Galera "Czarny Jastrząb"

[Kubeł1001]

FD_God

Postanowił sparować pchnięcie w jego stronę używając karwasza, konkretniej przesunął miecz na bok i z dłoni wypuścił pocisk energii, który miał powędrować w orka, a następnie znowu spróbował uderzyć podciętego orka, konkretniej w jabłko Adama chcąc pozbawić go możliwości oddychania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twój pocisk zabił tego z mieczami i nie stanowi on już problemu. Za to ten drugi zdołał wstać i widząc śmierć kompana ruszył do jeszcze zajadlejszego ataku.

[Kubeł1001]

FD_God

Nim ten zdołałby wykonać atak czym prędzej postarał się o wygenerowaniu w pięści swojej energii, a następnie uderzeniu nią w tors przeciwnika przy okazji wypuszczając ją, by obrażenia rozeszły się po reszcie celu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No niestety, nie udało Ci się to i musisz postarać się o jakąś obronę przed jego ciosami.

[Kubeł1001]

FD_God

No to pozostawało się oddalić i wytworzyć tylko przed sobą pole z jego energii, którą zaraz posłałby do przodu, by możliwie nawet wyrzucić go za burtę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie miałeś jak wyrzucić go za burtę, ale posłałeś go w prawie na drugi koniec statku.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Wyrzuciłbyś się sam, wiesz.‐ Powiedział jeszcze biegnąc w jego kierunku, a następnie podskoczył i postarał się o kopnięcie go w tors wraz z użyciem mocy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był na tyle oszołomiony, że nie zareagował w ciągu tych kilku sekund, jakich potrzebowałeś na ten bieg. Dzięki temu spokojnie wykopałeś go z okrętu w iście widowiskowy sposób.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Dwóch z głowy, zostało wielu.‐ Powiedział do siebie rozglądając się za kolejnymi i uważał, żeby przypadkiem zaraz nie dostać od kogoś innego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeśli chodzi o wrogów, to każdy z osobna postanowił zostawić Cię reszcie, a to skutkowało tym, że nie masz nikogo na swojej głowie. Pozostali walczą pojedynczo i małymi grupkami z marynarzami z “Jastrzębia.”

[Kubeł1001]

FD_God

Najlepiej teraz pomóc tym co walczą pojedynczo, by każdy potem mógł dołączyć do pomocy kolejnym, więc podbiegł do pierwszego lepszego takiego chcąc zdzielić przeciwnika w tył głowy, a konkretniej w potylicę, by ten od razu padł na ziemię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twój cios skutecznie pozbawił cherlawego Goblina życia.

[Kubeł1001]

FD_God

Widać ktoś rzeczywiście miał problemy z takim przeciwnikiem skoro tak długo z nim walczył. Ruszył na pomoc kolejnym marynarzom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dzięki Twoim staraniom zgładziłeś czterech napastników i pomogłeś trójce kamratów. Niestety, czwarty zginął, nim zdążyłeś jakoś mu pomóc.

[Kubeł1001]

FD_God

W bitwach nie da się nie odnieść strat po obu stronach, ważne, że po naszej stronie są mniejsze. Postanowił ocenić ilu przeciwników zostało na statku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przynajmniej dwa tuziny, z czego prawie połowę stanowią ciężkozbrojni Orkowie zakucie w pancerze i uzbrojeni we wszelkiej maści broń dwuręczną.

[Kubeł1001]

FD_God

Zdecydowanie ciężko może być z takim przeciwnikiem, ale zapewne nie należą oni do najszybszych, a to jest jego główny atut. Postanowił ruszyć na pierwszego lepszego z nich, najlepiej niezauważenie, a następnie uderzyłby w takowego pięścią wzmocnioną magią w ten słaby punkt każdego jakim jest potylica.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Upadł i rozłożył się na czworaka na pokładzie, wypuszczając z dłoni broń jaką była spora maczuga.
‐ O Ty ch*ju! ‐ krzyknął inny Ork i zaczął biec ku Tobie, wznosząc po drodze jakiś bojowy okrzyk i przy okazji dwuręczny miecz.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Grzeczniej!‐ Powiedział głośniej i postarał się o uniknięcie wszelkimi środkami pierwszego ciosu, by następnie zbliżyć się do przeciwnika i silnie uderzyć go magiczną pięścią w brzuch.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zdołałeś kucnąć i uchylić się w ten sposób przed ciosem, a Twoja pięść zetknęła się z jego brzuchem. Niestety, Ork to twarda sztuka, a i ten pancerz robił swoje, więc cios ten nie zrobił na nim żadnego wrażenia. W odpowiedzi wymierzył Ci szybkie kopnięcie w szczękę, które sprawiło, że rozłożyłeś się na pokładzie. Później wzniósł w górę miecz, by zadać Ci ostateczny cios. Jednak po chwili zobaczyłeś na jego twarzy już nie wściekłość, ale ponownie zdziwienie, a później i grymas bólu. Po chwili osunął się na kolana, wypuścił z dłoni miecz i padł bez życia na pokład obok Ciebie. Z jego łba sterczał krasnoludzki topór, a jego właściciel stał kawałek dalej.
//Z góry uprzedzam: Tak, to ten sam, którego wcześnie uratowałeś.//