Dom Billa Deweya

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

To bardzo prawdopodobne. Perełka siedzi przygnębiona obok i się obojętnie patrzy w podłogę.

[Andreas D.]

Woj2000

Bill również siedział w milczeniu. Po krótkim w czasie postanowił się odezwać.
-Jeśli to w jakiś sposób ci pomoże, to możesz mi spokojnie wygarnąć, co o mnie myślisz. Dalej, nie krępuj się.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła wzięła głęboki wdech i wydech. Spokojnie odpowiedziała:
-Uważam, że powinieneś być bardziej stabilny, mniej lekkomyślny i przestać zakochiwać się we wszystkim co popadnie.
To chyba było gorsze od wydarcia się na pół miasta połączonego z łańcuchem przekleństw.

[Andreas D.]

Woj2000

Trafiło to Deweya w sam czuły punkt. Było to istne podsumowanie jego osobowości i jego samego jako człowieka. Dewey niemo spuścił głowę, nic nie odpowiadając na te zarzuty. Jednak w środku rozwodził się na akuratnością tych słów.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka nagle staje się przerażona.
-NIE, NIE, NIE! JA NIE CHCIAŁAM MOJEGO PANA URAZIĆ! JA WCALE NIE CHCIAŁAM MÓJ PANIE! TO BYŁY TYLKO MOJE… SUBIEKTYWNE I BŁĘDNE PRZEMYŚLENIA, MÓJ PANIE!

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie musisz się tłumaczyć, Perło. - odpowiada twardo - Masz całkowitą rację. Jestem lekkomyślnym, niestabilnym człowiekiem, co nie umie się kontrolować.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka od razu zaczęła zrozpaczona głaskać swojego pana.
-NIE, NIE, NIE, MÓJ PANIE!

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey był zaskoczony tą nagłą zmianą.
-*Wewnętrzna Perła znowu przejęła kontrolę czy co? * - myśli zdziwiony.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka się tuli z całej siły do Billa.
-MÓJ PAN JEST NAJWSPANIALSZYM I NAJIDEALNIEJSZYM PANEM WE WSZECHŚWIECIE, MÓJ PANIE!

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie musisz mi tak słodzić, przecież nic ci nie zrobię! Bądź szczera chociaż ze sobą! - mówi, próbując się jakoś wyzwolić z tych uścisków.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka dalej ściska, ale teraz bardziej bezwiednie opiera się o Billa i płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey zaczął ją delikatnie głaskać po głowie.
-Już, już. Powiedz mi, co się dzieję. Jak się zwierzysz, to poczujesz się lepiej. - powiedział spokojnie, myśląc, że chyba powinien rozpocząć karierę klejnotowego terapeuty. Który to już raz w ciągu tych dwóch miesięcy, kiedy pociesza jakiś Klejnot?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Któryśtam.
-Jestem złą, złą Perłą… Perła nie powinna poniżać swojego właściciela… Mój Pan powinien sobie sprawić nową Perłę… I lepszą i bardziej posłuszną, uległą…-wyjęczała Perełka.

[Andreas D.]

Woj2000

-Zrozum jedną rzecz, Perło. Ja nie pragnę uległej niewolnicy. Podobnie jak wymuszonego przez zasady uczucia. Ja chcę, by osoby, na których mi zależy, a zwłaszcza ty, były szczęśliwe. A szczerość i mówienie nie zawsze dobrych, ale prawdziwych rzeczy jest kluczem do poprawy, a tym samym doprowadzenia do szczęścia, w relacji, nieważne, czy romantycznej, czy przyjacielskiej. Innymi słowy: ty sprawiałaś i nadal sprawiasz, że jestem przy tobie szczęśliwy i chcę, byś to samo czuła przy mnie. A żeby do tego doprowadzić, każde z nas musi się poprawiać. A zwłaszcza ja. - perorował, chcąc ją podnieść na duchu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka bez słowa przytula się do Billa. Teraz chyba sama już nie wie co powiedzieć. Tyle sprzecznych emocji jednocześnie i dodatkowo zaprzeczenie czemuś, co było jej wpajane od inkubacji…

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey dalej ją tuli i stara się ją pocieszać.
-Pamiętaj: możesz być taką, jaką chcesz być. Ba, nie musisz być nawet moją służącą. Ważne, żebyś TY czuła się szczęśliwa, zwłaszcza sama z siebie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka tuli Deweya z całej siły.
-Ja… Ja chcę Ci służyć, ponieważ Cię kocham mimo wszystko.-odpowiedziała Perełka poważnie i z pewnością siebie w głosie.

[Andreas D.]

Woj2000

-Mimo mojej niestałości, głupoty i lekkomyślności? - zapytał się szczerze zaskoczony jej odpowiedzią.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak. Mimo tego wszystkiego… I nie tylko.

[Andreas D.]

Woj2000

-Cieszę się, że, przynajmniej według ciebie, zasłużyłem na możliwość poprawy, Perełko. Nie zawiodę. - odpowiedział pewnie.