Gwieździsta Puszcza
-
Kuba1001 Fisto:
Twój posiłek i napój były gotowe, lecz w chwili, w której miałeś ich spróbować, usłyszałeś cichy i dość nieśmiały głos, z pewnością kobiecy:
‐ Szamanie? Czy mogę wejść?
Bulwa:
//Panie, co to za wyczuwanie Magii na odległość, co?//
Cudem było to, że jeszcze żyjesz, ale cóż, nie odmówiono Ci, więc pewnie będziesz musiał swoje zapłacić przed wyjazdem z wioski albo zrobić coś dla jej mieszkańców. Tudzież zabić ich wszystkich albo odjechać bez przysługi, ale będziesz w ten sposób jeszcze większym pustelnikiem niż obecnie. Najgorsze jest to, że szaman tak długo kazał Ci na siebie czekać.
Kebab:
Dobry, jeśli miało się jedwabniki, które tu nie występowały i jeśli miałoby się klientów na jedwab lub ubrania z nich, a choć tych by tu nie brakowało, to jednak bez jedwabników może być trudno. No i kto chciałby handlować z Upadłymi? -
bulorwas//Uznałem, że skoro istnieje tylko dzięki magii to może ją wyczuwać//
Zaczął dość mocno potupywać jedną nogą. Jego stare kości uderzając o siebie wydawały dość upiorny dźwięk, który z tej odległości Szaman musiał usłyszeć. Mimo to był cierpliwy, przeżył już tyle i miał przed sobą jeszcze więcej -
-
-
Kuba1001
Bulwa:
//Nie.//
W końcu swój namiot opuścił odziany w skóry mężczyzna w średnim wieku, zapewne owy szaman, którego oblicze nie ukazywało strachu… Ba, nie ukazywało nic, było tak obojętne, jak tylko się da! Gestem dłoni zaprosił Cię do środka, a później sam wszedł tam bez słowa.
Kebab:
Na zewnątrz nic ciekawego, tylko las, jak okiem sięgnąć.
Fisto:
Godniej i dostojniej się nie dało, ale i tak ujdzie. Głos, a właściwie to jego właścicielkę, kojarzyłeś tak słabo, jak tylko się da, niestety. Była to młoda i urodziwa członkini plemienia, jedna z wielu typowych gospodyń domowych, ale podobno miała w sobie talent do Magii, jednakże nikt nigdy nie pomagał jej go rozwijać.
‐ Witaj, szamanie. ‐ powiedziała, skłaniając głowę i siadając przed Tobą. Teraz przypomniało Ci się, że na imię miała chyba Illuma, albo jakoś tak. ‐ Słyszałam, że szukasz ucznia… Czy mogłaby Ci kogoś zaproponować? -
-
FistoTa dziewczyna chyba z nieba mu spadła. Postarał się nie okazać zbyt wiele emocji, choć wiedział, że gdyby była noc merdałby ogonem. No, ale trzeba przecież godność urzędu i takie tam zachować. ‐Witaj. Oczywiście, że możesz proponować. To może każdy i zawsze, choć pewnie nie każdego przyjmę czy wyszkolę. To prawda, że ucznia szukam. Ty chciałabyś zająć to miejsce?
-
-
Kuba1001
Kebab:
Groby, jak to groby, niezbyt daleko ruszyły się od Twojej ostatniej wizyty, i nie zmieniły się zbytnio, chociaż obrosły nieco zielskiem.
Fisto:
‐ Nie! ‐ zaprzeczyła pospiesznie, może z byt śmiało, bo zaraz zarumieniła się ze wstydu. ‐ Nie, ja… Znam kogoś, kto by się nadawał. Ja nie mam szans, tamten Szaman mówił, że mam potencjał, ale nigdy nie miałam okazji go potrenować ani wyczuć…
Bulwa:
‐ Nie jesteś ani pierwszy, ani ostatni. ‐ odparł mężczyzna, zajmując miejsce i wskazując Ci te naprzeciw siebie. ‐ Przybyłeś tu po to, co reszta? -
-
bulorwas
‐Moje stare kości szukają z powrotem ciała. Krótko mówiąc, chcę żyć na nowo, na nowo założyć rodzinę, na nowo móc jeść i pić. Na nowo móc czuć ból inny niż psychiczny.
Odpowiedział siadając.
‐A jeśli w tym nie jesteś w stanie mi pomóc Drogi Mistrzu, chciałbym jak najdłużej zachowac spokój ducha i odstraszyć od siebie szaleństwo. Jaka jest tego cena? -
-
Kuba1001
Kebab:
To las, więc znalazło się więcej, niż kilka takich.
Bulwa:
‐ Odkąd pamiętam, przez cały okres trwania mojej szamańskiej posługi dla tego plemienia, wszyscy Upadli, których spotkałem, a było ich wielu, prosili, błagali lub żądali właśnie tego samego, co Ty teraz. ‐ odparł i westchnął, kręcąc smętnie głową. ‐ Niestety, wiele nie jestem w stanie zdziałać.
Fisto:
‐ To pewien chłopak… Widziałam go w lesie, gdy wracałam ze zbiorów owoców i ziół… Rysował na ziemi dziwne symbole za pomocą kości bizona, malował je też czerwony barwnikiem na drzewach. Do tego dziwnie tańczył, mówił i śpiewał. Wyglądało mi to na rytuał, którego nie chciałam przerwać, więc oddaliłam się. ‐ powiedziała, choć po tonie jej głosu można było wyczuć, że w równym stopniu chciała odejść, bo się bała. ‐ Nazywa się Grahl. -
-
-
-
Kuba1001
Bulwa:
Pokręcił przecząco głową.
‐ Niestety. Jedynym, co może pozwalać Ci na zachowanie resztek człowieczeństwa jest silna i niezłomna wola, aby odpierać podszepty Magii.
Kebab:
Nie było to wielkie drzewko, a Ty niezbyt się męczyłeś, więc po nieco ponad kwadransie lipa zwaliła się na ziemię.
Fisto:
‐ Na południe od wioski, niedaleko strumienia. ‐ wyjaśniła, a później nieco sposępniała. ‐ Ale nic mu nie grozi, prawda? -
-
-
