Sanktum Sanktorum [ZIEMIA]
-
-
Andrzej_DudaMistyk natomiast najprawdopodobniej gdyby umiał okazywać mimike twarzy, to właśnie by się uśmiechnął ze szczęścia.
-Jeśli tak mają wyglądać te niespodzianki, to możesz mnie zaskakiwać tyle razy dziennie ile chcesz, kochanie… - odpowiedział, przytulając się krótko do swojej ukochanej, aby następnie zacząć grzebać po kieszeniach. - Coś tu dla Ciebie mam… -
Woj2000-I będę to robić, skarbeńku. - odparła rozanielona, gdy się jeszcze do niej przytulał, by potem z zaciekswieniem obserwować, jaką to potencjalnie magiczną niespodziankę jej osobisty czarodziej dla niej przygotować. Mogła się tylko domyślać, że będzie to na pewno coś interesującego oraz pasującego do niej samej i jej… wężowatości. W końcu Mistyk zawsze miał głowę i dryg rozumienia, jak to sam określił, ,wężowych kobiet", które bardzo sobie upodobał.
-
Andrzej_Duda
Swoją drogą, to naprawdę zastanawiające czemu akurat wężowe kobiety… A nie na przykład ptasie? Ciekawe co takiego wyjątkowego jest w oczach Mistyka w oczach kobiet, które mają w sobie cechy węży? To naprawdę zastanawiające.
Po chwili grzebania w swoich kieszeniach, Mistyk wyciągnął dość nietypowy prezent dla swojej ukochanej i do powolnym ruchem podał.
-Proszę, kochanie… To dla Ciebie. Wiesz co to jest moja droga? - powiedział spokojnie, po czym spytał się podekscytowany.
-
Woj2000
Zastanawiające, ale chyba niezbyt do zrozumienia dla kogoś, kto nie jest organiczny. W końcu takie… specyficzne upodobania to głównie ich domena, to sama Serpentyn może przed sobą przyznać.
Widząc ten szczególny prezent i słysząc pytanie o niego, szybko przypomniała sobie, czym jest ten pierścień o dosyć niespotykanym wyglądzie. Musi to być chyba ozdoba noszona przez ziemskich magów, gdyż widziała ją zarówno u Doktora Strange’a, jak i Wonga.
-Och… - zaczęła naprawdę zaintrygowana - Jest to pierścień ziemskich magów. Dziękuję Ci, ale… czy mogę go nosić, jak nie znam się na czarach? -
Andrzej_Duda
Hmmm… To prawda! Takie pierścienie miał każdy czarodziej jakiego widziała do tej pory Serpentyn… No, poza Mistykiem. Nawet tamten Stephen z innego wymiaru miał go na palcu, choć jego był dość widocznie innego kształtu, co zapewne wynikało z tego, że jest z innego wymiaru tak jak jego właściciel. Tylko ciekawe czemu go podarował jej? Jak sama trafnie zauważyła, samemu Mistykowi przydał by się dużo bardziej niż jej.
Kochany Serpentyn odpowiedział jej troskliwie:
-Ależ oczywiście, że możesz go nosić, moja droga. I już teraz Ci zdradzę… Że planuję Cię trochę poduczyć. Z tego co wiem, to prawie każdy może się nauczyć czegoś prostego z kategorii magicznych sztuczek, jeśli ma odpowiednio silną wolę… A jestem pewien, że tego masz pod dostatkiem. Zgodzisz się, moja droga? -
Woj2000
Trzeba przyznać, że Mistyk ją teraz autentycznie zaskoczył. Uczenie magii nieorganicznej istoty… Przecież to bezprecedensowe!
-Oczywiście, że się zgadzam! - krzyknęła rozentuzjazmowana, prędkim ruchem nakładając pierścień i krótko przytulając ukochanego - Tylko… czy to o silnej woli dotyczy też Klejnotów i innych nieorganicznych istot? -
To coś takiego niezwykłego, że tylko on mógł wpaść na taki niebywały pomysł!
Kiedy Serpentyn nagle odezwała się głośniej, odruchowo się cofnął w zaskoczeniu. Otrząsnął się dopiero chwilę po przytuleniu od swojej ukochanej, po czym odpowiedział z lekką dozą niepewności w głosie:
-Hmmm… Tak właściwie, nie natknąłem się na żadne informacje o czymś takim w którejś z ksiąg naszego gospodarza… Ale nie oznacza to, że nie powinniśmy choćby spróbować. Kiedy byś była gotowa zacząć? -
W odpowiedzi sama Serpentyn lekko się uśmiechnęła i odpowiedziała już spokojnym głosem, wciąż go przytulając:
-Kiedy ci tylko pasuje. W końcu… i tak nie mam jak lepiej poświęcać tutaj mojego czasu.
