Las Nieznandia [ZIEMIA?]
-
Andrzej_DudaPerydot wyszła wykonać polecenie, podczas gdy Andy jakieś kilka sekund po krzyku Andy’ego z krzaków niepewnie wyszedł jakiś łachmaniarz. Przez mrok tego lasu widać tylko tyle, że ma długie, jasne włosy oraz jaskrawe oczy. Niebieskie albo jasnoszare. Przy pasie ma chyba topór, a źródła światła to najwyraźniej ognisko, bo do oczu Andy’ego wciąż dochodzi światło spomiędzy krzaków oraz drzew. Spokojnym, przyjemnym dla ucha głosem spytał się:
-O, to pan narobił tyle rumoru. Jak widzę… Nie jest pan w najlepszym stanie. Skoro potrzebuje pan pomocy, to może mogę pomóc w czymś konkretnym? - wymawiając to, spoglądał na wrak samolotu Andy’ego przez ramię jego właściciela. -
-
-
-
Andrzej_Duda
I w tej chwili zobaczył, jak Perydot idzie w jego stronę ze wszystkim co pozostało. Pół plecaka, w nim trochę rozgniecionego, a trochę całego jedzenia, uszanka Andy’ego oraz jakiś album ze zdjęciami oprawiony w metalową okładkę. Z jedzenia najlepiej tą katastrofę lotniczą wytrzymała kukurydza, najmniej pomidory. Tajemniczy obozowicz zaczął tym co miał przy pasie, a jest to teraz już na pewno topór, czyścić z gałęzi i wystających korzeni małą ścieżkę do ogniska, żeby Andy mógł spokojnie przejść bez zruszania ręki.
-
-
Andrzej_Duda
Mężczyzna przez chwilę się zamyślił.
-Hmmm… Mów mi po prostu “drzewiarzu”, dobrze? - odpowiedział, idąc w stronę obozowiska, które jak się okazało było pieńkiem ustawionym przy wyjątkowo sporych rozmiarów latarni o niezwykle jaskrawym świetle. Daje ona światło na obszar większy niż niektóre żarówki. -
-
-
Woj2000No, to Andy teraz jeszcze bardziej się zdziwił. Przecież rozbił się tu damolotem, a ten zachowuje się tak, jakby nic specjalnego się nie stało. Mimo wszystko stara się odzyskać rezon i odpowiada, siląc się na spokój.
-Nie, nie zgubliśmy się. My lecieliśmy po prostu do mojego brata, który mieszka w tym lesie, w odwiedziny, kiedy skończyło się paliwo w samolocie i rozbiliśmy się tutaj. -
Andrzej_Duda
Może w tych okolicach takie katastrofy to nic specjalnego? Ale przecież byłoby o czymś takim głośno w chociażby gazetach albo telewizji…
-Och, co za niefortunny wypadek. Jak rozumiem, słyszeliście tutejszą legendę o Bestiuszu? Opowiedzieć wam tą do szpiku nieprawdziwą, ale ciekawą opowieść? - spytał się Drzewiarzy neutralnym tonem. -
Woj2000
Andy’emu coraz bardziej mu coś tu nie pasowało. Zachowanie ludzi, a właściwie człowieka, z tego lasu jest takie… dziwne. Ale, mimo wszystko, postanawia grać na zwłokę.
-A co ma ten cały Bestiusz do tego, że wraz z moją krewniaczką rozbiliśmy się w lesie?
Po czym na krótką chwilę zwrócił się do Perydot z miną ,O co tu biega?" wymalowaną na twarzy. -
-
-
Andrzej_Duda
-No więc, to leciało tak… Lokalni wieśniacy oraz miłośnicy folkloru wierzą, że w tych lasach mieszka mityczny stwór o imieniu Bestiusz. Według nich, nigdy nie wychodzi z cienia, a sam kształtem przypomina ludzką sylwetkę z rogami jelenia. Coś jak słowiański Leszy. Matki zabraniają dzieciom wychodzić z domów po zmroku, strasząc je, że Bestiusz je porwie, zmieni w drzewa i przerobi na olej do utrzymania płomienia lampy. Takiej jak ta, haha. - zaśmiał się gorzko blondyn, pokazując na swoją okazałą lampę i jedyne źródło światła w okolicy - Już samo to jest bzdurą. Reszta tej legendy to zeznania alkoholików i lokalnych nizin społecznych… Nawet nie warto o tym opowiadać, prawdę mówiąc. - Drzewiarz wszystko opowiedział płynnie, bez jąkania się i z odpowiednią intonacją. Andy się wciągnął i żałował, że taka krótka ta legenda o Bestiuszu.
-
-
Andrzej_Duda
Drzewiarz westchnął.
-A więc… Z tego co słyszałem w tawernach od podchmielonych awanturników, to Bestiusz śpiewa swoim ofiarom w stylu… Operowym. Po co ktoś taki miałby być zainteresowany śpiewem operowym? Brzmi bezsensownie, prawda? - opowiedział spokojnie jedną z relacji pijanego podróżnika. -
-
-
