Posiadłość Kevina

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ooooo, to chyba ewolucja, z robaka stałeś się małpą. Wciąż mogę wywołać u Ciebie bezsenność, durniu. Nie myśl, że tak łatwo mnie unikać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// y

[Andreas D.]

Woj2000

-Wiesz co? Mam cię dosyć! Nie wiem, jak to się stało, że spełniłem twój rozkaz, ale szczerzę żałuję tego, czego zrobiłem! Ona zasługiwała na spokojne życie! Ale ty mnie omamiłaś! Pieprzę ciebie, twoje stopy i twoją moc! No dalej! Zrób mi coś! - wykrzyczał z wyraźnej pasji nasz zasługujący na potępienie Kevin.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diament przewróciła oczyma i zgniotła Kevina gołą ręką. To sen, ale zabolało jak w prawdziwym życiu. Kevin się zbudził.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin wstał powli, wciąż czując ból z snu. Kiedy wstał, powoli zwrócił się w stronę miejsca, gdzie dokonał zbrodni.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Na kanapie leżą cztery części klejnotu Diamenciku. Dziwne. Kevinowi się wydawało, że klejnot rozsypał się na pył.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin powoli podszedł do nich i cały drżąc, wziął je w ręce. ZBierało mu się na łzy.
-Co… co ja zrobiłem… - mówił, wciąż trzymając odłamki, czując, że zaraz się całkowicie rozklei.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Zabił mały Diamencik. Ona go kochała. Przytulała. A on przyszedł i ją zabił. Jak dzikie zwierzę, którym Kevin się czuje.

[Andreas D.]

Woj2000

I to dlaczego? By móc żyć i ponownie w spokoju pławić się w luksusach, które nawet nie są jego? Upadł na kolana i zaczął po raz pierwszy od dawna szczerze płakać. Lamentował za osobę, którą pozbawił życia oraz za siebie, a właściwie tym, czym się stał. Zezwierzęconym egoistą gotowym do dzieciobójstwa w imię tchórzostwa…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kevin poczuł podczas jego rozpaczy, że odłamki drgają i parzą go.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin instynktownie opuścił te odłmaki, po czym się od nich odsunął. Mimowolnie spojrzał się na leżący na podłodze nóż, ale siłą woli zmusił się, by go nie brać. Cokolwiek się stanie, zasłużył na to, co go spotka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Odłamki świecą i się do siebie zbliżają.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin nadal się od nich powoli odsuwał, jednocześnie spoglądając na to wszystko ze zdumieniem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Odłamki połączyły się w całość, ale klejnot jest cały popękany i Diamenciku wciąż nie ma.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin gorączkowo podczołgał się do prawie odbudowanego klejnotu i wziął go w ręce. Trzymając nabożnie klejnot swojej ,przybranej siostry", zastanawiał się, w jaki sposób można by było ją naprawić. W zakamarkach szukał wszystkich możliwych, jak również nieprawdopodobnych sposobów na odkręcenie swoich błędów. W końcu pojawiła mu się jedna, konretna możliwość: ten dziwny dzieciak Steven. Skoro mógł się łączyć w kobietę z jakąś małą hinduską, to może ma inne magiczne moce?
Niewiele myśląc, szybko wsadził klejnot Diamenciku, wyszedł z domu, zamknął drzwi i pognał ile sił w nogach do Beach City.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Biegnij, biegnij, póki możesz!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik przyleciała tutaj z lekko poturbowanym po locie Kevinem w jej objęciach. Odstawiła go od razu pod drzwi.
-Jesteśmy, proszę pana!

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin nieco się poprawił.
-I dobrze. Tylko następnym razem trochę wolniej. Nie zawsze szybkość jest taka super.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dobrze, proszę pana! A czy to prawda, że przyjdzie do nas ta ładna pani z kokardką z tyłu?

[Andreas D.]

Woj2000

-Tak, oczywiście, że przyjdzie. Pomoże mi się tobą zajmować. - mówił, otwierając drzwi i wchodząc do posiadłości.