Wyspa Krakatau {ZIEMIA}

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot spojrzała na Diament z nadzieją.
-Nie…Nie roztrzaskasz mnie?

[Andreas D.]

korobov

-Nie… Nie roztrzaskam. Kim ja jestem, by wszystkich zabijać?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Diamentem…

[Andreas D.]

korobov

-Użyjesz tego komunikatora?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie wiem czy działa…

[Andreas D.]

korobov

-Należy sprawdzić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot przytuliła się do Diamentu.
-Ale ja nie chcę wracać.

[Andreas D.]

korobov

-Boisz się, tak?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak, boję się!

[Andreas D.]

korobov

Odwzajemniła przytulenie i spojrzała się na Perydot, a zwłaszcxa na jej kamień.
-Twój kamień… Wydaje się jakiś… Nienaturalny… Nie jesteś… Czystym Perydotem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot spojrzała w górę z niedowierzaniem. Zaraz się rozryczy.
-Jestem… Defektywna?

[Andreas D.]

korobov

-Nie nie nie… Po prostu… Ja czuję różne klejnoty… Energię ich, gdy jestem blisko… Wydajesz się… inna od perydotów, które pamiętam.
//Możliwe, że chodzi o Perydoty generacji 1 lub nawet 0.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

//Nie ma czegoś takiego jak generacja 0.

[Andreas D.]

korobov

//Chodzi o pierwsze perydoty, które powstały.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// Era 1 i Era 2? //
-Ale… Nie rozumiem…

[Andreas D.]

korobov

//Mniejsza o to.
-Nie potrafie tego wyjaśnić… To tak… Jakby twoja forma była stała, niezmienna…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To… To cecha Klejnotów drugiej ery, Mój Diamencie.

[Andreas D.]

korobov

Zamyśliła się.
-To… Co się stało? Czy dalej diamenry tworzą klejnoty własnymi siłami?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie, Mój Diamencie. Używany do tego Przedszkoli i Inkubatorów. Tak jest efektywniej, z tego co wiem.

[Andreas D.]

korobov

Na dźwięk słowa “Inkubator” jej źrenice się zwęziły. Jej ręce zaczęły się trząść. Widziała wyraźnie pierwsze przedszkole. Mnóstwo dziur… Niewiele życia…
“-Biała, co tu się…
-Ależ moja siostro, przexież musimy stworzyć Imperium.
-Imperium? Imperium!!! Kiedyś byłyśmy blisko, naprawdę blisko zwykłych klejnotów, a teraz co!!! Biała, ty…
-Zastanów się, siostro nad słowami. Nie chcesz chyba mnie rozgniewać… I zdejmił perłę z ramienia. Ona na to nie zasługuje.
Odwróciła się i przeszła przez drzwi. Na jej lewym ramieniu siedziała czarna perła. Gdy doszła do swojej komnaty tylko rzuciła się na łóżko i zaczęła płakać.
-Dopięła swego… Zniszczy całe życie…”
Po jej policzkach też spływały łzy.
-Przedszkola… Zabierają życie planetom…