Popielna Grań
-
Skinęła głową i odwróciła od Ciebie wzrok, co oznacza, że możesz odejść, ale równie dobrze zadać jakieś pytanie bądź porozmawiać z tymi Mrocznymi Elfami, na które, chcąc czy nie, będziesz skazany przez kilka najbliższych miesięcy, jeśli zsumować cały czas, jaki potrzebny jest na dotarcie do najbliższego portu, gdzie przybił ich okręt, dostanie się do fortecy Gryfów, powrót do portu, a później tutaj. Nikt rzecz jasna nie zmusza Cię, abyś zaczął ich szanować, jednak im lepiej będziecie się znać, tym większe szanse na to, że wszyscy osiągnięcie cele, których pragniecie.
-
Nie potrzebował nauczyć się szanować mroczne elfy, bo już jako tako to robił. Kilka razy walczył razem z nimi na froncie, do tego mieli magię, której Sendemir, nawet jako człowiek, pożądał. Może jego Pani będzie łaskawa i da mu możliwość nauczenia się jej? Może da się przemienić jakoś organizm Upadłego, by i Magię Mroku mógł obsługiwać? Podszedł do Elfów. - Moja godność Sendemir dziesięć tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąty drugi, Pierwszy Kompanii Popielnej Grani, pokorny sługa Pani Azer`Khalit, świeżo upieczony czempion Trzewi, weteran wojenny. - Przedstawił się zgodnie z wyrobioną przez lata formułką, miłym i ciepłym głosem, jakby przyjaznym. - Jak walczycie, z jakiej broni korzystacie, jakiej taktyki używacie i kto dokładnie będzie naszym przeciwnikiem? Wywiad donosił jaki rodzaj sił przeważa w jednostce? Musze odpowiednio dobrać grot i rodzaj włóczni ze względu na rodzaj pancerza. To samo z tarczą. - Dodał natychmiastowo głosem przenikliwym i zimnym jak lód. Był weteranem, wolał się odpowiednio przygotować.
-
- Walka nie będzie Twoim zadaniem. - odparł Książę-Admirał, który, w przeciwieństwie do Ciebie, nawet nie próbował udawać ciepła czy przyjaznych zamiarów. W jego mniemaniu łączyły Was zapewne jedynie interesy. - A przynajmniej nie z szeregowymi pachołkami, którymi zajmą się moi korsarze i żołnierze. Tak jak splądrowaniem skarbca. Ty masz jedynie wyciągnąć z wilgotnych lochów kogoś, na kim widocznie zależy Twojej pani.
-
- Liczę na owocną współpracę. Teraz jak i prawdopodobnie w przyszłości. - Odrzekł i ruszył uklęknąć przed swą Panią. - Pani, wiem iż to nie takt… Ale jest to związane z misją, na którą mnie posyłasz. Chciałbym odebrać nagrodę obiecaną mi przed wyjazdem. - Wygłosił płaszcząc się. Miał na nią pomysł i pomógłby mu znacznie nie tylko w tej misji, ale i w ogóle życia.
-
//Skąd pomysł, że masz wyższą pozycję? On chciał Ci powiedzieć, że jesteś tylko trepem, który ma wejść, wyciągnąć kogoś stamtąd i wyjść, a nie uświadomić Cię, że jesteś jakąś szychą.//
-
//
Czekam aż będę mógł się wywyższać… A teraz edit. -
//Gwarantuję, że po tej misji na pewno będziesz mógł kimś pomiatać. Tylko od Ciebie i od podjętych wyborów zależy, jak wiele osób to będzie. Szanujmy się, tylko Ty tu grasz, muszę Ci się jakoś zrewanżować, że w ogóle masz ochotę.//
Zaskoczyłeś ją tym, a to zaskoczenie oraz obecność tutaj osób postronnych sprawiły, że uśmiechnęła się do Ciebie, najwidoczniej przychylając się do prośby.
