Waradasar

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Reszta, czyli ci bez toporów?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Reszta, czyli Ci z toporami, którzy Ci towarzyszą. Możesz zawołać innych, na przykład z mieczami, żeby się tym zajęli.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Lepiej, żeby zostali w obozie.
Pomagał im.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i ociosaliście cztery ładne drzewka.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Cztery drzewka to nadal trochę mało, nieprawdaż?

[Kubeł1001]

Kuba1001

No to pora wydać rozkaz, by powiększyć ich liczbę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zanim to zrobił, to postanowił zawołać kogoś z żołnierzy, którzy aktualnie nic nie robili.
‐Możesz znaleźć Jereviego, żeby do mnie przyszedł?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasalutował i odszedł, aby wypełnić twe polecenie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poczekał na żołnierza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żołnierz wrócił po chwili, a razem z nim Jerevi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jerevi, mam dla ciebie zadanie. Możesz jakoś oszacować, jak najlepiej zrobić palisadę wokół naszego obozu i ile tak na oko potrzebujemy drzew?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i odszedł, zapewne aby przejś się wokół obozu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

On więc poczekał, sprawdzając ostrze topora.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ostrze ostre, jak na ostrze przystało. Jerevi wrócił po około kwadransie.
‐ Dziś zetnijcie i obróbcie jak najwięcej drzew, i tak nie zdążycie przed zmrokiem zrobić wszystkiego. Będzie nam potrzeba kilku tuzinów pali, by otoczyć się w miarę szczelnie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozumie się. Na szczęście Waradasar jest dużym lasem. Słyszeliście Jereviego, do roboty.
Ruszył w kierunku jakiegoś drzewa, by móc je ściąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali zrobili podobnie i robota jakoś idzie, zostało jeszcze z godzinę do zmierzchu, a już macie pięć nowych, jeszcze nieobrobionych, drzew.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Robił ze swoimi dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się Wam je wszystkie obrobić, ale pora kończyć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wracajcie do obozu, jutro możecie się z kimś pozamieniać toporami, byście nie tylko wy pracowali.
Wrócił do obozu i poszukał żołnierza, któremu zabrał broń i ją zwrócił.
‐Jeżeli się zgodzisz, to jutro ją jeszcze pożyczę i przy okazji ją naostrzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ochoczo skinął głową, w końcu dzięki temu sam nie musiał harować. Pozostali również pokiwali i odeszli.