak wolisz.
Liszaj:
Kiwnęli głowami, Atin odszedł, a Darman zapytał:
‐ A Ty jak się nazywasz medyku? Warto poznać towarzyszy walki.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Nie przedstawiłem się już? ‐ lekko się zdziwił, chociaż w jego przypadku to całkiem możliwe
‐ Wybacz w takim razie. Jestem Bogor von Anderburg, ale wszyscy wołają na mnie Liszaj. Z wiadomych względów ‐ uśmiechnął się gorzko, wskazując na znamię pod prawym okiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Aaa… Jasne. Więc powodzenia Liszaj. ‐ powiedział odchodząc.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Powwodzenia, Darmanie ‐ mruknął pod nosem i wrócił na wóz. Wyjął książkę, którą zakupił wczoraj i zagłębił się w lekturze. Czekał, aż dotrą pod bramę i, cóż, rozpęta się piekło…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj, Dark Lord:
Nadszedł czas. Wasz oddział, łucznicy i Inkwizytorzy dotarli pod bramę. Nie było tam żadnych Nieumarłych czy tym bardziej Demonów.

[Kubeł1001]

Liszaj

Schował książkę. Z bezpiecznej odległości z niepokojem obserwował, co się zaraz zacznie dziać…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj, Dark Lord:
‐ Przygotować się! Wchodzimy. Macie iść grupami liczącymi od dwóch do czterech osób. W jednej grupie musi znaleźć się przynajmniej jeden łucznik i jeden Paladyn. Pozostały skład dowolny. Przejmujemy bramę i okolicę. Sprawdzajcie ulice, domy, sklepu i zaułki. Powodzenia i niech Pradawni będą z Wami. ‐ mówił Wasz dowódca.

[Kubeł1001]

Liszaj

Podbiegł do Atina i Dermana. Skinął tym samym na Masina, żeby podszedł bliżej
‐ Wybiorę się z wami, dobra? Wasza dwójka, ja i on, Masin, zgoda? ‐

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Nie jestem łucznikiem…
Spojrzał na paladynów, wypatrując łuku.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ I tak będziemy szli na tyłach. Nie będziemy potrzebowali łuczników, co nie? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord:
‐ To chyba musisz znaleźć inną grupę. ‐ powiedział Atin.
Liszaj:
Do Twojej grupy dołączył jakiś chłopak. Z pochodzenia na pewno chłop. W ręce miał krótki łuk, na plecach kołczan ze strzałami, a przy pasku sztylet.
‐ Możemy ruszać. ‐ powiedział Darman.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Jak chcesz.
‐A co wy na to?
Spojrzał na dwóch paladynów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord:
‐ Niech będzie. ‐ odparł jeden idąc do miasta, a za nim kolejny Paladyn i jeden łucznik.