Żelazne Kuźnie

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Mam pewne przeczucie że te pokraki poniosłyby ogromne straty w samotnej walce… coś musiało im raczej pomóc…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Może nie, aż tak wielkie straty, jeśli były w stanie robić z naszymi to samo co z Tobą, Książę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ W każdym bądź razie byłyby tu ciała, a ja ich nie widzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pewnie dlatego, że ich towarzysze mogli je zebrać. ‐ mruknął generał. ‐ Lub dlatego, że nie sprawdziliśmy całego kompleksu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Nie sądzisz że zostawienie rannego w tym przypadku byłoby troszkę dziwne ? Ale wracając… przeszukajmy wszystko i wyślijmy gońca po wsparcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dać mu jakąś ochronę? ‐ zapytał Dagna.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Kilku, na pewno musi dotrzeć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Posłaniec plus czterech żołnierzy wystarczy?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Raczej tak…poza tym powinniśmy gdzieś się przemieścić jeśli nasz wróg miałby wrócić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwnął głową piątce Krasnoludów, a Ci udali się tą drogą, jaką tu przyszliście.
‐ Gdzie proponujesz się przemieścić, Książę?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Na pewno poza Żelazne Kuźnie, nawet nieco dalej niż tylko na zewnątrz. Nie chcę nocnej zasadzki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pozostał nam jeszcze jeden tunel i Sala Pamięci. ‐ rzekł jeszcze Dagna.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Obejrzyjmy je zatem .‐ odparł Baron ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwnął głową i zaczął formować szyk, po czym ruszył jednym z tuneli.

[Kubeł1001]

Bilolus1

On także, bo głupio by było tu samemu stać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiliście do tego pomieszczenia, które mogło być Salą Pamięci. Jedynymi wartymi uwagi obiektami były kamienne posągi przedstawiające Krasnoludy piastujące urząd Księcia. Dwa ostatnie wydawały Ci się dziwnie znajome. W sumie to nic dziwnego, jednego pomogłeś utrupić, a drugi przypominał Ciebie, choć nie był jeszcze gotowy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dwójka wydaje się całkiem znajoma…z czego przedostatni nie skończył za wesoło ‐. Baron uśmiechnął się pod brodą mówiąc do siebie, myśl wymsknęła mu się tylko przypadkiem ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dagna nic nie odpowiedział, żołnierze tym bardziej. Generał prowadził orszak dalej, aż zatrzymał go dłonią w rękawicy.
‐ Szczęk oręża. ‐ powiedział cicho. ‐ Przed nami.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Przygotujmy się… może nasi wciąż walczą…‐ stwierdził dobywając włóczni ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Więc on poprowadził orszak zbrojnych i zatrzymał się za rogiem, pytając Ciebie:
‐ Gotów?