Londyn
-
Antek:
Trafiłeś, a to coś spadło z sufitu. Poznałeś tego Zombie, nazywali to Wampirem ze względu na fakt, że miały dziwne nosy, podobne do tych, jakie mają nietoperze, czerwone oczy, były aktywne nocą, miały wielkie kły i żywiły się nie mięsem, a krwią. Ten konkretny był opity jak kleszcz, krew, której nie zdołał przetrawić, wylewała się z ran na brzuchu, gdzie trafiły Twoje kule. Gdy biegłeś do wyjścia, słyszałeś kolejne spadające ciała, a zamykając drzwi dostrzegłeś w sumie tuzin innych Wampirów. Na szczęście były najedzone, nie musiałeś obawiać się ich ataku, zwłaszcza że były dość powolne i ospałe.
Vader:
Były łącznie trzy grupy grających, każda przy innym stoliku. W jednej było tylko trzech graczy, w pozostałych po pięciu. -
- No żesz kurwa mać, a mogłem wziąć strój łowcy czarownic i drewniane kołki! - pomyślał, po czym zaczął szukać czegoś, co mogłoby się nadać na barykadę na wypadek, gdyby Wampiry jednak zdecydowały się na atak.
-
Same drzwi były wystarczająco solidnie, zamknięcie ich od zewnątrz powinno załatwić sprawę.
-
Skoro zabezpieczył się z dwóch stron, to w spokoju będzie mógł coś zjeść. Wyciągnął z plecaka puszkę zupy i chwilę ją potrzymał nad ogniskiem, żeby zrobiła się ciepła.
-
Trwało to kilka minut, a nie było to zbyt komfortowe przygotowywanie posiłku, ponieważ towarzyszyły mu odgłosy uderzenia pięściami i skrobania pazurami o metalowe drzwi.
-
Otworzył puszkę zupy i zaczął jeść najszybciej jak może, przy okazji próbując się nie zakrztusić. Gdy skończył, wyciągnął Glocka i wycelował w drzwi.
-
Potwory wciąż się przez nie przebiły, a Ty nie masz pewności, czy zrobiłaby to kula, gdybyś spróbował teraz wystrzelić ze swojej broni.
-
Wciąż celował w drzwi. Nie wiadomo, przez ile metalowe drzwi się jeszcze utrzymają.
-
Zbliżył się do jednego ze stolika.
-Długo już tutaj gracie? -
Antek:
Wystarczająco długo, że Wampirom znudziło się uderzanie w nie, bo dźwięki ucichły.
Vader:
- A co? - zapytał jeden, jako jedyny podnosząc na Ciebie wzrok zza swoich kart. -
Odetchnął z ulgą i schował Glocka do kieszeni. Sprawdził, ile drewna jeszcze zostało, bo mógłby przygotować kolejną barykadę, umieszczoną przy metalowych drzwiach na wypadek, gdyby Wampiry znowu odzyskały entuzjazm do nawalania w drzwi.
-
Drewna zostało co najwyżej na ognisko czy kilka kolejnych pochodni, nie masz co myśleć o tym, aby barykadować drzwi.
-
- A to, że szefuncio w Londynie kazał zebrać mi mężczyzn na kolejną misję. I mam nadzieję, że dobrze trafiłem.
-
Spróbował wyjrzeć przez okno i sprawdzić, co się dzieje na zewnątrz.
-
Vader:
Żołnierz prychnął pod nosem.
- Ta, już to widzę. Co to niby za misja?
Antek:
Zapewne noc, ciężko stwierdzić po tym, jak zabarykadowałeś je przy użyciu mebli. -
- Dosyć istotna, skoro sam mam wybierać ludzi - uciął pytanie.
-
Żołnierz rzeczywiście zamilkł, oczekując na jakieś szczegóły, podobnie jak reszta. Teraz już tylko podoficerowie zgrupowani przy jednym ze stolików grali dalej, ich najwidoczniej nie obchodziła ta cała misja.
-
- O wszystkim powiadomię zainteresowanych przed wyruszeniem. Mam już Technika, Komandosów i Medyka, Snajper może być, albo nie być, z nim nie wiadomo. Wy zapewnilibyście siłę ognia.
-
- Czyli Twoja Drużyna A byłaby od zbierania nagród, a piechota od umierania i robienia za mięso armatnie, tak? Znajdź sobie jakichś innych frajerów albo bandę świeżaków, z nami nie ma tak łatwo.
-
- Jeżeli swoje umiejętności bojowe streszczasz do “wchodzę na pole bitwy i umieram”, to spoko. Jednakże zastanawia mnie, dlaczego zrównałeś resztę ze sobą.
