Posiadłość Kevina

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie, proszę pana. To** bardzo **wrażliwe miejsce, ale pan mnie tylko głaszcze, więc nie boli ani trochę.

[Andreas D.]

Woj2000

Po chwili przestał, mówiąc:
-Dobra, dosyć tych czułości. Co chciałabyś teraz porobić? Oczywiście z wyłączeniem jedzenia talerzy, strzelania laserami i siedzenia na żyrandolu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Chcę się napić, proszę pana.

[Andreas D.]

Woj2000

-Czego?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Wody, proszę pana. Lodowatej, jeśli można.

[Andreas D.]

Woj2000

Bez słowa podszedł do kranu, ustawił kurek na najzimniejszą i wlał wody, po czym powrócił z napojem.
-Najpierw naojsotrzejsze, potem najzimnejsze… Czy ty masz jakoś przytępione odczuwanie zmysłów czy co?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie wiem, proszę pana.
Diamencik wypiła wodę na jeden łyk.

[Andreas D.]

Woj2000

-I jak?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Zimna. Dziękuję panu. Nie muszę jeść ani pić, ale to przyjemne.

[Andreas D.]

Woj2000

-Każdy ma różne przyjemności…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik przytuliła się do Kevina i powiedziała coś, czego nie słyszał on od dawna.
-Kocham pana.

[Andreas D.]

Woj2000

Zdziwił się temu niepomiernie. Naprawdę nie wiedział, co powiedzieć. Ta mała kosmitka go kochała niczym rodzica. Ale… dlaczego?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

To wychodzi poza pojęcie Kevina, który wie tylko to, że Diamencik go kocha.

[Andreas D.]

Woj2000

Nadal milczał, jednak Kevin zaczął lekko gładzić ją po tej jej szpiczastej głowie.
-Ale… dlaczego mnie kochasz?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Bo wybaczył mi pan wszystkie problemy jakie panu sprawiłam, pozwalał się przytulać, dawał mi jedzenie i picie, zabierał mnie ze sobą… Nie mogę pana w takiej sytuacji nie kochać!
Włosy Diamenciki trochę parzą.

[Andreas D.]

Woj2000

Szybko od nich odsunął rękę:
-Ale… czy to na pewno dobre powody do kochania kogoś takiego jak ja… - powiedział, czując, ze powoli się rozkleja - Nie jestem taki dobry, za jakiego mnie uważasz.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Owszem, proszę pana. Poza tym, każdy zasługuje na miłość…-Po tym go przytuliła mocniej i powiedziała szeptem-Nawet pan…

[Andreas D.]

Woj2000

Nieco się wzdrygnął na ten szpet.
-Zaraz… nie mów mi, że wiesz, czego się do-dopuszczałem - powiedział z pewnym lękiem wyczuwalnym w głosie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Wiem, proszę pana. I to, że pan serca łamał. I to, że pan był arogancki. I to, że pan napastował Lapis Lazuli… // Ale jak pan mnie przytulił to nic nie powiem. Ale jak pan nie przytuli to wszystko powiem! I to żeś pan Lapis Lazuli chciał zgw*łcić i to żeś pan się w dzieciach zakochał… //

[Andreas D.]

Woj2000

-Ale… ale… Skąd? - pytał się wciąż zestrachany. Wiedział jedno: nie było to zwyczajne kosmiczne dziecko.