Ukryte laboratorium AIM na Antarktydzie [ZIEMIA]

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Coś ją dotknęło w ramię.

[Andreas D.]

Historyjka

Dotknęła tego czegoś.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Dotknęła swojego ramienia.

[Andreas D.]

Historyjka

Wyciągnęła rękę w kierunku gdzie to coś było. No ej, no, no gdzie to coś ;^;

Moana tymczasem próbowała obudzić Debbi. To naprawdę niełatwe zadanie ;^;

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hm… Co to jest, jakiś duch, że się go nie da dotknąć?!
Moana:
A no fakt, że Syzyfowa Praca! Zwłaszcza, że się zrobiło strasznie ciemno!

[Andreas D.]

Historyjka

Lizzy - Osobo zza drzwi, gdzie jesteś?!

Moana - Lizzy, pomóż mi obudzić Debbi!

Debbi otworzyła oczy - Czego krzyczycie?!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Odnośnie Lizzy, nikt jej nie odpowiedział, a światła wciąż są zgaszone i chyba nie mają specjalnego zamiaru się włączyć same z siebie.
Odnośnie Moany, problem śpiącej Debbi właśnie się sam rozwiązał.
Odnośnie Debbi, to nie wiadomo, czemu one się tak drą!

[Andreas D.]

Historyjka

Lizzy zaczęła szukać włącznika światła, drzwi lub tamtej osoby zza drzwi. Może chociaż jedno z tych rzeczy uda jej się znaleźć! Tymczasem Moana zaczęła uspokajać Debbi, a Debbi uspokoić się łatwo nie chciała. To może trochę potrwać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ba, trochę potrwać. Dość optymistycznie jest zakładać, że uda się to samemu zrobić tak w ogóle.
Lizzy szuka, szuka, szuka…

[Andreas D.]

Historyjka

I szuka. I szuka. I szuka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Chyba znalazła! Chyba… Trzeba pyknąć.

[Andreas D.]

Historyjka

No i pykła.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No i światło się zapaliło!

[Andreas D.]

Historyjka

Rozejrzała się.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

W pomieszczeniu nie ma nikogo poza trzema siostrami, ale za to schowek z którego zazwyczaj dostają regularnie jedzenie jest wyrwany i opróżniony.

[Andreas D.]

Historyjka

A drzwi? Zamknięte czy otwarte?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Zamknięte. I to szczelnie.

[Andreas D.]

Historyjka

No nei ;^;

• Osobo zza drzwi! T^T
• Do kogo mówisz? - zdziwiła się Moana.
  A Debbi zaczęła się powoli uspokajać.