Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
-Jest jeszcze inny fakt, ale mniejsza.
-A jaki to “fakt”?
-Będąc jedynym jestem najlepszy i najgorszy zarazem
-Och… No to… E… To takie skomplikowane!
-Idźmy już, zanim para pójdzie uszami.
Różowa się zaśmiała. -No tak. No to prowadź, VI!
No to idzie do wyjścia.
Różowa tanecznym krokiem idzie za Vergisem. Po drodze wysłała buziaka swojej mamie.
Potrząsnął tylko głowką i idzie.
Różowa za nim podąża.
Idzie zatem do wyjścia.
Już tam dotarli.
No to wychodzi.
Widzą przed sobą sad z różnorodnymi owocowymi drzewami i ścieżką z bruku na środku. Różowa jest zachwycona.
-Wow… Nigdy to nie… - po czym zapatrzył się gdzieś w niebo. -Cierpienie…
-Jakie tam cierpienie? Tu jest cudownie!
-Daleko, walczą…
// Tak właśnie myślę, z jakiej racji on to wszystko widzi albo czuje?
//Ot przeczucie. Plus pewnie gdzieś walczą i cierpią. Wszechświat jeat ogromny.
Różowa ignoruje gderanie Vergisa. Zerwała jabłko i zaczęła je jeść.
Andrzej_Duda
