Las Nieznandia [ZIEMIA?]
-
-
-
-
Woj2000Może nie ma umiejętności medycznych, ale szkoląc się na pilota przeszedł także kurs pierwszej pomocy, na którym uczą takich podstaw jak prowizoryczne usztywnienie ręki. Dlatego też na tyle, na ile może jedną ręką, związuje gogle podartymi kawałkami koszulki, tworząc swoiste ,szyny", będące zamiennikiem temblaka.
-
Andrzej_DudaŚwietnie. Teraz przynajmniej będzie mógł do minimalnego stopnia normalnie funkcjonować. Swoją drogą, ten las to zadupie jakich mało, a Andy był w wielu zadupiach. Nie widać nawet minimalnego śladu cywilizacji, poza… Bladym światłem, które nagle doszło do oczu Andy’ego spomiędzy drzew. Może to jakiś obozowicz?
-
Woj2000
//Już się domyślam, do czego to zmierza//
Gdyby wersja z obozowiczem była prawdziwa, Andy uradowałby się z kilku powodów. Nie tylko oznaczałoby to, że ktoś usłyszał ich katastrofę lotniczą, ale także pozwoliłoby jemu i Perydot na uniknięcie bezcelowej wędrówki za śladami cywilizacji, które Andy sobie mętnie przypominał (karczma z dziwnymi ludźmi, młyn czy wielka, kilkusetletnia posiadłość), jak również ma oszczędzenie jednej z flar, których normalnie DeMayo by użył w celu zasygnalizowania miejsca katastrofy. Dostrzegając światło, zwraca się do swojej towarzyszki.
-Mamy szczęście, ktoś tu jest. Ty wyciągnij ocalałe rzeczy z samolotu, a ja go zawołam.
Zaraz potem odszedł kilka kroków i krzyknął w stronę przebijającego się światła:
-EJ! EJ, TUTAJ! POTRZEBUJEMY POMOCY! -
Andrzej_Duda
Perydot wyszła wykonać polecenie, podczas gdy Andy jakieś kilka sekund po krzyku Andy’ego z krzaków niepewnie wyszedł jakiś łachmaniarz. Przez mrok tego lasu widać tylko tyle, że ma długie, jasne włosy oraz jaskrawe oczy. Niebieskie albo jasnoszare. Przy pasie ma chyba topór, a źródła światła to najwyraźniej ognisko, bo do oczu Andy’ego wciąż dochodzi światło spomiędzy krzaków oraz drzew. Spokojnym, przyjemnym dla ucha głosem spytał się:
-O, to pan narobił tyle rumoru. Jak widzę… Nie jest pan w najlepszym stanie. Skoro potrzebuje pan pomocy, to może mogę pomóc w czymś konkretnym? - wymawiając to, spoglądał na wrak samolotu Andy’ego przez ramię jego właściciela. -
-
-
-
Andrzej_Duda
I w tej chwili zobaczył, jak Perydot idzie w jego stronę ze wszystkim co pozostało. Pół plecaka, w nim trochę rozgniecionego, a trochę całego jedzenia, uszanka Andy’ego oraz jakiś album ze zdjęciami oprawiony w metalową okładkę. Z jedzenia najlepiej tą katastrofę lotniczą wytrzymała kukurydza, najmniej pomidory. Tajemniczy obozowicz zaczął tym co miał przy pasie, a jest to teraz już na pewno topór, czyścić z gałęzi i wystających korzeni małą ścieżkę do ogniska, żeby Andy mógł spokojnie przejść bez zruszania ręki.
-
-
Andrzej_Duda
Mężczyzna przez chwilę się zamyślił.
-Hmmm… Mów mi po prostu “drzewiarzu”, dobrze? - odpowiedział, idąc w stronę obozowiska, które jak się okazało było pieńkiem ustawionym przy wyjątkowo sporych rozmiarów latarni o niezwykle jaskrawym świetle. Daje ona światło na obszar większy niż niektóre żarówki. -
-
-
Woj2000
No, to Andy teraz jeszcze bardziej się zdziwił. Przecież rozbił się tu damolotem, a ten zachowuje się tak, jakby nic specjalnego się nie stało. Mimo wszystko stara się odzyskać rezon i odpowiada, siląc się na spokój.
-Nie, nie zgubliśmy się. My lecieliśmy po prostu do mojego brata, który mieszka w tym lesie, w odwiedziny, kiedy skończyło się paliwo w samolocie i rozbiliśmy się tutaj. -
Andrzej_Duda
Może w tych okolicach takie katastrofy to nic specjalnego? Ale przecież byłoby o czymś takim głośno w chociażby gazetach albo telewizji…
-Och, co za niefortunny wypadek. Jak rozumiem, słyszeliście tutejszą legendę o Bestiuszu? Opowiedzieć wam tą do szpiku nieprawdziwą, ale ciekawą opowieść? - spytał się Drzewiarzy neutralnym tonem. -
Woj2000
Andy’emu coraz bardziej mu coś tu nie pasowało. Zachowanie ludzi, a właściwie człowieka, z tego lasu jest takie… dziwne. Ale, mimo wszystko, postanawia grać na zwłokę.
-A co ma ten cały Bestiusz do tego, że wraz z moją krewniaczką rozbiliśmy się w lesie?
Po czym na krótką chwilę zwrócił się do Perydot z miną ,O co tu biega?" wymalowaną na twarzy. -
-
