Posiadłość Kevina

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// Jamie Vore?

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin nadal się wycofywał, rozglądając się na boki, lecz po krótkiej chwili jego odziedziczony po zwierzących przodkach instynkt nakazał mu wykonanie najgłupszej czynności w jego życiu. Rozpędził się i zaczął biec w jej stronę, chcąc… najprawdopodbniej impetem swojego ciała powalić psychola. Kiedy biegł, z jego ust dało się usłyszeć donośny, przepełniony gniewem i despracją ,krzyk bojowy":
-AAAAAAAAAAA!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kevin dosłownie przeleciał przez pelerynę tego kogoś, tak jakby to był duch.
-PROSZĘ PANA, TO MIAŁ BYĆ ŻART!-Kevin usłyszał glos Diamenciku.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin szybko wyhamował, po czym zaczął się gorączkowo rozglądać po domu.
-Diamenciku?! Gdzie jesteś?! - mówił z mieszaniną strachu i gniewu w głosie. Oj, Kevin takich ,żartów" to nie lubił.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To ja!-doszedł do uszu Kevina dźwięk ze strony zakapturzonej postaci.

[Andreas D.]

Woj2000

-Co ty wyprawiasz?! Takich żartów się nie robi! - zagrzmiał zdenerwowany - Wyłaź z tego, ale już!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik zrzuciła łachmany. Jak widać, żeby być wyższą, lewitowała, a rolę noża pełnił jej długi miecz.

[Andreas D.]

Woj2000

-Co ci strzeliło do głowy?! - wykrzyczał - Nagrabiłaś sobie! Wiesz, jak się wystrzaszyłem?!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Przepraszam pana. Wcześniej uznałam, że to będzie śmieszne…-powiedziała Diamencik ze skruchą, opadając na podłogę.

[Andreas D.]

Woj2000

-Uwierz mi, Diamenciku. Udawanie psychopatycznego mordercy nigdy nie jest zabawne

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Przepraszam pana… Wybaczy mi pan?

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin podszedł do niej i przy niej przykucnął.
-Już, już. - powiedział na tyle łagodnie, na ile potrafił - Oczywiście, że ci wybaczam. Ale następnym razem zastanów się kilka razy, czy to, co robisz, jest dobre dla innych.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik przytulił się do szyi Kevina.
-Przepraszam pana, to się nigdy nie powtórzy…-odpowiedziała jeszcze bardziej pełna skruchy niż wcześniej.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin odwzajemnił uścisk swojej ukochanej podopiecznej.
-Już, nie masz o co się martwić, Diamenciku.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik ziewnęła.
-Czy mogłabym pójść spać, proszę pana?

[Andreas D.]

Woj2000

-Oczywiście, że możesz. Gdzie byś chciała sobie pospać, hmm?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Na łóżku, proszę pana. Jestem bardzo zmęczona, proszę pana.

[Andreas D.]

Woj2000

-Zaraz cię tam zabiorę. Tylko powiedz mi: gdzie jest Nefryt?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nefryt już śpi na łóżku. Chciała coś zjeść przed spaniem, to dałam jej czipsy.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dziwny posiłek na kolację, ale co kto woli - powiedział, biorąc Diamencik na ręce i prowadząc ją do swojego pokoju, by położyć ją na swoim łóżku.