Los Angeles
-
//O nie, nie, nie. To najlepsza postać jaką kiedykolwiek stworzyłem w PBF i nie mam zamiaru jej tracić.//
Stęknął kiedy się podnosił, po czym poszedł do sali modlitw, niezmiennie zmotywowany do kolejnego powtarzania religijnych wersów. Dla niego świętych, a szalonych dla ludzi z poza zgromadzenia. -
//Czyli teraz zamiast wysadzić się granatem razem z Milicjantem każesz swojemu przydupasowi wysadzić się za Ciebie?//
Modlitwa przebiegła tak jak zawsze, spokojnie, zgodnie i jednostajnie. Gdy wybieraliście się na posiłek, pod świątynią znów zauważyłeś akolitę, choć innego niż ostatnio, ale i on miał do Ciebie pewnie tę samą sprawę, bo tylko skinął głową, nic nawet nie mówił, i ruszył przed siebie, najpewniej do siedziby Nawróconego. -
//Nie no, Nathan jeszcze nie oszalał na tyle by bezmyślnie poświęcać podwładnych. Jeszcze.//
Zapomniał po raz kolejny wyrazić swój gniew na akolitę, który traktował go jak chłopca na posyłki nie świadom odpowiedzialności i mocy jaka na nim spoczywała. Zamiast tego jest myśli zaprzątał wynik rozmowy Nawróconego i Mistrza. Jedynym sposobem by się o tym przekonać jest pójście i sprawdzenie osobiście. Tak więc poszedł za akolitą. -
//Fajny taki fanatyzm. Tak go nie za dużo, nie za mało. W sam raz.//
Trafiłeś do tego samego gabinetu, co ostatnio, gdzie spotkałeś Nawróconego i tego akolitę, który przyprowadził Cię tu za pierwszym razem.
- To Mike. - wyjaśnił Ci Nawrócony bez żadnych wstępów. - Idzie z Tobą, będzie dowodził wszystkimi akolitami, których Ci przydzielę, ale Ty dowodzisz nim… Ilu ludzi Ci potrzeba? Dwudziestu? Pięćdziesięciu? Stu? -
//Cofam to co napisałem. Może jednak jest do tego zdolny.//
Nie spodobała mu się rola jaką ma odgrywać poznany akolita. To zwykłe zwiększanie pośredników, a w czasie akcji to jedynie przysparza problemu. Naprawdę idzie jedynie po to by być jego papugą?- Czy jeśli Mike zginie, to akolici przechodzą pod moją komendę czy ma jakiegoś zastępce? - Co do liczebności oddziału to rozmarzył się słysząc liczbę “sto”. To przecież mała armia. Ale nie, nie sądził, aby tylu ich potrzebował. Właściwie to zależało od tego jakie dokładnie zadanie go czeka.
- A czy mógłbym poznać szczegóły misji? Łatwiej mi będzie oszacować liczbę ludzi.
- Czy jeśli Mike zginie, to akolici przechodzą pod moją komendę czy ma jakiegoś zastępce? - Co do liczebności oddziału to rozmarzył się słysząc liczbę “sto”. To przecież mała armia. Ale nie, nie sądził, aby tylu ich potrzebował. Właściwie to zależało od tego jakie dokładnie zadanie go czeka.
-
- Teoretycznie tak… W praktyce daleko im do takich obrońców wiary z jakimi już pracowałeś, więc nie zdziw się, że się na Ciebie wypną. Szanują tylko swoich. I mnie. A jeśli chodzi o misję, to masz przejrzeć odpowiednie teczki, które leżą na moim biurku, i zlikwidować ich, wszystkich. Chcę mieć tylko na to dowód, możesz też przyprowadzić ich żywcem tutaj.
-
- Cóż w takim razie myślę, że wystarczy mi 20 ludzi. Wezmę te dokumenty - Sięgnął po teczki. - Pójdę już. - Wyszedł z biura na zewnątrz i od razu zaczął czytać dokumenty
-
- Zaczekaj no. - powiedział, nim wyszedłeś. - Bierzesz też tych swoich ludzi? Ze swojego oddziału?
