Dodge City
-
Barman nie pytał, barman rozumiał i napełnił Twoją szklankę. No i chciał zarobić, w końcu za jednego takiego drinka żądał aż dwóch srebrników.
-
Upił prędko swój kieliszek i odstawił go. Tym razem zamówił coś tańszego, byle by mógł się zapić, ale nie za zaporową cenę.
-
Najzwyklejsze w świecie piwo brzmiało jak plan, zwłaszcza że za pełny kufel musiałeś zapłacić tylko pięć miedziaków.
-
A więc piwo było planem i to dobrym planem. Porzucił drogie drinki i teraz zamówił piwo.
-
Nie tak dobre, ale tańsze i bardziej swojskie… Całą wypłatę masz zamiar przepierdolić na uchlanie się w saloonie? Dość dobry plan.
-
Tak, James miał zamiar całą swoją wypłatę przepierdolić na uchlanie się w… Moment.
James miał zamiar całą swoją wypłatę przepierdolić na uchlanie się w saloonie. Nie taki był plan. Dopił ostatnie piwo z tych, które zamówił i chwiejnie wyszedł z baru, kierując się do mieszkania jakie wynajmował w Dodge. -
Dotarłeś tam, choć nie bez przeszkód, alkohol zrobił swoje. W środku było pusto, a nie licząc cienkiej warstwy kurzu na kilku meblach, jakie posiadałeś, nic się tutaj nie zmieniło od Twojej ostatniej wizyty.
-
Zaległ na łóżku i wtulił głowę w materac. Nie miał zamiaru podnosić się z leżyska przez następne kilka godzin.
-
I tak też się stało. Gdy się obudziłeś, na zewnątrz była już ciemna noc.
-
Nawet jego własny sen lubi płatać mu figle, budząc go w środku nocy. Wybornie. Gdy podnosił się z łóżka, poczuł jak jego żołądek upomina się o porcję pożywienia, bo faktycznie Szuler nie jadł wiele od czasu powrotu z Kanionu. Westchnął i sprawdził czy miał choć trochę drewna, którym mógłby napalić w piecyku.
-
Było drewno, był również węgiel, a także woda i różne rodzaje jedzenia, którymi mógłbyś zaspokoić swój głód, jak wołowina, wieprzowina, drób, ser, chleb i wiele warzyw.
-
Podrapał się po głowie. Skąd w jego mieszkaniu mogły się wziąć zdatne warzywa? Nie przypominał sobie by w ostatnim czasie je kupował. Chyba, że był jednym z tych, którzy po pijaku nie zajmowali się czymś tak popularnym jak tańczenie nago przed pałacem Hoodoo albo bicie najbliższych, tylko dla odmiany odwiedzali warzywniak.
-
To, czy warzywa nadawały się do spożycia było tu kwestią dyskusyjną, one po prostu były, a nie narratorowi oceniać, czy można je zjeść bez ryzyka.
-
Cóż… Napalił w palenisku i postawił garnuszek z wodą na piecu. Czekając na zagotowanie się wody, wziął w dłoń kilka pasków suszonego mięsa i zaczął je pogryzać.
-
Ni to smaczne, ni to pożywne, ale do podróżnego jedzenia zdołałeś się już przyzwyczaić. Zdążyłeś zjeść dwa takie, gdy woda była gotowa.
-
Odszukał herbatę i przygotował sobie kubek gorącego naparu. Siedząc tak i popijając napój, myślał. Niekoniecznie o rzeczach, które sprawiały mu przyjemność. Chcąc zabić trapiące myśli, wyjął talię i zaczął ćwiczyć jeden z karcianych trików - polegał na tasowaniu w ten sposób, by rozdanie formalnie wyglądało w porządku, ale w rzeczywistości dało rozdającemu najlepsze z kart.
-
Herbata smakowała bardzo dobrze, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, jak długo piłeś samą wodę, będąc w drodze z i do Diabelskiego Kanionu. Tasowanie kart już gorzej, ale w miarę jak pozbywałeś się resztek snu ze swojej głowy, umysł stawał się coraz bystrzejszy, więc i wykonywanie karcianych sztuczek przychodziło Ci dużo łatwiej.
-
Spędził tak jakiś czas, czując narastający bezsens tego wszystkiego. Jeżeli ten dzień będzie wyglądał jak wszystkie inne, to James pewnie pójdzie do sklepu, uzupełni amunicję, może wyczyści broń. Po tym pójdzie do baru i będzie tam zbijał fortunę na kartach. Ale i to po co? Jeść, pić, grać, czasem strzelać. Jaki jest sens w ciągłym prowadzeniu tego bezsensownego kręgu? Nie ma na co wydawać pieniędzy, ani nie ma z kim się nimi dzielić. Każdy kolejny dzień jego życia jest tak samo pozbawiony jakiegokolwiek znaczenia i sensu. Tępo wgapił się pół-pusty kubek. Po co to wszystko? Dopił napar i rzucił cynowym naczyniem o ścianę. Czy jest możliwe by opuścić tą spiralę? Położył się na łóżku.
// Ty się Kubuś nic nie martw, ja mam plan. Nie obraził bym się za time skip do rana. //
-
I tym niewesołym akcentem skończyłeś swoje rozmyślania, bo sen nadszedł znów równie niespodziewanie, jak wcześniej Cię opuścił. Tym razem, gdy się obudziłeś, był już ranek.
-
Normalna, ludzka chciałoby się powiedzieć, godzina. Wyszedł z łóżka i przebrał ubrania. Przemył także twarz, która pewnie niewesoło wyglądała po wczorajszym piciu. Świeży udał się do sklepu, ściskając w dłoni tą część nagrody, której nie spił w barze.
