Las Nieznandia [ZIEMIA?]

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Trochę dziwak z niego. Ma willę wielką jak małe miasteczko, a żyje w niej sam.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ach, bogacz… - odpowiedział z przekąsem - Narobił majątku i się nim przechwala. No nic, dziękuję pani bardzo.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Proszę bardzo. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś ugoszczę waszą dwójkę?

[Andreas D.]

Woj2000

-Może, już w bardziej sprzyjających okolicznościach… - powiedział refleksyjnie, po czym dokończył, posyłając karczmarce szczery uśmiech - Jeszcze raz dziękuję. Do widzenia.
Po czym wyszedł z gospody, jednocześnie przytrzymując drzwi dla Perydot.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot tanecznym krokiem wyszła z gospody rozglądając się dookoła po teraz już zdecydowanie dużo bardziej malowniczym niż w nocy lesie.

[Andreas D.]

Woj2000

A tymczasem Andy jyż kierował się do tej części ścieżki, która prowadzi na północ.
-No, Perydot, dojdźmy do Endicotta, zapytajmy go o drogę do Adelajdy, wyleczmy moją rękę, spotkajmy Zacharego i wróćmy do domu. Plan idealny.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A Perydot wesoło skacze po ścieżce, raz przed Andym, raz zanim, a raz obok niego.
-Bardziej niż idealny! - odpowiedziała wesoło i zadowolona z tak miłego dnia.

[Andreas D.]

Woj2000

A Andy był bardzo zadowolony z faktu, że jego zielona towarzyszka jest tak bardzo wesoła. Przecież jeszcze niedawno odbyli poważną rozmowę o toksycznym związku osoby im znajomej i o życiu ze świadomością dawnych, złych uczynków. Widać musiała sobie wziąć do serca radę o nieprzejmowaniu się. Lub też ta pogodna atmosfera poranka w tym tajemniczym lesie tak na nią działa.
-No, Zielonko, z takim podejściem wyrwiemy się stą w try miga! - skomentował równie wesoło, idąc i spoglądając na swoją krewną.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Może to być również też skutek tego, że Perydot uznała, że może jednak nie koniecznie Lapis o Jaspis ponownie utworzą toksyczny związek. Ewentualnie wszystkie te powody jednocześnie spowodowały, że trójkątna przyszywana krewniaczka Andy’ego ma dokładnie taki humor, a nie inny.
-No jasne, że tak, Blondynku! - odpowiedziała Perydot po prostu szczęśliwie i wciąż podskakując.

[Andreas D.]

Woj2000

A tymczasem DeMayo idzie sobie raźnyn krokiem, czując, że powoli zaraża się szczęściem od tej iewielkiej, trójkątnej słodyczy, jaką jest Perydot.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Oczywiście nie żeby miał cokolwiek przeciwko zarażaniu się czymś tak przyjemnym, prawda?

[Andreas D.]

Woj2000

Oczywiście, że nie. Dlatego szedł dalej, coraz bardziej zadowolony, m.in. dzięki temu, że jego krewna jest taka rozanielona.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

I tak sobie idą wesoło. Tak wesoło, że prawie całkiem zapomnieli po co tak wesoło idą.

[Andreas D.]

Woj2000

I pewnie by całkiem o tym zapomnieli, gdyby nie fakt, że Andy DeMayo nigdy nie był w ciemię bity i pamiętał, że muszą iść do Adelajdy, mijając wielką posiadłość starego bogacza od herbatek. Dlatego też Andy na chwilę zatrzymał się i rozejrzał, by sprawdzić, czy zeszli z ustalonego kursu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nie, zgodnie z zaleceniami tego tajemniczego wędrowca z lasu, którego spotkali ostatniej nocy, idą po stosownej ścieżce.

[Andreas D.]

Woj2000

Westchnął z ulgą i kierował się dalej wzdłuż drogi, już uspokojony. Lecz trraz zwracał większą uwagę na swoją krewniaczkę, by ona się w swojej radości nie zapomniała i mu gdzieś nie zniknęła.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Na szczęście Perydot nie tylko jest szczęśliwa, ale zostaje jednocześnie przy zdrowych zmysłach, na całe szczęście.

[Andreas D.]

Woj2000

Odetchnąwszy jeszcze z większą ulgą ,kieruje się dalej.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A ciekawe, czy ta herbata jest dobra? Może by jej trochę kupić?

[Andreas D.]

Woj2000

Cóż, może Andy i by ją zakupił. Byłaby z tego ciekawa pamiątka i prezent dla brata…