Waradasar

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozumie się. Na szczęście Waradasar jest dużym lasem. Słyszeliście Jereviego, do roboty.
Ruszył w kierunku jakiegoś drzewa, by móc je ściąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali zrobili podobnie i robota jakoś idzie, zostało jeszcze z godzinę do zmierzchu, a już macie pięć nowych, jeszcze nieobrobionych, drzew.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Robił ze swoimi dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się Wam je wszystkie obrobić, ale pora kończyć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wracajcie do obozu, jutro możecie się z kimś pozamieniać toporami, byście nie tylko wy pracowali.
Wrócił do obozu i poszukał żołnierza, któremu zabrał broń i ją zwrócił.
‐Jeżeli się zgodzisz, to jutro ją jeszcze pożyczę i przy okazji ją naostrzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ochoczo skinął głową, w końcu dzięki temu sam nie musiał harować. Pozostali również pokiwali i odeszli.

[Kubeł1001]

Vader0PL

On natomiast jeszcze popilnował obozu, zanim sen go dopadł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wytrzymałeś dwie godziny, a później zasnąłeś. Obudziłeś się nazajutrz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rozejrzał się i sprawdził teren obozowiska i terenów naokoło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko po staremu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Żołnierze wiedzą, że moga się wymienić z innymi, więc tylko ponownie poprosił o topór od tego samego żołnierza i ruszył, by powalić kolejne drzewa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy Twój topór zaczął rytmicznie stukać o pień wielkiego dębu, pozostali żołnierze zeszli się i również zaczęli ścinać inne drzewa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No więc tak prawdopodobnie mijał dzień.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I minąłby, gdyby nagle jeden z wojowników nie przerwał pracy. Nagle wypuścił topór z dłoni, a po chwili zwalił się twarzą w grunt. Między jego łopatkami widziałeś wbity do połowy bełt.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pochwycił w ręce miecz.
‐Atakują! Do broni towarzysze! Śmierć ma mieć dzisiaj sporo naszych wrogów w swoich ramionach!
Ruszył w kierunku, z którego został wystrzelony bełt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z podobnych kierunków wystrzeliły kolejne bełty, trafiając jednego wojownika w szyję, a drugiego prosto w głowę. Obaj oczywiście padli martwi, ale reszta chwyciła topory i rzuciła się w kierunku wroga.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To tylko bardziej zdenerwowało Rycerza. Starał się dotrzeć do wrogów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, w miejscu skąd strzelali, nie było nikogo, choć widziałeś ślady, które prowadziły tam, gdzie niedawno spotkałeś drwali.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I tam również ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali przy życiu wojownicy również, wznosząc swe topory i okrzyki wojenne.