Zamek przy klifie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał na nie, w tym czasie czytał tomy Alchemii w bibliotece.

Odpłynęli.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po godzinie czytania przyszedł Twój dowódca.
‐ Panie! Orki zwiadowcy wrócić od Twojego mistrza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jakieś dobre wieści?
Uniósł wzrok znad księgi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ On nie chcieć tu Krasnoludów! On przysłać nam wojsko. Ale mało… A Krasnali dużo i może być więcej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ilu dokładnie orków wyśle Mój Mistrz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Em… No… Tyle. ‐ powiedział pokazują siedem palców. ‐ I jeszcze zero. Powiedział, że to taka liczba.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Więc mamy szanse. Będę walczył z wami, przygotuj moją zbroję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ale już? Noc jest…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Właśnie, lecz ja wybieram się teraz sam. Najpierw rozmowa, później atak jeżeli będą chcieli was skrzywdzić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Albo wiesz co? Zrobię to inaczej…
Wyciągnął papier i napisał list.
Drogi Krasnoludzie.
Gratuluję założenia miasta na naszej wyspie.
Jesteśmy pokojowo nastawieni, jako dowód zapraszamy waszego władcę na ucztę to zamku ‘‘Herind’’.
‐Niech jeden z orków zaniesie to do ich wioski, trzeba znieczulić wrogów na atak.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja idę po zbroję! ‐ powiedział Ork i wyszedł.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszedł po innego orka, następnie dał mu list i kazał iść do wioski.
Bez broni, tylko zanieść list.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I poszedł.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał na jego powrót.
//O Xavierze Waasi też nie zapomnij Kuba ._.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ork wrócił i pognał od razu do Ciebie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak Gregory?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Krasnale chcieć pokoju. Ale ich władca nie chcieć przyjść do zamku. Mówić, że ma dużo roboty, a nie chce zostawić osady bez nadzoru.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niedziela jest dniem wolnym od pracy, prawda?
//Dni tygodnia chyba obowiązują, prawda? ;‐;

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tak.//
‐ U nas tak ale u nich chyba nie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐W niedziele, czyli za trzy noce zaprosisz jeszcze raz go na ucztę. Teraz idź odpocznij.