Wyspa Krakatau {ZIEMIA}

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Jestem twoją… Przyjaciółką?-Kwarc ma słynne gwiazdki w oczach.

[Andreas D.]

korobov

-Wchodzisz?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kwarc wspięła się po Diamencie i weszła na jej ramię.

[Andreas D.]

korobov

Uśmiechnięta szła w stronę Perydot.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diament i jej przyjaciele dotarli na miejsce. jest widocznie skupiona na tym co robi.

[Andreas D.]

korobov

Usiadła w jakimś miejscu. Spojrzała się na niebo.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jest bezchmurne, piękne i niebieskie.

[Andreas D.]

korobov

-Przepiękna pogoda… Szkoda, że zwiastuje burze…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nikt nie odpowiedział na ten prawdopodobnie trafny komentarz.

[Andreas D.]

korobov

Spojrzała się na perłę.
-Moja pierwsza perła również tutaj siedziała. Na tym samym ramieniu, co ty.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła się uśmiechnęła.
-Naprawdę, Mój Diamencie? Czy to zadowala Mój Diament?

[Andreas D.]

korobov

-Nie cierpię, jak mnie nazywają “Mój diamencie”. Czy mogłabyś używać po prostu “Czarno”?
Spojrzała się na gdzieś w oddalę.
-Co zabawne… Perła była pierwszym klejnotem, który stworzyłam… Ale raczej… Dałam mu tchnienie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła przytuliła się do głowy swojej pani.
-Naprawdę, Czarna? Stworzyłaś więcej takich jak my? I co się z nimi teraz dzieje?

[Andreas D.]

korobov

-Kiedyś… Dawno temu był świat, na którym żyłam. Homeworld. Był to wspaniały świat… Pełen jezior, gór, rzek… Ale też życia. Niestety, pokłóciłam się z jedną z sióstr… Nastąpił konflikt, ogromny. Był ogień… Klejnoty były trzaskane… A Perły… Sama nie wiem… Chyba jeszcze są… Ale chyba mnie nie pamiętają…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła zaczęła się telepać i przytuliła do Czarnej. Chyba jest wyjątkowo wrażliwa.

[Andreas D.]

korobov

Objęła delikatnie perłę ręką.
-Spokojnie… To się zdarzyło dawno…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła się uspokoiła.
-Nie pozwolę, żeby kiedykolwiek coś Ci się stało, Czarna!

[Andreas D.]

korobov

Słowa Perły zakotłowały się w umyśle Czarnej. Słyszała już te słowa. Dwa razy. Z jej klejnotu po chwili wybył hologram. Samo to ją zszokowało. Ten hologram przedstawiał… Ostatnie spotkanie z różową… Koniec Wojny… Przed ostateczną bitwą. Widać dysproporcję sił. Różowy ledwo dorasta Czarnej do kolan. Dookoła kręcą się różane kwarce. Cxarna jest w zbroi. Trzyma w jednej ręce dziwny, zakrzywiony miecz, w drugiej tarczę. Na jej głowie jest hełm, podobny do koron faraonów.
-Nie pozwolę, by Ci się cokolwiek kiedyś stało Czarna!!!
-Różowa, puść mnie!
-Nie puszczę, nie pozwolę! Nie idź, proszę!!! - Na ocxach różowej pojawiły się łzy. Czarna spojrzała się tylko na Perłę.
-Moja diament… Najwyższy czas.
-Różowa, puść mnie!!!
-Nie!!! Nie pozwolę, nie…
-Róża!!! - Różowa zamarła tylko i odsunęła się. Czarna bowiem krzyknęła głosem gorszym od Żółtej. Nachyliła się nad różową diament, przykucnęła. Złożyła ręce w kulę, po czym dmuchnęła. Po chwili pokazał się tam… Czarny diament. Diament podobny do tego na szyi diamentu. Podała go różowej, a ta wzięła diament w rękę. Ledwo powstrzymywała się od płaczu.
-Czarna… Ale ty wrócisz… Prawda?
-Nie mogę tego zagwarantować różyczko… Daję Ci ten diament, byś o mnie pamiętała… Jakbym nie wróciła. - Po czym podniosła się i odwróciła się do drzwi. Przystanęła przy cxarnym kwarcu.
-Rozkaz do końca. Bronić różowej do strzaskania klejnotów.
-Rozkaz! - Po czym czarna wyszła. Gdy przeszła koło pozycji dział, zapłakała. Z smutku.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Wszystkie Klejnoty obecne przy tym padły na ziemię na miejscu z hukiem. To było… Niespodziewane. Bardzo niespodziewane. Zwłaszcza dla takich Klejnotów…

[Andreas D.]

korobov

Spojrzała się na nie zdziwiona.
-Em… A co wam jest?