Waradasar

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐To koniec?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie było tak ciężko, nieprawdaż?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nawet trochę za łatwo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Uważasz, że Cię oszukałem? ‐ spytał zirytowany Mag.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie zrzucam winy na ciebie. Jestem ci wdzięczny za to.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie idź przekazać swym ludziom dobrą nowinę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Lepiej ją pokazać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Więc wynoście się z lasu. ‐ odparł nieco ostro.

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Raczej niemożliwe jest jego zabicie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie wiem czemu am to zrobić, ale spróbować zawsze można.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył ku wyściu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Od razu po opuszczeniu krypty, zostałeś otoczony kordonem Twych jakże ciekawskich podwładnych.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zbieramy się. To koniec naszej klątwy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Już? Tak po prostu? ‐ spytał ktoś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Oby.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zawierzając w zupełności Twoim słowom, zaczęli oni zbierać ekwipunek, aby opuścić przeklęty las.

[Kubeł1001]

Vader0PL

On miał przy sobie wszystko, więc…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Więc pora ruszać, pójdą za przywódcą, a nie w samopas.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył więc przodem
//Kończymy ten wątek? Nie chciałbym robić drugiego Ur i Krzyzbobra.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Doszliście wreszcie na granicę lasu, od wielu, wielu lat także na granicę Waszej egzystencji, Waszego domu. No, przynajmniej do dziś. O ile większość miała opory, sądząc że to jakiś podstęp lub pułapka, a Wy zginiecie po przestąpieniu granicy lasu, to jeden śmiałek przeskoczył na drugą stronę i… nic się nie stało. Padł on na ziemię ze szczęścia, śmiejąc się donośnie, pozostali poszli w jego ślady z mniejszymi lub większymi oporami.