Po czym w się od niego ,odkleiła" i stanęła przed nim, oczekując na jego reakcję. -
Ten przez chwilę oparł podbródek o przestrzeń między swoim kciukiem i palcem wskazującym, po czym odpowiedział łagodnie swojej ukochanej:
-Hm… Wiesz co? Ja znajdę kilka stosownych ksiąg w archiwach Pana… Doktora, a potem zaczniemy po trochu się uczyć, dobrze? -
Słysząc najwidoczniej ułożony już plan Mistyka dotyczącej jej przyszłej magicznej edukacji, odpowiedziała spokojnie, acz wesoło, jednocześnie opierając się o regał z książkami:
-Dobrze, nie ma problemu. Jeśli chcesz, mogę ci pomóc szukać tych książek… -
Mistyk natomiast szybko skoczył w kierunku Serpentyn i delikatnie, ale dość drastycznie odsunął ją od regału, po czym powiedział, starając się zachować łagodny ton:
-Kochanie… Może jednak sam się tym zajmę, dobrze? I… Może lepiej nie dotykaj niczego jeśli nie będzie takiej potrzeby, dobrze? -
Kiedy została odsunięta przez niego, szybko pojęła, o chodzi, i zarumieniła się ze wstydu i z tego, jaką popełniła głupotę. W końcu nie można po prostu opierać o tak starożytne i cenne księgi!
-Och… przepraszam. - odpowiedziała zakłopotana - Nie będę niczego dotykać, obiecuję. -
W końcu nie tylko można je w ten sposób uszkodzić, ale także… No… Zniszczenie jakiegoś magicznego artefaktu na pewno ma poważne konsekwencje, prawda?
-Dziękuję, kochanie. Czyli teraz już, że tak powiem, będziesz mogła się zająć sobą sama, tak? - spytał się uspokojony -
-Tak, kochanie. - odparła, starając się utrzynać dawny fason, jednocześnie próbując zamaskować wciąż obecne zawstydzenie swoją nieostrożnością - Nie będę nikomu wadzić, obiecuję.
-
-Dziękuję za zrozumienie, skarbie. Kocham Cię. Skoro wiem co byś odpowiedziała… Znikam. - powiedział, po czym zakrył się swoim płaszczem i go puścił, po czym rozpłynął się w powietrzu razem z nim, zostawiając Serpentyn samą z sobą i biblioteką pełną starożytnych tomów magii.
-
Uświadamiając sobie, że została sama w tej części obszernej biblioteki, postanowiła dalej się po niej rozejrzeć, by zabić czas i dowiedzieć się więcej o części rezydencji, w której przez cały okres pobytu rzadko bywała. Dlatego też przez chwilę popatrzyła się na miejsce, z którego zniknął Mistyk, by potem ruszyć dalej wgłąb biblioteki, ciekawa, co tam uda się znaleźć.
-
O ile większość biblioteki po jakiej chodzi Serpentyn jest obszarem otwartym dla wszystkich, to nie da się zaprzeczyć, że nie ma tu nic ciekawego, jeśli dodatkowo wziąć pod uwagę zakaz Mistyka, żeby niczego nie dotykać jeśli się nie ma co do tego uzasadnienia. Jednakże… Teraz Serpentyn zobaczyła, że na końcu ślepego zaułka w którego stronę idzie, znajduje się z nieokreślonych powodów… Pociągające… Lustro.
-
To jest dosyć i interesujące, jednak… naprawdę niepokojące. Czemu ten, wydaje się, zwyczajny przedmiot, tak ją interesuje? Jednak po krótkiej chwili wszystko staje się jasne - nadal znajduje się przecież w magicznej bibliotece w równie magicznej posiadłości czarodzieja.
Starając się znaleźć w sobie pokłady silnej woli, Serpentyn próbuje odwrócić się i odejść dalej, chcąc w ten sposób być wierną obietnicy o nieruszaniu niczego. -
Serpentyn z pewnością postąpiła dobrze, poprzez zdecydowanie o zignorowaniu lustra i pójściu dalej. Problemu by nie było, gdyby nie fakt… Że po przejściu kawałka trasy, ponownie natrafiła na ślepy zaułek z podejrzanie interesującym ją lustrem. W tym miejscu zdecydowanie jest aż za dużo magii, choć powodzenie tego byłoby truizmem.
