Trzewia
-
- Dawaj! - Krzyknął do młodej doskakując z ciosem do przeciwnika. Tym razem od lewego dołu do prawej góry. Nawet jak uniknie to nadzieje się na broń młodej.
-
I tak też się stało, ostrze włóczni przebiło się przez jego klatkę piersiową, a on upadł na kolana. Jeśli jeszcze nie zginął, to już tylko kwestia czasu.
-
Postarał się zdekapitować go. Widział już wojowników, którzy nawet z wyprutymi flakami przyparci do ściany byli w stanie walczyć. Jeśli udało się zdekapitować demona, uniósł czerep do góry pokazując go widowni na każdej z trybun i rzucił go na najbliższą. Przedstawienie musi trwać. - Młoda, teraz idziemy walczyć z małpą. Trzymaj ją się na odległość i unikaj jej ciosów, paruj tylko jak nie możesz unikać. Nawet przyjęty na tarczę cios tego bydlaka może ci strzaskać kości. Celuj w ścięgna, kolana i ogólne łącznia, unieruchomienie to połowa sukcesu. A teraz przygotuj się do walki, odciągniemy trochę potworka. - Dał jej szybkie wytyczne, odłożył na chwilę krótki miecz do pochwy. Chwycił jeden z toporów demona, wyważył go w dłoni, przycelował, poczekał na moment, aż bestia przestanie być w zwarciu z jego podkomendnym i rzucił z całej siły w potwora, chcąc po prostu trafić, lokacja była drugorzędna. Chwycił drugi topór, znowu celując. - Te, małpia morda! Może ze mną się sprawdzisz, co? - Krzyknął chcąc ściągnąć wroga na siebie.
-
Udało Ci się, Demon nie stawiał w ogóle żadnego oporu, jedynie rechotał upiornie pod nosem, co przerwało dopiero gładkie cięcie Twojej klingi, która oddzieliła jego głowę od ciała. Tłum na ten widok reagował różnie, jedni byli w szoku, nie wierzyli, że jeden z ich czempionów przegrał z gladiatorem, który dopiero co zawitał na arenę, innych to wyraźnie cieszyło, najwidoczniej szybko zmieniali swoich faworytów lub wiedzieli coś, czego Ty nie…
Rzut się powiódł, ale odbił się od potwora, trafiłeś akurat tam, gdzie miał na sobie pancerz. Mimo to zwróciłeś jego uwagę, a Demon obnażył wielkie kły i warknął, uderzając pięściami przednich kończyn o ziemię. Zapewne rzuciłby się na Ciebie, gdyby nie Lartah, który błędnie zinterpretował Twoją interwencję, wmieszanie się do jego walki. Wykorzystał on rozkojarzenie Demona, aby zadać mu solidny cios w szczękę i wyłamać kilka zębów. Ból i adrenalina uderzyły wielkiej małpie do łba wraz z wściekłością, ponownie odwróciła się do swojego oponenta i oddała cios, o wiele silniejszy, niż ten, który Upadły jej wymierzył, odrzucając go na kilka metrów. Ten jednak od razu wstał i rzucił się do ataku, podobnie jak jego oponent. -
- Debil… - Skomentował zachowanie Upadłego, który kiedyś był orkiem. - Laeri, masz tu topór, porąb to kończyny tego czegoś i rozrzuć je w różnych miejscach areny, coś mi w nim nie pasuje. Potem dołącz do mnie i Lartaha w walce. - Wręczył jej broń demona i wrócił do swojego wysłużonego krótkiego miecza. Ma sztylet i krótki miecz, do tego jego zbroja jest tylko punktowa, a ataki przeciwnika opierają się na sile, nie celności, więc będzie unikał. Zaszarżował na małpę chcąc ją oflakować i skoczyć jej na plecy, wbijając miecz w nieosłonięte punkty, najlepiej w kark.
-
//Jakbyś miał wątpliwości co do słuszności tego odpisu, to odsyłam do grafiki małpiszona.//
Plan był świetny. Wręcz doskonały. Spalił na panewce w chwili, gdy wskoczyłeś na wielkiego Demona, bo zdałeś sobie sprawę, że on nie ma słabych, nieopancerzonych punktów, zbroja zdawała się w niego wrastać, być niczym druga skóra, co sprawiało, że mógł się poruszać, a jednocześnie być przy tym niewrażliwy na ciosy. Jedynie jego oczy i pysk były odsłonięte, ale uderzenie w te miejsca będzie o wiele trudniejsze, zwłaszcza że małpa dawała sobie teraz radę ze swoim przeciwnikiem jedną ręką, drugą robiąc potężne zamachy w pancernej rękawicy z kastetem, chcąc strącić Cię ze swojego grzbietu. -
Dalej trzymając się bestii, starał się robić uniki przeskakując z jednego miejsca na drugie, tak by bestia nawalała sama siebie.
