Ervell
-
Jakkolwiek miły, nie był to komplement jaki chciał usłyszeć.
- Coś kojarzę. Wspomniał że byliście… znajomymi. -
— Aale masz minę. Aż tak źle? — Zaśmiała się. — Chodź, pójdziemy na piwo czy coś.
-
- Po prostu z każdą chwilą dowiaduje się o życiu prywatnym mojego ojca rzeczy, których zdecydowanie bym nie chciał. - westchnął - Tak, chodźmy na piwo.
-
— Cały czas? Jak to? Przecież byłyśmy tylko trzy. Kto ci niby o nim gada?
Wszystko było na swoim miejscu. Ruszyli do wyjścia. -
- Po prostu ilekroć ktoś rozpoznaje mojego ojca, rozpoznaje go po reputacji największego casanowy jaki kiedykolwiek wpadł do krainy
-
— Czy największego? Nie wiem. Chyba kwestia tła. Wtedy byli głównie samobójcy i do tego geje.
-
- A teraz jak jest?
-
— Nie wiem. Ludzie mówią dziwne rzeczy.
Wyszli na zewnątrz. Wzięła go za rękę i skierowała się w stronę gospody. -
Pozwolił jej się prowadzić. Ciekawe czy tamci dwaj są jeszcze w karczmie.
-
Kiedy weszli do środka, usłyszał gwizdnięcie. Nie był to raczej podryw. Wypatrzył szybko Vince’a i jakiegoś kolesia siedzącego obok.
-
Podszedł wolnym krokiem do Vince’a.
- Cześć Vince. Wybacz, coś mnie zatrzymało. - zgadując po tym że przyszedł z Caer, nie musiał się zapewne bardziej tłumaczyć - Likho jeszcze jest, czy już poszedł? -
— Ładne to coś — rzucił koleś, brzmiący całkiem znajomo. — Siadaj, Caer.
Elfka machnęła ręką.
— A tam! Skoczę po piwa dla wszystkich. Rozsiądźcie się. Takie co zwykle, Likho?
Pokiwał głową. -
Skoro wszyscy byli na miejscu, dosiadł się do stołu.
-
— Przypomnisz mi, na czym skończyliśmy, LJ? — zapytał Likho.
-
- Miałem ci postawić piwo w zamian za wyciągnięcie nas z bagna. I oto jesteśmy.
-
— Ach. Myślałem, że gadać chciałeś. Musiało mi się coś pomylić.
Caer wróciła z czterema kuflami i usiadła obok LJa. -
- To przy okazji. - spróbował miejscowego piwa - Pogadać w końcu można zawsze. Wiecie może gdzie w okolicy znajdę Karty?
-
Smakowało całkiem dobrze i podobnie jak dziczyzna, której próbowałeś ostatnio, tak i piwo miało ziołową nutę.
— W wężowym parku są dwie. Ja kiedyś byłam w Talii, ale zrezygnowałam. -
- O, nie wiedziałem że tak się da. Czemu?
-
— Żeby móc się spotykać z takimi przystojniakami jak ty i nie musieć martwić, że ktoś mi się będzie w trakcie o karty dopraszał.
