Statek Larsa i Defektów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ani żywej duszy. Ani syntetycznej duszy.

[Andreas D.]

Woj2000

Przerażony podbiega w miejsce, gdzie powinien znajdować się fotel kapitana.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Fotel jest, ale nikogo na nim.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey równie szybko podbiega w stronę okien, by sprawdzić, gdzie statek się teraz znajduje.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

W próżni kosmicznej… Nawet planet nie widać.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey postanawia sprawdzić jeszcze jedną rzecz, zanim podda się w zupełności. Maszynownię. Schodzi do niej po schodach .

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jest tam pęknięta Padparadża. Na szczęście nie rozbita.

[Andreas D.]

Woj2000

-Podbiega do niej najszybciej, jak może.
-Padparadżo! Co tu się stało?! Gdzie jest reszta?!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey łapie ją za ramiona, stara się ją uspokoić i ponawia pytania.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża się trzęsie i pokazuje pęknięty klejnot.

[Andreas D.]

Woj2000

-Kto ci to zrobił? - zapytał, po czym zaczął się rozglądać w poszukiwaniu zagrożenia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża pokazuje na twoją kieszeń w koszuli.

[Andreas D.]

Woj2000

Dziwi się, po czym wyjmuje klejnot Perły.
-Nie… To niemożliwe… Ona ci to zrobiła? - pytał, pokazując Padparadży klejnot.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża kiwa głową na “Tak” i płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey zszokowany upuszcza klejnot na podłogę i się od niego odsuwa. Sam nie wie, co o tym myśleć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża dalej płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey podchodzi do niej i podnosi ją:
-Nie wiem o co u chodzi, ale jedno jest pewne. Musimy stąd uciec. Umiesz pilotować ten statek? - mówi do leżącej w jego rękach małej szafir.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża kiwa głową na “nie” a potem na “tak”.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dobrze, to zaraz się tym zajmiemy, ale najpierw…
Położył ją i ponownie podszedł do leżącego klejnotu Perły. Wiedział, że musi coś z nim zrobić, jeśli to, co ,powiedziała" mu Padparadża, jest prawdą. Wzrok podążył do leżącego obok miejsca znalezienia Defektu szabli przodka. Zaczął płakać.
-To chyba jest konieczne… - powiedział przez łzy, po czym podniósł miecz i przygotowywał się do zamachu w leżący kamień.