Posiadłość Kevina

[Andreas D.]

Woj2000

Zaczął faktycznie żałować tego, co zrobił. Gdyby tylko mógł cofnąć czas…
Jednocześnie Kevin nie zwrócił uwagi na jej słowa i nadal stał żałośnie naprzeciwko Białej Diament.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ogłuchłeś? Stopy.

[Andreas D.]

Woj2000

-Co ty masz do tych stóp? - powiedział zdenerwowany przerwaniem wyrzutów sumienia, lecz nie poruszył się do spełnienia polecenia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Cieszy mnie twoja niechęć do tego. Nic więcej.

[Andreas D.]

Woj2000

-A co się takiego stanie, jeśli tego nie zrobię? - powiedział, po czym jego mózg ogarnął w końcu jedną rzecz - Zaraz! Podpuściłaś mnie, ty biały babsztylu! Jesteś w mojej głowie, nie skrzywdzisz mnie fizycznie! HA! POZNAŁEM TWOJE SZTUCZKI!

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

// Biała ma fetysz stóp confriemed

ANDREAS MASZ MNIE WYKARTOFLIĆ

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ooooo, to chyba ewolucja, z robaka stałeś się małpą. Wciąż mogę wywołać u Ciebie bezsenność, durniu. Nie myśl, że tak łatwo mnie unikać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// y

[Andreas D.]

Woj2000

-Wiesz co? Mam cię dosyć! Nie wiem, jak to się stało, że spełniłem twój rozkaz, ale szczerzę żałuję tego, czego zrobiłem! Ona zasługiwała na spokojne życie! Ale ty mnie omamiłaś! Pieprzę ciebie, twoje stopy i twoją moc! No dalej! Zrób mi coś! - wykrzyczał z wyraźnej pasji nasz zasługujący na potępienie Kevin.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diament przewróciła oczyma i zgniotła Kevina gołą ręką. To sen, ale zabolało jak w prawdziwym życiu. Kevin się zbudził.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin wstał powli, wciąż czując ból z snu. Kiedy wstał, powoli zwrócił się w stronę miejsca, gdzie dokonał zbrodni.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Na kanapie leżą cztery części klejnotu Diamenciku. Dziwne. Kevinowi się wydawało, że klejnot rozsypał się na pył.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin powoli podszedł do nich i cały drżąc, wziął je w ręce. ZBierało mu się na łzy.
-Co… co ja zrobiłem… - mówił, wciąż trzymając odłamki, czując, że zaraz się całkowicie rozklei.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Zabił mały Diamencik. Ona go kochała. Przytulała. A on przyszedł i ją zabił. Jak dzikie zwierzę, którym Kevin się czuje.

[Andreas D.]

Woj2000

I to dlaczego? By móc żyć i ponownie w spokoju pławić się w luksusach, które nawet nie są jego? Upadł na kolana i zaczął po raz pierwszy od dawna szczerze płakać. Lamentował za osobę, którą pozbawił życia oraz za siebie, a właściwie tym, czym się stał. Zezwierzęconym egoistą gotowym do dzieciobójstwa w imię tchórzostwa…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kevin poczuł podczas jego rozpaczy, że odłamki drgają i parzą go.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin instynktownie opuścił te odłmaki, po czym się od nich odsunął. Mimowolnie spojrzał się na leżący na podłodze nóż, ale siłą woli zmusił się, by go nie brać. Cokolwiek się stanie, zasłużył na to, co go spotka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Odłamki świecą i się do siebie zbliżają.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin nadal się od nich powoli odsuwał, jednocześnie spoglądając na to wszystko ze zdumieniem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Odłamki połączyły się w całość, ale klejnot jest cały popękany i Diamenciku wciąż nie ma.