- A jakiej to nagrody pragniesz, Sendemirze? - zapytała, przechodząc wokół Ciebie, mówiąc to głosem, który przyspieszył Ci nieco bicie serca. -
// Serio tylko ja tu gram? xD Nawet nie zauważyłem//
- Myślałem o tym w trakcie drogi, analizując walkę z Trzewi. To co poszło dobrze i to co poszło gorzej. Najbardziej przydałby mi się magiczny artefakt, bransoleta, która w zamian za odrobinę energii użytkownika generuje zbroję o wytrzymałości pełnej zbroi łuskowej z pełną skórznią, włócznię i tarczę. Mana zużywana by była tylko do przyzywania i odsyłania ekwipunku, albo najważniejszej funkcji, czyli naprawy. Naprawa korzystałaby z energii magicznej, ale pozwalałaby na natychmiastową rekonstrukcję strzaskanej tarczy czy naostrzenie stępionej włóczni. Dodatkowo poszczególne elementy tego “Etherycznego ekwipunku” można by wzywać i odsyłać niezależnie od siebie, na przykład tylko tarczę, tylko włócznią i tak dalej. Przyzwanie i odesłanie trwałoby jakieś pół minuty na całość, na poszczególne elementy odpowiednio krócej. Oczywiście artefakt byłby przypisany do mnie by zapobiec kradzieży. Jakby doszła do tego jeszcze opcja modyfikacji długości włóczni i tarczy, zostałbym prawdziwie pobłogosławiony. - Piękny umysł z Sendemira z głowy wyrecytował wszystkie specyfikacje tego, co chciał otrzymać, nadal klęcząc. -
//Był ktoś i dostał bana, Antek zrobił postać i jej nie ruszył, Radio obiecał Krasnala, ale nie zrobił, Vader kiedyś odpisywał, ale teraz nie ma czasu, a Ether porzucił tak ze trzy postaci, które zrobił jako pierwszy.//
- Czy nie sądzisz, że prosisz o wiele? - zapytała, a to, że nie odrzuciła Twej prośby od razu oznacza, że jest w stanie stworzyć lub zdobyć coś takiego. -
Milczał przez chwilę, myśląc co powiedzieć. - Nieostrzony miecz z czasem rdzewieje. Chcę tylko upewnić się, że z czasem będę bardziej użyteczny dla Pani. - Odrzekł zgodnie z prawdą.
// Ten typ, co dostał bana to było multi Czerwonki/Izy/chuj wie kogo jeszcze -
//Ta, to akurat wiem.//
Pokiwała głową i lekko się uśmiechnęła.
- Wybierz dowolny oręż ze zbrojowni, abyś nie musiał polegać tylko na swojej nagrodzie, a potem przyjdź po nią, nim wyruszycie w podróż. -
- Jesteś zbyt łaskawa dla tak niskiej istoty jak ja. - Pokłonił się jeszcze mocniej, przyciskając czołem do posadzki, po czym wstał i ruszył do zbrojowni, by wybrać coś.
-
Do porachunków z sąsiednimi Demonami, obrony włości przed ewentualnym wypadem Leśnej Straży czy wreszcie w wypadku podjęcia wyprawy przeciwko ludziom, Wampirom, Elfom czy Krasnoludom - Popielna Grań posiadała okazałą zbrojownię, gdzie kowale, tak ludzie, jak i Demony, składali swoje wyroby. Zakon Gryfa miał lepsze, dobrze o tym pamiętałeś, Krasnoludy i część Wampirów również, ale i tak był to porządny oręż, w którym mogłeś do woli przebierać, były tam rozmaite zbroje, elementy pancerzy, hełmy, kolczugi oraz broń biała wszelkiej maści.
-
Wziął krótki miecz, krótką włócznię i jakiś puklerz, najlepiej stalowy. Sztylet też przyda się.
-
Odnalazłeś to wszystko bez trudu, ponownie wyekwipowany, jak na najlepszego wojownika w Popielnej Grani przystało. Jesteś już gotowy do drogi, o tak nieistotne rzeczy jak prowiant czy wierzchowiec zadbają inni, od Ciebie zależy, czy udasz się od razu do swej Pani po nagrodę, porozmawiasz jeszcze z innymi Nadludźmi czy zrobisz cokolwiek innego.
-
Poszedł do swoich przydupasów łamane na podwładnych. - Wyruszam na misję, nie będzie mnie kilka miesięcy. Dbajcie o Popielną Grań i dawajcie z siebie wszystko. - Wyrzekł do całej czwórki.
-
- Co za misja? - zapytał Melechis. - I czemu tylko Ty?
-
- Dużo mrocznych elfów, Stalowych i wody. Do tego wrócę z kimś. Tyle mogę ci powiedzieć, by nie zdradzić tajemnicy służbowej. A wyruszam tylko ja, bo to cholernie niebezpieczne, Pani najpewniej nie chce was narażać, jako nowicjuszy. - Wyrzekł kolorując rzeczywistość, po czym uznając, że wypełnił swój obowiązek informacyjny wobec podwładnych i ruszył do swej Pani. by odebrać nagrodę.
-
Ten jedynie prychnął, a reszta nie miała zamiaru Cię zatrzymać. Ty zaś otrzymałeś dokładnie to, czego pragnąłeś, słowo w słowo. Moce Twej Pani, jak i innych Demonów, były naprawdę niezmierzone. Czasu na podziękowania jednak nie było, bo kazała Ci się spieszyć.
-
Skinął tylko głową przyjmując prezent. - Przyniosę ci chwałę. - Wyrzekł tylko i ruszył razem z elfami. Uznał, że w sumie dobrze zagaić rozmowę. - Te, tak w teorii, Upadły mógłby się nauczyć Waszej Magii? Były jakieś próby? - Zapytał Admirała.