-
- Tak, przyda się ktoś z głową na karku - powiedział, wbijając szpile obecnemu akolicie
-
Albo nie załapał, albo dobrze maskował emocje przy swoim przełożonym, bo w ogóle nie zareagował na drobną obelgę.
- Potrzeba Wam transportu? Broni? Innego sprzętu? Lewych papierów Milicji? Mogę Wam to wszystko załatwić. - kontynuował Nawrócony. -
- Tak, przyda się coś czym wszyscy tam dojedziemy. Co do broni to ja i mój oddział mamy wszystko co potrzebne, nie wiem jak ci akolici, jeśli jeszcze tego nie zrobili to niech się dozbroją. I może przyda się trochę materiałów wybuchowych jeśli są dostępne.
-
- O nich się nie martw. Co do materiałów, to czego Ci potrzeba? Granaty? Bomby? Dynamit? Mam na zbyciu nawet trochę C4, jeśli uznasz to za konieczne.
-
-C4 rzecz jasna. Mam już dosyć ograniczeń jakie narzucają mam ściany budynków.
-
- Da się zrobić. Gdy robisz dla mnie nie martw się o sprzęt, pamiętaj na przyszłość. To wszystko? Jeszcze jakieś życzenia? Albo pytania?
-
- Nie, żadnych. Pójdę już - Wyszedł i od razu zabrał się za czytanie dokumentów.
-
Pokiwał głową i pozwolił Ci wyjść. Dokumenty były ciekawe, każdy zawierał informacje personalne, ale też dane o obecnym miejscu zamieszkania czy rodzinie danej osoby. Z takimi informacjami zadanie naprawdę będzie proste.
//Nie mam obecnie czasu na dłuższy odpis, zrobimy to w takiej formule, że zbierzesz ekipę i ruszycie pod pierwszy adres, a ja opiszę wtedy dokładniej daną postać.// -
Poszedł poszukać członków oddziału, aby przekazać im co muszą robić.
-
Zebrałeś ich dość szybko, a nową misję przyjęli z entuzjazmem, mogli przecież nie tylko wykazać się w boju przed resztą społeczności, ale i liczyć na jakąś ciekawą przygodę, w końcu gdy jest się tyle czasu na froncie, ciężko później wrócić do zwykłego życia w bazie, nawet jeśli jest się tak zdyscyplinowanym jak oni. Po jakimś czasie, gdy wszystko im wytłumaczyłeś, a oni nie mili pytań, dostrzegłeś bandę akolitów, która szła w Waszym kierunku. Faktycznie, Nawrócony zadbał o ich wyposażenie, praktycznie każdy miał broń boczną w postaci pistoletu lub rewolweru, jakiś nóż czy inną broń białą do walki na krótkim dystansie czy do likwidowania przeciwników bez robienia zbędnego hałasu, a za broń główną służyły pistolety maszynowe, obrzyny i strzelby, a kilku miało karabinki automatyczne, a jeden dysponował nawet bronią snajperską z prawdziwego zdarzenia.
-
W chwili kiedy akolici się zbliżali zagadnął do jednego ze członków oddziału:
- Widzisz tych pozerów? To już nie to samo co kiedyś. Coraz mniej prawdziwych obrońców wiary. Nie było cię wtedy, ale na samym początku apokalipsy widziałem najwytrwalszych bojowników, jakich nosiła Ziemia. Dosłownie dochodziło wtedy do cudów. Jak choćby ten… jak mu było? A, Bill. Mówiliśmy na niego Dziki Bill Hickok bo gdziekolwiek siedział, uparcie zajmował miejsce plecami do ściany. No więc ten Bill… - zauważył, że akolici już się zbliżyli, więc nie chciał opowiadać tego przy nich. - Zresztą później ci powiem. - Zwrócił się do akolitów. - To wszyscy? Możemy ruszać? - Wodził wzrokiem czy nie ma gdzieś Mike’a który miał dowodzić.
-
To właśnie on szedł na czele tego oddziału, jeśli możesz tak nazwać tę śmieszną zbieraninę, i skinął Ci głową.
- Dwaj moi ludzie mają w plecakach materiały wybuchowe, o które prosiłeś.
