Żelazne Kuźnie

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dwójka wydaje się całkiem znajoma…z czego przedostatni nie skończył za wesoło ‐. Baron uśmiechnął się pod brodą mówiąc do siebie, myśl wymsknęła mu się tylko przypadkiem ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dagna nic nie odpowiedział, żołnierze tym bardziej. Generał prowadził orszak dalej, aż zatrzymał go dłonią w rękawicy.
‐ Szczęk oręża. ‐ powiedział cicho. ‐ Przed nami.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Przygotujmy się… może nasi wciąż walczą…‐ stwierdził dobywając włóczni ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Więc on poprowadził orszak zbrojnych i zatrzymał się za rogiem, pytając Ciebie:
‐ Gotów?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Od urodzenia .‐ odparł wychodząc zza rogu i przyglądając się walce ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widziałeś zbite w ciasną gromadę Krasnoludy, walczące z tymi dziwnymi stworami, podobnymi do Wilkołaków. Naliczyłeś tuzin ich włochatych trupów, ale przynajmniej dwa razy więcej martwych Krasnoludów. Czasem zdarzała się dziwna sytuacja, gdy Krasnolud padł na kamienną posadzkę, nie otrzymując żadnego, widocznego ciosu od miecza napastnika.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Mają magów ?‐ przez chwilę przeszła przez jego głowę myśl… jednak jego rozmyślania długo nie trwały, szybko wycelował włócznię w owe wilkołaki i krzyknął.

‐ LAKIS !

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kilka zabiłeś, inne zraniłeś, a pozostałe były zaskoczone tym atakiem. Chwila nieuwagi kosztowała je życie, gdy Krasnoludy z kręgu otrząsnęły się z otępienia i rzuciły na nie. Szybko sobie z nimi poradzili, ale kilku znów padło przez niewidzialne ataki. Jednak i te ustały, bo Ci, którzy je powodowali, uciekli, podobnie jak ich psowaci wojownicy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Bądźcie gotowi panowie ! Mogą wrócić w każdej chwili ‐. spojrzał po swoich ludziach po czym szybkim krokiem ruszył ku ocalałym ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Została ich ledwie czwórka, byli wymizerniali i wyczerpani, zasmuceni stratą tak wielu towarzyszy, ale gotowi na więcej i szczęśliwi, że zostali uratowani, i to przez samego Księcia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Panowie Krasnoludy, poza tym że cieszę się iż chociaż część mych drogich podwładnych przetrwała to muszę się dowiedzieć…Co tu ku*wa zaszło ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak nam się złoża wyczerpały, to kopaliśmy głębiej i nic się nie działo. Ale nagle straciliśmy kontakt z jedną ekipą górników. Potem z następną i dwiema kolejnymi. Więc wysłaliśmy wojsko i trafiliśmy na to sku*wysyństwo. ‐ stwierdził i kopnął najbliższego trupa. ‐ Walczyliśmy, ale nas okrążyli i dotarli do Sali Pamięci, głównych zakładów i bramy. My zaczęliśmy walkę partyzancką, przebijając się do wejścia, żeby się stąd wydostać.
‐ Chwil… ‐ powiedział inny Krasnolud. ‐ Jak Książę mówi, że część nas przeżyła, to znaczy, że znalazł innych?

[Kubeł1001]

Bilolus1

Baron powoli zdjął hełm ze swą koroną i opuścił go obiema rękoma w dół.

‐ Przykro mi panowie…nie znaleźliśmy nikogo oprócz was.‐ przerwał na chwilę po czym dodał z Baronowym zapałem ‐. Ale każdą krzywdę jaka została spotkana przez mój lud pomszczę o wiele potężniej. Niedługo pod Żelaznymi Kuźniami staną moje wojska z którymi rozprawimy się z ową podłą rasą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z nimi to może być łatwo, ale chowają się gdzieś pod ziemią i mają jakieś wsparcie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Widziałem te tajemnicze śmierci… ale mamy magów którzy mogą spróbować z tym walczyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nawet nie wiemy co to może być. ‐ mruknął Krasnal.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Strzelam że magia krwi, mogą wywoływać po prostu krwotoki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ale Magowie Krwi nie używają zatrutych strzałek. ‐ rzekł Dagna, nim ktokolwiek inny zdążył coś powiedzieć, i pokazał Ci małą strzałkę z zielonym płynem na grocie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Strzelam że te strzałki przeciw płycie raczej się nie spiszą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ale przeciw odsłoniętym szyjom ‐ owszem. ‐ mruknął Dagna.