Dom Maheswarenów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nie trzeba było sprawdzać, telefonu, Doug usłyszał od razu po włączeniu wiadomości, że ktoś wszedł do domu, a potem krzyknął:
-Doug, chodź tutaj!
Jeśli to nie jest Priyanka, to chyba Święty Mikołaj. Czemu tak wcześnie wróciła z pracy? Miała mieć nocny dyżur.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug odruchowo wzdrygnął się, po czym wstał, schował telefon, poprawił się, po czym udał się nieco niepewnie.
-Tak? O… o co chodzi? - zapytał mocno zmieszany, wciąż idąc w stronę źródła krzyku, jednocześnie zastanawiając się, o co jego kochanej żonie może chodzić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy dotarł na miejsce, zobaczył jego kochaną żonę, a obok niej tą dziewczynkę po lewej:

-Mam tu ciężki przypadek, Doug. Ta dziewczynka ma poważny uraz mózgu, z tego co się domyślam i nieziemsko powoli odbiera zewnętrzne bodźce.-powiedziała załamana Priyanka.

[Andreas D.]

Woj2000

Dougowi już kompletnie odjęło mowę. Spodziewał się wiele po żonie, ale przyprowadzania pacjentów do domu to już nie. Mimo wszystko, udaje mu się wykrztusić.

• No dobrze, ale… czemu przyprowadziłaś ją do naszego domu? I… czy zabieranie pacjentów ze szpitala do domu lekarza jest w ogóle legalne?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Wiedziałam, że się o to spytasz. Przy dziewczynce nie było rodziców, a nie chciałam jej oddawać do domu dziecka, to postawiłam ją u nas tymczasowo przechować i przy okazji postarać się ją wyleczyć. Dostałam wszystkie potrzebne pozwolenia jakie tylko można było dostać. - odpowiedziała Priyanka patrząc ze współczuciem na tą małą, cynamonową bułeczkę.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ro… rozumiem. - odpowiedział, po czym podszedł bliżej dziewczynki i przy niej przykucnął.
-Witaj, mała. Jestem Doug, a ty jak się nazywasz? - zapytał się spokojnie i z pewną wesołością, niczym opiekun do dziecka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Dziewczynka z obojętną miną milczała przez jakieś dziesięć sekund. Następnie powiedziała Dougowi:
-Przewiduję, że będę się czuła nieśmiało.
Rzeczywiście ciężki przypadek.

[Andreas D.]

Woj2000

Odruchowo się zmieszał, po czym zwrócił się w stronę Priyanki z miną mówiącą: ,Tak, rzeczywiście ciężki".

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A nie mówiłam? 10 sekund bez reakcji na bodźce zewnętrzne w jakiejkolwiek formie.

[Andreas D.]

Woj2000

-A… gdzie w ogóle ją znalazłaś, Priyanko? Przecież… specjalne dziewczynki nie chodzą tak sobie samopas po ulicy, prawda? Prawda? - zapytał się, wstając i zwracając się w stronę żony.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Priyanka westchnęła.
-Prawda, nie chodzą. Ale ta kruszynka to wyjątek. Ktoś ją znalazł na ulicy i przyprowadził do szpitala. Przynajmniej wiadomo, że są jeszcze uczciwi ludzie na tym świecie.

[Andreas D.]

Woj2000

-I całe szczęście. Kto wie, co by mogło jej się stać…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No właśnie… Takiej małej, słodkiej babeczce. - odpowiedziała Priyanka patrząc na dziewczynkę.

[Andreas D.]

Woj2000

-To ten… To skoro na jakiś czas się u nas ,zadomowi", to niech i Connie ją pozna?
Swoją drogą: ta postawa Priyanki względem dziewczynki lekko zaskoczyła Douga. Nie chodzi nawet o to, że jest jakaś nieczuła na los innych, bo nie jest to prawdą. Raczej chodzi o to… że od dawna nie słyszał, żeby określała w szczery sposób podobnymi epitetami jakieś dziecko. Ostatnio robiła to równie szczerze jakiś czas temu, kiedy Connie nie skończyła jeszcze 10 lat.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Najwidoczniej wyjątkowo się zauroczyła w tym dziecku. Nie ma się co dziwić, sam Doug musi przyznać, że jest ono dokładnie tak jak mówi Priyanka “małą, słodką babeczką”.
Priyanka stanowczo odpowiedziała:
-Nie, nie ma potrzeby. Jeśli przyjdzie sama, to jej wszystko wyjaśnimy, ale teraz nie możemy przeciążać tego i tak uszkodzonego mózgu tego biedactwa.

[Andreas D.]

Woj2000

-W takim razie… co z nią teraz zrobimy? Chyba nie będziemy tak tu stali cały dzień, prawda?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Racja. Musimy coś wymyśleć. Nigdy nie zajmowałam się takimi chorobami… Nawet nie pamiętam jak coś takiego się nazywa. A może ty pamiętasz?

[Andreas D.]

Woj2000

-Chyba nie. Jestem ochroniarzem, nie lekarzem. Ale mogę co najwyżej zgadywać… - powiedział, po czym zaczął się nad tym zastanawiać, zaś po dłuższej chwili odpowiedział terminem medycznym, który najbardziej kojarzył mu się z zmniejszoną szybkością reakcji - Spowolnienie psychiczne? Spowolnienie ruchowo- psychiczne?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Priyanka przez chwilę się zastanowiła.
-Tak… To może być coś w tym rodzaju.-odpowiedziała Priyanka, a następnie delikatnie wzięła dziewczynkę i posadziła ją wygodnie na kanapie.

[Andreas D.]

Woj2000

W międzyczasie Doug stał sobie w miejscu i spoglądał na te gesty troskliwości.