-
Podziałało, potwór był rzeczywiście tak głupi, na jakiego wyglądał, ale nie robił sobie w ten sposób krzywdy, zdawał się w ostatniej chwili powstrzymywać od ciosu, gdy ten miał spaść na łeb. Lartah przynajmniej radził sobie teraz dużo lepiej, dzięki Twojej dywersji zdołał zacisnąć obie łapy na szyi wielkiej małpy, a ta przestała poświęcać Ci uwagę, chcąc się uwolnić z tego morderczego uścisku, który z chwili na chwilę wyduszał z niej życie.
-
Wspiął się wyżej szukając luki w pancerzy i starając się tam wbić krótki miecz. Jak nie ma z przodu to spróbował z oczodołami.
-
Luk w pancerzu nie było wiele, ale w końcu jakąś odnalazłeś. Żeby sięgnąć jakichś ważnych organów przez warstwę grubego i szorstkiego futra, skóry, tłuszczu i mięśni musiałbyś wbić go po samą rękojeść, a może i jeszcze głębiej, ale potwór nie miał zamiaru Ci na to pozwolić: Gdy tylko poczuł ból, jaki wywołał Twój atak, puścił Upadłego i jednym ciosem strącił Cię ze swojego grzbietu, ale piasek na szczęście zamortyzował upadek. W tym czasie Lartah zdołał dojść do siebie i wznowił kotłowaninę z wielką małpą, teraz jednak zdawał się wygrywać.
-
Ponowne wspięcie się na małpę byłoby głupie. Mógł jakoś pomóc Lartahowi w walce?
-
Ponowne wspięcie się na małpę byłoby głupie. Mógł jakoś pomóc Lartahowi w walce?
-
Nie, a przynajmniej nie teraz, zwłaszcza że obaj mogę Cię nawet nie zauważyć i przypadkiem zmiażdżyć lub uszkodzić w inny trwały sposób. Tymczasem Upadła dokończyła ćwiartowanie pozbawionego wcześniej łba Demona, został więc już tylko, nie licząc małpy, ich przywódca, a choć miał przeciwko sobie aż dwóch oponentów, to nie zdawał się ani trochę zmęczony czy zepchnięty do defensywy.
-
Machnął w kierunku młodej i pokazał na dowódcę. Samemu poprawił broń w rękach, wziął kilka wdechów i zaszarżował na Upadłego, gdy ten się od niego odwrócił.
-
Ano, nie odwrócił się, umiejętnie osłonił się przed Tobą, gdy kilkoma ciosami zmusił jednego z Twoich podwładnych do cofnięcia się akurat w to miejsce, które stało Ci na drodze. Zresztą, czy rzucenie się na niego we czwórkę to dobry pomysł? Już tamci dwaj potrafią ograniczyć sobie możliwość manewru, więc co dopiero, gdy będzie Was dwa razy więcej.
-
- Kerion, powinieneś go flankować, kiedy twój partner jest w zwarciu. Na tym polega współpraca w czasie walki, a nie jesteście półmagami by robić Zmiany. - Pouczył młodego. Zmianą nazywało się technikę walki, gdy jeden z wojowników brał na siebie całą uwagę przeciwnika, by ten drugi mógł użyć zaklęcia czy innego rodzaju umiejętności, która wymaga czasu. Następnie na ustaloną komendę wojownik odskakiwał, a mag wykonywał swoje. Sendemir czekał spokojnie, dalej uważny, by ktoś mógł mu zaatakować plecy. Obserwował walki swoich ludzi, co jakiś czas patrząc na odrąbaną głowę demona, czy kałużę po Magmowcu.
-
Na pewno był wdzięczny za to, że powiedziałeś mu to właśnie teraz, na sam koniec starcia. Zresztą, herszt przeciwnej drużyny też nie dawał się łatwo flankować, jego stopy były równie szybkie jak dłonie trzymające miecze, sprawnie wycofywał się, nacierał, uskakiwał lub w inny sposób zmieniał pozycję, byleby tylko mieć dwóch swoich oponentów przed sobą. Żaden z trzech wojowników nie dawał po sobie oznak zmęczenia, ale jednak widziałeś, że to nie Twoi podwładni biorą górę w walce.
Lawa nie rozlewała się zbyt szybko, musielibyście walczyć tu jeszcze z godzinę, aby być nią zagrożeni. Głowa zaś była i leżała, jak na odcięty czerep przystało, obok jej zaś oba topory Demona i jego rozczłonkowane ciało. -
- Kerion, powalcz jeszcze trochę, odejdź i odpocznij, możesz pomóc w walce ze zwierzakiem, zastąpię cię. - rozkazał Sendemir, po czym przygotował się do walki. Musi się w końcu zgrać z nowym oddziałem, a czy jest coś lepszego niż walka ramię w ramię z każdym po kolei? Leari i orka już obskoczył, zostali Kerion i ten tu, niby materiał na Herolda. Przekonamy się. Krótki miecz to nie ulubiona broń Sendemira, ale nada się, tym bardziej duecie będzie może i lepsza niż włócznia.
-
//Pamiętasz, że Magii raczej nie powinieneś używać, tak?//
-
\ roztopienie piasku pod stopami wroga to za bardzo?
