Wielkie Równiny
-
-
-
-
-
Kuba1001 Chwilę zajęło, nim dotarło do niej, co do niej mówisz, ale wstała i posłusznie udała się z Tobą, z takim samym wyrazem otępienia na twarzy.
‐ A jej co się stało? ‐ zagadnął Cię jeden z najemników, młody mężczyzna, dość przyjaznym i współczującym głosem, jakby rzeczywiście przejmował się losem Twojej przyjaciółki. -
-
Kuba1001
I tak ruszyliście dalej, jadąc nieprzerwanie przez kilka godzin. Ten sam młodzieniec, którego zainteresował los Patricii, próbował pocieszyć lub chociaż czymś zająć, podobnie jak Ciebie, opowiadając Wam różne historie przez ten czas. Niezbyt pomogło, ale dobrze, że chociaż on się starał, pozostali najemnicy mieli gdzieś los jej i Twój, ich obchodziła tylko umowa.
‐ Cieszę się, że Ci pomogliśmy. ‐ powiedział młody rewolwerowiec, Jimmy Star, jak siebie nazywał, chociaż nie widziałaś, czy to jego prawdziwe personalia. ‐ I cieszę się też, że możesz nam pomóc. Na tym zadaniu się obłowimy, bo za dostarczenie tego przestępcy żywcem Szeryf Hodoo Brown, burmistrz Imperium, wyznaczył dwadzieścia sztuk złota, a dwójka Konstabli z okolicy dołożyła po tyle samo od łebka, co daje prawie sześćdziesiąt złotników. Nie pamiętam, czy na wszystkich pozostałych zleceniach zarobiliśmy tyle, co na tym jednym. -
RadiotelegrafistaCo by nie mówić, nawet polubiła rewolwerowca. Swoją gadatliwością przypominał jej teraz tą od Patrici, którą tak bardzo chciałaby usłyszeć. Miły gość.
Swoją drogą, w tym wszystkim śmieszyło ją nieco, że pomagał mu i jego kolegom, którzy zajmowali się dosłowną przeciwnością tego, z czego wcześniej “utrzymywała się” Jannet. Ona łamała prawo, a oni takich doprowadzali przed jego oblicze.
— To rzeczywiście sporo…— Powiedziała, kiedy usłyszała sumę. Chociaż, na tyle chłopa to już o wiele mniej. Tylko jak się tym dzielą? Kontynuowała myśl: — Jak już dostaniecie pieniądze to podzielicie się nimi po równo czy jak? — -
Kuba1001
‐ Szef zawsze bierze więcej, ma do tego prawa, reszta dzieli się po równo tym, co dostaje, ale nikt nie narzeka… Ogółem to z tym bandziorem jest bardzo ciekawa historia. Podobno wychowywał się w rodzinie Konstabli, a potem uciekł i zaczął bruździć na Wielkich Równinach i okolicy razem ze swoją bandą rzezimieszków… Kojarzysz teraz, gdzie możemy go znaleźć i kim w ogóle jest?
-
Radiotelegrafista
//
Jimmy: Ogółem to z tym bandziorem jest bardzo ciekawa historia. Podobno wychowywał się w rodzinie Konstabli, a potem uciekł i zaczął bruździć na Wielkich Równinach i okolicy razem ze swoją bandą rzezimieszków… Kojarzysz teraz, gdzie możemy go znaleźć i kim w ogóle jest?
Jannet:
//Jannet momentalnie pobladła i błyskawicznie odpowiedziała, nie będąc w stanie zachować do końca spokojnej barwy głosu: — Nie. — Po tym odwróciła głowę od Jimmy’ego. Cholera, cholera, cholera ku*wa jasna! Ten opis w pełni zgadzał się z nią, tylko płeć nie była taka. Teraz musiała jeszcze wymyślić jak odłączyć się od nich tak, by Ci za nią nie podążyli. Świetnie, pięknie, zajebiście jak wypisz wymaluj! Ale chyba tamci wciąż nie ogarniali, że to o nią może chodzić. Musiała to wykorzystać.
— Ale słyszałam o nim. — Dopowiedziała chwilę później. -
-
-
-
Radiotelegrafista
— To z tego co słyszałam, to czasem ta banda siedzi tam, szczególnie kiedy wiedzą, że ktoś depcze im po piętach. Miałoby to w sumie sens, mało kto będzie szukał w takim miejscu, a jeszcze niektórzy w ogóle się do niego nie zbliżają, bo uważają, że coś nieczystego tam siedzi. — Zmyślała dalej, mając nadzieję, że wymyślona przez nią historyjka jest wiarygodna.
