Las Nieznandia [ZIEMIA?]

[Andreas D.]

Woj2000

-No tak. Tylko najpierw znajdźmy coś do anonsów. Nie będziemy przecież przechodzić przez bramę, jak jakieś złodzieje, nie? - oznajmił, po czym podszedł do bramy i w jej okolicy poszukał za domofonem, lub raczej, patrząc na dziewętnastowieczną otoczkę tej okolicy, dzwonkiem czy inną kołatką, by móc ,zapukać" jak cywilizowany człowiek.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A co za różnica? Tą chałupa jest taka ogromna, że przejście z salonu do kuchni jest chyba jak przebiegnięcie maratonu! - skomentowała Perydot poważnym tonem, patrząc na willę. Nie widać żadnego przyrządu, którym Andy mógłby ogłosić swoją obecność.

[Andreas D.]

Woj2000

-To w takim razie, wejdźmy. - powiedział bezceremonialnie, po czym otworzył jedną połówkę bramy. Kiedy już została rozwarta, odezwał się ponownie, tym razem bardziej żartobliwie.
-Urocze kosmitki przodem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot się uśmiechnęła, a nawet lekko zarumieniła na jasnozielony… Jeśli można to jeszcze nazwać rumieńcem. W każdym razie, zgodnie z życzeniem Andy’ego, parodią dostojnego kroku weszła na teren posesji i zaczekała na swojego kompana.

[Andreas D.]

Woj2000

A tymczasem Andy zamknął za sobą bramą i zaczął spokojnie kierować swoje kroki w stronę drzwi wejściowych, znajdujących się tuż za ogrodem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot natomiast podąża za Andym, rozglądając się po tej naprawdę niesamowicie ogromnej rezydencji.

[Andreas D.]

Woj2000

-No, ciekawe, skąd wziął na to pieniążki… - odzewał się do siebie Andy, dalej idąc i rozglądając się, chłonąc przepych i bogactwo tej wielkiej sadyby należącej do tajemniczego, i zdaniem miejscowej ludności dziwacznego, bogacza.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No właśnie. Jakim cudem tak się dorobił na zwykłej herbacie? - odpowiedziała Perydot, depcząc trawnik tej gargantuicznej rezydencji.

[Andreas D.]

Woj2000

-A skąd mam to wiedzieć? Jestem pilotem, nie burżujem. - skwitował pół żartem, pół serio, zbliżając się do drzwi wejściowych.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A no racja. Tak właściwie pilotem bez samolotu, ale mniejsza z tym. - odpowiedziała Perydot, wzruszając ramionami i również podchodząc do drzwi.

[Andreas D.]

Woj2000

Będąc już całkowicie przy nich, zapukał donośnie, bez cenia subrrelności. W końcu to wielka chałupa i jest granicząca z pewnością szansa na to, że mieszkaniec ich najzwyczajniej w świecie nie usłyszy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Zwłaszcza, że równie dobrze owy bogaty sprzedawca herbaty równie dobrze może być teraz po drugiej stronie domu… Na chwilę obecną nikt nie otwiera.

[Andreas D.]

Woj2000

Będąc dobrej, wręcz pozytywnej, myśli, postanawia dalej pukać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot dołączyła do Andy’ego i również zaczęła pukać.

[Andreas D.]

Woj2000

Na wszelki wypadek zaczął wręcz walić głośniej w te drzwi, by każdy w promieniu kilkunastu metrów go usłyszał, jednocześnie krzycząc.
-TE, KTOKOLWIEK! JEST TU KTO?!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No! Andy usłyszał, jak ktoś z wnętrza domu zaczął biec dość szybko w kierunku drzwi.

[Andreas D.]

Woj2000

Słysząc te odgłosy, Andy zaprzestał pukania i odezwał się zadowolony:
-No, dobra nasza, Perydot. Zaraz się zapytamy o drogę, znajdziemy lekarza i jesteśmy w domu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Brzmi jak super plan, Andy. - odpowiedziała Perydot, również zaprzestając pukania w drzwi wejściowe.

[Andreas D.]

Woj2000

Andy’emu nie pozostaje nic innego, jak tylko zaczekać na otwarcie drzwi przez potencjalnie ekscentrycznego domownika i zreferowanie własnych próśb.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Drzwi otworzył… Koń. Wielki, brązowy koń. Zrobił to za pomocą pyska, w którym wciąż trzyma klamkę…