Centurioński Statek Wojenny

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Wszyscy zaczęli zdrowo padać ze śmiechu. Odezwał się ten od “wężowej baby”.
-Masz na myśli te resztki gruzu dryfujące w kosmosie? Hahaha. Może od razu się spytasz Białego Diamenty jak tam flota Homeworld?-znowu zaczęli padać ze śmiechu.

[Andreas D.]

Woj2000

Patrzyła się na nich mocno zdziwiona. Czyżby malowniczy Kivek został unicestwiony?
-Co się stało z Kivekiem? Przecież, gdy ostatnio tam byłam, była to spokojny, stepowy świat. - zapytała się całkiem poważnie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ich, jak widać przywódca, przewrócił oczyma.
-Rany, kiedy ty używałaś nadświetlnej ostatnio?! No przecież wojna domowa całkiem nam rozje**ła planetę!

[Andreas D.]

Woj2000

Serpentyn dpojrzała się do ,Kacyka" (tak przezwała sobie wodzireja bandy) swoimi świdrującymi, czarnymi oczami.
-Niech zgadnę. - oznajmiła poważnym głosem - Frakcja religina w końcu postanowiła wcielić w życie te swoje postulaty o oczyszczeniu?
Przywołała autebtyczne fakty z sytuacji politycznej na Kiveku sprzed tysięcy lat

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kacyk się zdziwił.
-Co? Nie! Wszyscy zaczęli się napi**dalać bombami toksycznymi i mamy teraz ch*jnie nie planetę!

[Andreas D.]

Woj2000

-No dobrze… - oznajmiła nieco niepwnie. Wiedziała, że jej informacje o tej planecie są już bezwartościowe. Jak to powiadała Jednooka: ,Historia jest milczeniem". Dlatego postanowiła skończyć tą jałową dyskusję - To chyba wszystko, co chciałam wiedzieć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kivekowie bez słowa wrócili do swojej uczty złożonej z kosmicznego żarcia najniższej jakości. Serpentyn nachodzą myśli, jakim cudem oni to jedzą bez widocznych problemów.

[Andreas D.]

Woj2000

Serpentyn w końcu uznała, że taka już natura tych istot organicznych i odeszła od nich. I pomyśleć, że dwa tysiące lat temu Kivekowie byli dostojną i dumną rasą…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jak widać, wszystko teraz schodzi na dno. Nawet rasy organiczne.

[Andreas D.]

Woj2000

-*Ach, ta współczesna galaktyka. Kiedyś było lepiej * - pomyślała z nostalgią, pełzając wzdłuż garganuinczej stołówki.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Serpentyn ujrzała jakieś pięćdziesiąt metrów dalej Thanosa obserwującego swoją załogę u jego boku stoi on:

Prawie dorównuje mu wzrostem, a na jego widok Serpentyn przeszły ciarki. Coś jest z nim bardzo nie w porządku.

[Andreas D.]

Woj2000

To prawda. Wystarczy spojrzeć na jego wygląd i posturę. Serpentyn szybkoodwróciła od nich wzrok i skierowała się w prawo, by nie musieć czuć tego dziwnego poczucia niepokoju.
-* Skąd Thanos bierze takie istoty?* - myśli z mieszaniną strachui odrazy, odchodząc z ich linii wzroku.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nikt tego nie wie. Cała jego załoga wygląda na pomyleńców. BEZ WYJĄTKU.

[Andreas D.]

Woj2000

Serpentyn odruchowo się zatrzymała, by zastanowić się nad tym, czy ona o tym pomyślała, czy kolejny telepata wszedł jej do głowy. Na tym statku nigdy nic nie wiadomo…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hmm… Serpentyn czuje mrowienie z tyłu głowy i zrobiło jej się zimno. Czuje jakby miała świadomość, że ktoś zaraz jej roztrzaska Klejnot atakiem od tyłu.

[Andreas D.]

Woj2000

Oj, na tym statku jest coś niedobrego. Pomijając oczywiście bandy najemników i łowców niewloników pracujących dla kosmicznego ludobójcy. Serpentyn rozgląda się za wyjściem z tego pomieszczenia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Serpentyn ma dwie opcje:
Przechodzi obok Thanosa i tego dziwadła, aby dalej zwiedzać statek albo wraca do swojego… Właściciela tą drogą, którą przyszła.

[Andreas D.]

Woj2000

Póki co do właściciela nie zamierzała wracać. Mimo wszystko, w jej głowie wciąż przetrwały resztki jej dawnej dumy. Nie, nie da się ona tak zastraszyć jakiemuś piratomi i jego dziwadłu! Zbierając się w sobie, zaczęła pęłznąc dumnie w ich stronę, by szybko ich minąć i przejść dalej.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Na szczęście Thanos poszedł. Tyle dobrego. Kiedy Serpentyn już prawie wyminęła… To coś…To spojrzało się w jej stronę. Serpentyn z tego powodu dosłownie zastygła w miejscu i nie może się ruszyć.

[Andreas D.]

Woj2000

Przerażona Dawna Matrona próbuje się z całej siły zmusić do dalszego ruchu, jednocześnie odwracając od niego wzrok na tyle, na ile jest to możliwe.