Warknął, zirytowany. Zlepił się za pomocą palców z powrotem w całość, po czym z powrotem po przybraniu formy przed pocięciem napisał czarnym śluzem na ścianie “TO JA”.
Nie za bardzo mu wyszło to złożenie się, bo palce też ma pokrojone. Wyglądało to tak, że te wszystkie odłamki rzucają się wte i wewte, jak świeżo zabita ośmiornica.
Zrobił obrazek, w którym jest Forsteryt przed przemianą, a obok niego strzałka na jego “organiczną” formę. Tanzanit powinna ogarnąć, że właśnie gada z przemienionym kochankiem.
A w suficie otworzył się właz, otwierając statek na działanie próżni. Tanzanit pisnęła ze strachu ( przez Forsteryt), a ten w błyskawicznym tempie zaczął być wyciągany na zewnątrz pojazdu.
Przyssał się do niej, a następnie wystrzelił kawałek siebie do panelu tak, by dzięki prawom fizyki i S S A N K U trafił, po czym sterując tym kawałkiem zamknął dach.