-
-
Radiotelegrafista
Jannet zdecydowanie nie podobał się fakt, że zbliżają się do cywilizacji. Nie kojarzyła z nią miłych wspomnień i nie miała zamiaru przebywać w żadnym z miast dłużej, niż sama uważała to za konieczne. Tym bardziej słowa “Dzięki Tobie staniemy się tam bogatymi ludźmi.” sprawiły, że dreszcze niepokoju przeszedł jej po plecach. Podjechała nieco bliżej Star’a i zapytała półgłosem: — Ale po cholerę jedziemy w stronę tego miasta? —
-
Kuba1001
‐ Żeby odebrać nagrodę. ‐ odparł z prostotą i wyciągnął z jednej z sakw wiszących u siodła list gończy, który Ci wręczył. Według niego, osobę widoczną na zdjęciu należało odstawić do biura Szeryfa żywą i możliwie nieuszkodzoną. Zlecenie opiewało początkowo na dwadzieścia złotników, ale szybko znalazły się tam dwa dopiski od pary Konstabli, którzy oferowali łącznie kolejne czterdzieści sztuk złota za dostarczenie bandyty do Imperium. Poza tym większość listu gończego zajmowało zdjęcie. Choć zostało zrobione kilka lat temu, to wciąż każdy mniej wprawny obserwator był w stanie rozpoznać w nim, po chwili porównywania, osobę ze zdjęcia, którą byłaś Ty…
‐ A teraz skończmy tę gierkę. ‐ powiedział Star, widząc, że skończyłaś przyglądać się listowi, i wycelował w Ciebie swój rewolwer. Sądząc po szczęku odbezpieczanej wokół broni, pozostali najemnicy zrobili lub mają zamiar zrobić to samo. -
Radiotelegrafista
// Jak już żeś wprowadził pozytywną postać, to wiedziałem, że coś tu śmierdzi. //
Nie miała najmniejszych szans na skuteczne wybronienie się, ale w tej sytuacji nawet śmierć byłaby lepszym rozwiązaniem niż dalsze pójście z rewolwerowcami. Zbyt dobrze wiedziała, jacy konstable byli autorami dopisków. Nie zważając na swoje położenie, zdecydowała się wyszarpnąć z kabury oba rewolwery. Jeden wycelowała w Stara, drugi w najlepiej dla niej położonego faceta.// Pora umierać? //
-
Kuba1001
//Zabijanie postaci jest nieekonomiczne, a ja jestem ciekaw, jak poprowadzisz motyw zemsty i ewentualnej ucieczki.//
Jimmy był na pewno zdziwiony takim obrotem spraw, nie spodziewał się chyba, że postanowisz walczyć wobec takiej przewagi liczebnej łowców głów.
‐ Ale wiesz, że jak kropniesz nas, to reszta podziurawi i Ciebie, i Twoją przyjaciółeczkę, co nie? ‐ zapytał Star, mówiąc go głosem dość opanowanym, jak na osobę w jego sytuacji. -
Radiotelegrafista
// Wiesz jak bardzo uwielbiam to twoje powiedzonko o zabijaniu postaci? A co przyszłości Jannet to myślę, że zaspokoję twoją ciekawość w nadmiarze. Chowając rewolwerowego asa (co prawda nie w rękawie, ale w innym miejscu) wiedziałem, że kiedyś mi się on przyda. //
Spojrzała za siebie. Rzeczywiście, szybko kalkulując swoje zamiary nie wzięła pod uwagę tego, że jest wraz z nią z Patricia, a nie miała jej zamiaru narażać, szczególnie po tym co białowłosa przeżyła. Co jednak mogła zrobić? Tylko ludzie z miasta mogą jakoś pomóc jej przyjaciółce. Sama zginie na Równinach w tym stanie.
— No dobra. — Odpowiedziała po chwili, pasując, ale nie spuszczając rewolwerowców z muszki: — Strzelać nie będę, ale macie mi obiecać, że po przyjeździe do miasta oddacie Patricie w dobre ręce. — Tutaj spojrzała na Jimmiego: — I mówiąc dobre, mam na myśli najlepsze, jakie ku*wa możecie jej zapewnić. —
